Εξαέρωση του Success Story (του Σταύρου Λυγερού)

Τα συμπεράσματά του - μετά την αποκάλυψη της ομολογίας του ΔΝΤ για άλλο ένα λάθος της τρόικας στην εφαρμοζόμενη πολιτική για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης - παραθέτει ο κ.Σταύρος Λυγερός στο άρθρο του που αναδημοσιεύω πιο κάτω από τα ΕΠΙΚΑΙΡΑ αυτής της εβδομάδας.
Το δικό μου σχόλιο είναι ότι, αυτό που προκύπτει ξεκάθαρα από τα αναγραφόμενα είναι η απραξία της κυβερνητικής πλευράς. Το μόνο που κάνει είναι δηλώσεις και να περιμένει εντολές από τα ξένα κέντρα. Καμιά πρωτοβουλία, καμιά ενέργεια να εκμεταλλευτεί τις απανωτές ομολογίες των εντολέων της για τα λάθη που έχει διαπράξει εις βάρος των ελλήνων πολιτών.

Μπορεί η αποκά­λυψη της έκθε­σης του ΔΝΤ και οι δηλώσεις Γιούνκερ να μην πρόσθεσαν τίποτα στην εικόνα, αλλά είναι εξαιρετικά σημαντι­κές επειδή δικαίωσαν με επίσημο τρόπο την κριτική που ασκήθηκε εξαρχής στην πο­λιτική της τρόικας. Στην πραγματικότητα, επιβεβαιώνεται όχι μόνο ότι το Μνημόνιο είναι λάθος συνταγή, αλλά και ότι η Ελλά­δα χρησιμοποιήθηκε σαν πειραματόζωο.

Τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους. Όλες οι προβλέψεις της τρόικας από το 2010 μέ­χρι τώρα έχουν πέσει παταγωδώς έξω. Το ΑΕΠ έχει μειωθεί αθροιστικά σχεδόν 25%, επιχειρήσεις καταστρέφονται μαζικά, η ανεργία τρέχει ολοταχώς προς το εφιαλτικό 30% (στους νέους έχει ξεπεράσει το αδια­νόητο 60%), τα οικονομικά και κοινωνικά ερείπια πολλαπλασιάζονται συνεχώς με δύο λόγια η ελληνική οικονομία έχει εγκλω­βιστεί σ'ένα καθοδικό «σπιράλ θανάτου».

Θα περίμενε κανείς ότι μετά το σπάσιμο της ένοχης σιωπής και την αναγνώριση της αποτυχίας η τρόικα θα αναζητούσε τρό­πους για να διορθώσει τη λάθος συνταγή που καταστρέφει την ελληνική οικονομία και κοινωνία. Αντ'αυτού, συνέχισε να πιέζει για την πιστή εφαρμογή της! Το χειρότερο είναι ότι η κυβέρνηση συνεχίζει να μην εκ­μεταλλεύεται τις αποκαλύψεις και την αντι­παράθεση του ΔΝΤ με την Ευρωζώνη για να θέσει θέμα αλλαγής του Μνημονίου.

Αντ' αυτού, η εγχώρια «παράταξη του Μνημονίου», με όπλο τους επικοινωνιακούς μηχανισμούς της, καλλιέργησε την ψευδή εντύπωση ότι η οικονομία σταθε­ροποιείται και ότι τα χειρότερα είναι πίσω. Η εντύπωση αυτή τροφοδότησε ένα κλίμα μετρημένης ελπίδας και διεύρυνε τα περι­θώρια κινήσεων του Σαμαρά. Η κατάσταση της οικονομίας και της κοινωνίας, όμως, αντιφάσκει εξόφθαλμα με το καλλιεργού­μενο κλίμα θετικών προσδοκιών. Παρ' όλα αυτά, σημαντική μερίδα των μικρομεσαίων «αγοράζει» την ψευδή εικόνα που της σερ­βίρουν. Ο σημαντικότερος λόγος είναι ότι την επιβεβαιώνουν οι εκτός Ελλάδας με­γάλοι παίκτες. Το ευρωιερατείο μπορεί να μην χαλαρώνει τη θηλιά, αλλά έχει σε μεγά­λο βαθμό αντικαταστήσει τα υποτιμητικά σχόλια με θετικά, ενίοτε και με επαίνους.

Οι κυβερνώντες επικαλούνται αυτή την αλ­λαγή κλίματος σαν απόδειξη ότι τα πάνε καλά. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτή η αλλαγή κλίματος αντανακλά κυρίως την ανάγκη της Μέρκελ να πουλήσει ένα success story στους ψηφοφόρους της αλλά και στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη που αντιδρά πια στην πολιτική της μονοδιάστατης λιτότητας. Η υποτακτική Ελλάδα προσφέρεται για να παίξει το ρόλο του «άσωτου υιού», που με την καθοδήγηση του αυστηρού αλλά δίκαιου Γερμανού «πα­τέρα» επανήλθε στον ίσιο δρόμο! Όπως κάθε ψέμα, όμως έτσι κι αυτό έχει κοντά πόδια. Η διαρροή της απόρρητης έκθεσης του ΔΝΤ δεν είναι τυχαία. Αντανακλά τη διαμάχη του με την Ευρωζώνη για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους αλλά πιθανότατα είναι και μια αμερικανική βολή εναντίον του Βερολί­νου. Η Ουάσιγκτον έχει κάθε λόγο να είναι δυσαρεστημένη με την πολιτική της Μέρκελ αλλά και να θέλει να αποτρέψει τη διολίσθη­ση σε μια «γερμανική Ευρώπη».

Η κυβέρνηση πορεύεται με βάρκα την ελ­πίδα. Ποντάρει στην προσωρινή οικονομική ένεση λόγω τουρισμού και από εκεί και πέρα ελπίζει σε «κούρεμα» του ελληνικού χρέους που βρίσκεται στα χέρια των χωρών-μελών της Ευρωζώνης και της ΕΚΤ, το οποίο και θα ανοίξει το δρόμο για την επιστροφή στις αγορές. Τίποτα, όμως, δεν πείθει ότι η ελπίδα για ανάκαμψη είναι βάσιμη. Το πρωτογενές πλεόνασμα για το οποίο επαίρεται η κυβέρ­νηση είναι πλασματικό, αφού προκύπτει από το ότι το Δημόσιο συνεχίζει την άτυπη μερική στάση πληρωμών στο εσωτερικό.

Ο Σαμαράς μιμείται ακριβώς τους προκατόχους του Παπανδρέου και Παπαδήμο. Προσπαθεί να πείσει ότι η οικονομική πολιτική του είναι κοινωνικά επώδυνη, αλλά είναι και η μόνη που εγγυάται την έξοδο από την κρίση. Τα γεγονότα, όμως είναι πεισματάρικα και τον διαψεύδουν συνεχώς. Οι αλλεπάλληλες διαψεύσεις, σε συνδυασμό με την κατεδάφιση των στα­θερών του βίου εκατομμυρίων Ελλήνων, έχουν κονιορτοποιήσει την αναγκαία πολι­τική εμπιστοσύνη που πρέπει να τρέφουν οι πολίτες προς το πολιτικό σύστημα. Το μεγάλο χάσμα μεταξύ κυβερνώντων και κυβερνωμένων δεν αποτιμάται οικονομι­κά, αλλά λειτουργεί απονομιμοποιητικά.

Όλα δείχνουν ότι η ελληνική κοινωνία έχει περιέλθει σε κατάσταση ασταθούς ισορ­ροπίας Αν και οι κυβερνώντες ομολογούν πια ότι η κοινωνία έχει εξαντλήσει τα ό­ρια αντοχής της συνεχίζουν απτόητοι στην ίδια γραμμή. Αυτό που τους επιτρέπει να επιβιώνουν με σχετική άνεση είναι η απου­σία κοινωνικών αντιδράσεων. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν η σχετική κοινωνική νηνε­μία θα συνεχιστεί και μετά το καλοκαίρι.