O Thomas Mann για τον Σοπενχάουερ

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει το βιβλίο του Thomas Mann για τον Σοπενχάουερ. Κι αυτό επειδή η φιλοσοφία του Σοπενχάουερ, την οποία ο μεγάλος νομπελίστας συγγραφέας πρωτογνώρισε στα είκοσί του χρόνια, είχε μεγάλη επίδραση στη σκέψη του, κάτι που φανερώνεται και σε κάποια από τα σπουδαιότερα έργα του, όπως τα "Θάνατος στη Βενετία", "Μαγικό βουνό" και "Δόκτωρ Φάουστους". Άλλωστε και ο ίδιος τον συμπεριελάμβανε στους "τρεις μεγάλους Γερμανούς που διαμόρφωσαν την προσωπικότητά του", και αναφερόταν στον Νίτσε, τον Βάγκνερ και τον Σοπενχάουερ.
Η ανάλυση, λοιπόν, από τη σκοπιά του Thomas Mann της φιλοσοφίας του Σοπενχάουερ, είναι φυσικό να έχει ιδιαίτερη βαρύτητα.
Στη συνέχεια παραθέτω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από αυτό το βιβλίο.

Αν και η φιλοσοφία του Σοπενχάουερ δεν πρόκειται να χάσει ποτέ τη ζωντάνια της και τη δύναμή της, ωστόσο αποδεικνύεται ότι τείνει να υφίσταται την ίδια κακομεταχείριση που υπέστη και το ασκητικό, επιστημονικό και δημιουργικά γόνιμο μήνυμα του Πλάτωνα. Αναφέρομαι εδώ στην εκμετάλλευση του Γερμανού φιλοσόφου από τον πλουσιοπάροχα προικισμένο καλλιτέχνη Ριχάρδο Βάγκνερ. Αλλά σε τούτο δεν φταίει, βέβαια, ο άλ­λος δάσκαλος και εμπνευστής του Σοπενχάουερ, ο όποιος συνέβαλε στην οικοδόμηση του συστήματος του. Και εννοώ, βέβαια, τον Κάντ. Ο Κάντ έκλινε αποκλειστικά και κατη­γορηματικά προς την πλευρά της διάνοιας — πολύ μακριά από την τέχνη αλλά πολύ πιο κοντά στην κριτική.