Οι χθεσινές επιθέσεις στο κέντρο του Παρισιού έχουν τρομοκρατήσει όχι μόνο τους Γάλλους, αλλά και τους άλλους ευρωπαίους πολίτες. Υπάρχει, δυστυχώς, κίνδυνος να αντιμετωπιστούν από κάποιους οι μουσουλμάνοι πρόσφυγες και μετανάστες ως συνυπεύθυνοι αυτού του μακελειού.
Το πρόβλημα της εγκληματικότητας των τζιχαντιστών όμως δεν πρέπει να συσχετίζεται με το μεταναστευτικό, έστω και αν κάποιοι το χρησιμοποιήσουν ως πρόφαση για δικές τους ενέργειες. Εξάλλου τέτοιου είδους δολοφονικές επιθέσεις δεν είναι δυνατόν να καλύπτονται με οποιονδήποτε μανδύα πολιτικών επιχειρημάτων, πολλώ δε μάλλον όταν τα μόνα θύματα είναι απλοί αθώοι πολίτες.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχει παρέλθει ούτε ένα 24ωρο από τις επιθέσεις στο Παρίσι, οπότε η εικόνα που υπάρχει δεν είναι πλήρης, έτσι θα επανέλθουμε τις προσεχείς μέρες. Προς το παρόν θα ασχοληθώ με το άλλο πρόβλημα, το μεταναστευτικό, αναδημοσιεύοντας ένα άρθρο που γράφτηκε μεν πριν έξι χρόνια, αλλά δίνει μια εικόνα τόσο των αιτίων όσο και των υπευθύνων για την (εντεινόμενη στις μέρες μας) μετακίνηση πληθυσμών από τις ισλαμικές προς τις ευρωπαϊκές χώρες.
Οι πραγματικοί υπεύθυνοι του προβλήματος και η ανάγκη για άμεση αντιμετώπιση
Εξετάζοντας την υπόθεση του μεταναστευτικού προβλήματος -και βέβαια και της ισλαμικής του συνιστώσας- μέσα από τη στατική εικόνα της σημερινής ελληνικής και ευρωπαϊκής πραγματικότητας, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι βρισκόμαστε μπροστά σε έναν πρώτου μεγέθους κίνδυνο.
Ωστόσο, δεν πρέπει να μας διαφεύγουν οι πραγματικές αιτίες και οι άδηλες στρατηγικές ισχυρών κέντρων εξουσίας που συνειδητά έχουν προκαλέσει αυτή τη μεταναστευτική έκρηξη. Μόνο έτσι μπορεί κανείς να αναπτύξει μια ψύχραιμη και συνειδητή δράση σχετικά με το όλο θέμα, αποκαλύπτοντας και πιέζοντας τους αληθινά υπεύθυνους για κοινωνικά δίκαιες και ανθρώπινες λύσεις, αποφεύγοντας την παγίδα του ρατσισμού που ελλοχεύει πάντα υπό συνθήκες οξυμένης οικονομικής κρίσης.
Οφείλουμε, λοιπόν, να αναγνωρίσουμε πρώτιστα ότι οι μετανάστες -φυσικά και οι μουσουλμάνοι- είναι στην πλειοψηφία τους ειρηνικοί, φτωχοί και ταλαιπωρημένοι άνθρωποι, οι οποίοι εγκατέλειψαν τη χώρα τους από απόγνωση και απελπισία. Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι συνεχείς πόλεμοι που μαστίζουν τις χώρες τους, η φτώχεια και η διαρκής καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών των χωρών προέλευσής τους ήταν και είναι σχεδόν αποκλειστικά Δυτικής έμπνευσης και δράσης. Είναι, λοιπόν, το αδηφάγο διεθνές κεφάλαιο βασικός υπεύθυνος για τον ξεριζωμό αυτών των ανθρώπων από τον τόπο τους...
Βέβαια, είναι γνωστό ότι το κεφάλαιο και τα παγκόσμια κέντρα εξουσίας δεν έχουν πατρίδα - κάτι που οδηγεί σε έναν δεύτερο παράγοντα-αιτία του μεταναστευτικού προβλήματος. Ήδη από τη δεκαετία του 70, οι διεθνείς πλουτοκράτες διέβλεψαν ότι τα εργατικά χέρια των μεταναστών ήταν ένα πρώτης τάξεως όπλο εναντίον των εργατικών συνδικάτων της Δύσης. Διατεθειμένοι να δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί, οι μετανάστες θα «έριχναν» τα ημερομίσθια, θα έκαναν αδιαμαρτύρητα απλήρωτες υπερωρίες, θα ζωογονούσαν τα ασφαλιστικά ταμεία, θα εξαφάνιζαν οριστικά τον κίνδυνο των απεργιών... Έτσι κι έγινε.
Επιπρόσθετα όμως, από το '90 και μετά, στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης και της στρατηγικής επιλογής του διεθνούς κεφαλαίου για κατάργηση των εθνικών κρατών, το μεταναστευτικό ρεύμα προς τις Δυτικές κοινωνίες ενισχύθηκε και ενθαρρύνθηκε σε εκρηκτικό βαθμό αφού, εκτός των πλεονεκτημάτων που προαναφέρθηκαν, τώρα θα χρησίμευε και στην καταλυτική δημογραφική αλλοίωση των χωρών της Δύσης και στην επιβολή της ποθητής νεοταξικής πολυπολιτισμικότητας.
Ειδικότερα τώρα, αναφορικά με την ισλαμοποίηση της Ευρώπης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτή προωθείται με μεγάλο ζήλο από ns ΗΠΑ και όσα κέντρα τελούν υπό την επιρροή τους στον ευρωπαϊκό χώρο προκειμένου, αφ’ ενός, να αλλοιώσει τα κοινά πολιτισμικά στοιχεία των ευρωπαϊκών κρατών και να αποδυναμώσει την πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης και, αφ' ετέρου, να οδηγήσει τα πράγματα σε αναπόφευκτη ρήξη μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων, ρυμουλκώντας την Ευρώπη στην αποδοχή του αμερικανικού δόγματος περί «ισλαμικής τρομοκρατίας» και «σύγκρουσης των πολιτισμών».
Συνθέτοντας το όλο παζλ των τακτικών που εφαρμόζουν τα διεθνή κέντρα εξουσίας, στους κόλπους των οποίων δεν συγκαταλέγονται μόνο το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, οι μυστικές λέσχες κ.λπ., αλλά και οι Μυστικές Υπηρεσίες, οι τρομοκρατικές ομάδες και το οργανωμένο έγκλημα, γίνεται πλέον ξεκάθαρο γιατί ακριβώς η μετανάστευση δουλεύει αποκλειστικά για λογαριασμό τους. Επιπλέον, φαίνεται και το πόσο εύκολο είναι ένας ειρηνικός μετανάστης, υπό το κράτος της πείνας και της ένδειας, να μετατραπεί τελικά σε τρομοκράτη, σε φονταμενταλιστή ή να ενταχθεί στην εθνική του μαφία.
Ως συνέπεια, τίθεται αντικειμενικά ένα κρίσιμο δίλημμα σε κάθε «ψαγμένο» Δυτικό πολίτη: εφόσον τα Δυτικά κέντρα εξουσίας είναι ο κύριος υπεύθυνος για την παρουσία των «ξένων» στη χώρα μου και εφόσον η δική μου κυβέρνηση, την οποία ψηφίζω, είναι αυτή που τους δέχτηκε και τους επέτρεψε να εργαστούν στον τόπο μου για χρόνια, καταβάλλοντας μάλιστα τις απαραίτητες εισφορές και φόρους πώς μπορώ τώρα, εκ των υστέρων, να τους αρνηθώ το δικαίωμα να έχουν τους δικούς τους χώρους λατρείας ή τα δικό τους σχολείο;
Από την άλλη πλευρά, ο Δυτικός πολίτης βρίσκεται αντιμέτωπος με τη στυγνή πραγματικότητα που βιώνει -τη βία, την εγκληματικότητα, την τρομοκρατία, τη δημογραφική και θρησκευτική αλλοίωση, την ανεργία- και αισθάνεται πως κάτι πρέπει να γίνει εδώ και τώρα.
Είναι, λοιπόν, φανερό ότι το θέμα της μετανάστευσης απαιτεί μια άμεση αντιμετώπιση, όσο είναι καιρός, η οποία θα πρέπει απαραίτητα να συνδυάζει:
- Την αντιρατσιστική διάσταση και τον σεβασμό στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών, με την κοινωνική δικαιοσύνη, την τήρηση του νόμου και την προάσπιση της εθνικής, πολιτιστικής και θρησκευτικής ακεραιότητας των ευρωπαϊκών χωρών, και
- Την επείγουσα λήψη μέτρων προς την πλήρη αναχαίτιση της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης και λαθρομετανάστευσης, με την παράλληλη άσκηση μιας συντονισμένης παγκοσμιοποιημένης δράσης ενάντια στην αναλγησία και τις μεθοδεύσεις της διεθνούς νεοταξικής ελίτ.
Πηγή: Περιοδικό Hellenic Nexus, τεύχος Αυγ.-Σεπτ. 2009
Το πρόβλημα της εγκληματικότητας των τζιχαντιστών όμως δεν πρέπει να συσχετίζεται με το μεταναστευτικό, έστω και αν κάποιοι το χρησιμοποιήσουν ως πρόφαση για δικές τους ενέργειες. Εξάλλου τέτοιου είδους δολοφονικές επιθέσεις δεν είναι δυνατόν να καλύπτονται με οποιονδήποτε μανδύα πολιτικών επιχειρημάτων, πολλώ δε μάλλον όταν τα μόνα θύματα είναι απλοί αθώοι πολίτες.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχει παρέλθει ούτε ένα 24ωρο από τις επιθέσεις στο Παρίσι, οπότε η εικόνα που υπάρχει δεν είναι πλήρης, έτσι θα επανέλθουμε τις προσεχείς μέρες. Προς το παρόν θα ασχοληθώ με το άλλο πρόβλημα, το μεταναστευτικό, αναδημοσιεύοντας ένα άρθρο που γράφτηκε μεν πριν έξι χρόνια, αλλά δίνει μια εικόνα τόσο των αιτίων όσο και των υπευθύνων για την (εντεινόμενη στις μέρες μας) μετακίνηση πληθυσμών από τις ισλαμικές προς τις ευρωπαϊκές χώρες.
Οι πραγματικοί υπεύθυνοι του προβλήματος και η ανάγκη για άμεση αντιμετώπιση
Εξετάζοντας την υπόθεση του μεταναστευτικού προβλήματος -και βέβαια και της ισλαμικής του συνιστώσας- μέσα από τη στατική εικόνα της σημερινής ελληνικής και ευρωπαϊκής πραγματικότητας, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι βρισκόμαστε μπροστά σε έναν πρώτου μεγέθους κίνδυνο.
Ωστόσο, δεν πρέπει να μας διαφεύγουν οι πραγματικές αιτίες και οι άδηλες στρατηγικές ισχυρών κέντρων εξουσίας που συνειδητά έχουν προκαλέσει αυτή τη μεταναστευτική έκρηξη. Μόνο έτσι μπορεί κανείς να αναπτύξει μια ψύχραιμη και συνειδητή δράση σχετικά με το όλο θέμα, αποκαλύπτοντας και πιέζοντας τους αληθινά υπεύθυνους για κοινωνικά δίκαιες και ανθρώπινες λύσεις, αποφεύγοντας την παγίδα του ρατσισμού που ελλοχεύει πάντα υπό συνθήκες οξυμένης οικονομικής κρίσης.
Οφείλουμε, λοιπόν, να αναγνωρίσουμε πρώτιστα ότι οι μετανάστες -φυσικά και οι μουσουλμάνοι- είναι στην πλειοψηφία τους ειρηνικοί, φτωχοί και ταλαιπωρημένοι άνθρωποι, οι οποίοι εγκατέλειψαν τη χώρα τους από απόγνωση και απελπισία. Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι συνεχείς πόλεμοι που μαστίζουν τις χώρες τους, η φτώχεια και η διαρκής καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών των χωρών προέλευσής τους ήταν και είναι σχεδόν αποκλειστικά Δυτικής έμπνευσης και δράσης. Είναι, λοιπόν, το αδηφάγο διεθνές κεφάλαιο βασικός υπεύθυνος για τον ξεριζωμό αυτών των ανθρώπων από τον τόπο τους...
Βέβαια, είναι γνωστό ότι το κεφάλαιο και τα παγκόσμια κέντρα εξουσίας δεν έχουν πατρίδα - κάτι που οδηγεί σε έναν δεύτερο παράγοντα-αιτία του μεταναστευτικού προβλήματος. Ήδη από τη δεκαετία του 70, οι διεθνείς πλουτοκράτες διέβλεψαν ότι τα εργατικά χέρια των μεταναστών ήταν ένα πρώτης τάξεως όπλο εναντίον των εργατικών συνδικάτων της Δύσης. Διατεθειμένοι να δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί, οι μετανάστες θα «έριχναν» τα ημερομίσθια, θα έκαναν αδιαμαρτύρητα απλήρωτες υπερωρίες, θα ζωογονούσαν τα ασφαλιστικά ταμεία, θα εξαφάνιζαν οριστικά τον κίνδυνο των απεργιών... Έτσι κι έγινε.
Επιπρόσθετα όμως, από το '90 και μετά, στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης και της στρατηγικής επιλογής του διεθνούς κεφαλαίου για κατάργηση των εθνικών κρατών, το μεταναστευτικό ρεύμα προς τις Δυτικές κοινωνίες ενισχύθηκε και ενθαρρύνθηκε σε εκρηκτικό βαθμό αφού, εκτός των πλεονεκτημάτων που προαναφέρθηκαν, τώρα θα χρησίμευε και στην καταλυτική δημογραφική αλλοίωση των χωρών της Δύσης και στην επιβολή της ποθητής νεοταξικής πολυπολιτισμικότητας.
Ειδικότερα τώρα, αναφορικά με την ισλαμοποίηση της Ευρώπης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτή προωθείται με μεγάλο ζήλο από ns ΗΠΑ και όσα κέντρα τελούν υπό την επιρροή τους στον ευρωπαϊκό χώρο προκειμένου, αφ’ ενός, να αλλοιώσει τα κοινά πολιτισμικά στοιχεία των ευρωπαϊκών κρατών και να αποδυναμώσει την πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης και, αφ' ετέρου, να οδηγήσει τα πράγματα σε αναπόφευκτη ρήξη μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων, ρυμουλκώντας την Ευρώπη στην αποδοχή του αμερικανικού δόγματος περί «ισλαμικής τρομοκρατίας» και «σύγκρουσης των πολιτισμών».
Συνθέτοντας το όλο παζλ των τακτικών που εφαρμόζουν τα διεθνή κέντρα εξουσίας, στους κόλπους των οποίων δεν συγκαταλέγονται μόνο το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, οι μυστικές λέσχες κ.λπ., αλλά και οι Μυστικές Υπηρεσίες, οι τρομοκρατικές ομάδες και το οργανωμένο έγκλημα, γίνεται πλέον ξεκάθαρο γιατί ακριβώς η μετανάστευση δουλεύει αποκλειστικά για λογαριασμό τους. Επιπλέον, φαίνεται και το πόσο εύκολο είναι ένας ειρηνικός μετανάστης, υπό το κράτος της πείνας και της ένδειας, να μετατραπεί τελικά σε τρομοκράτη, σε φονταμενταλιστή ή να ενταχθεί στην εθνική του μαφία.
Ως συνέπεια, τίθεται αντικειμενικά ένα κρίσιμο δίλημμα σε κάθε «ψαγμένο» Δυτικό πολίτη: εφόσον τα Δυτικά κέντρα εξουσίας είναι ο κύριος υπεύθυνος για την παρουσία των «ξένων» στη χώρα μου και εφόσον η δική μου κυβέρνηση, την οποία ψηφίζω, είναι αυτή που τους δέχτηκε και τους επέτρεψε να εργαστούν στον τόπο μου για χρόνια, καταβάλλοντας μάλιστα τις απαραίτητες εισφορές και φόρους πώς μπορώ τώρα, εκ των υστέρων, να τους αρνηθώ το δικαίωμα να έχουν τους δικούς τους χώρους λατρείας ή τα δικό τους σχολείο;
Από την άλλη πλευρά, ο Δυτικός πολίτης βρίσκεται αντιμέτωπος με τη στυγνή πραγματικότητα που βιώνει -τη βία, την εγκληματικότητα, την τρομοκρατία, τη δημογραφική και θρησκευτική αλλοίωση, την ανεργία- και αισθάνεται πως κάτι πρέπει να γίνει εδώ και τώρα.
Είναι, λοιπόν, φανερό ότι το θέμα της μετανάστευσης απαιτεί μια άμεση αντιμετώπιση, όσο είναι καιρός, η οποία θα πρέπει απαραίτητα να συνδυάζει:
- Την αντιρατσιστική διάσταση και τον σεβασμό στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών, με την κοινωνική δικαιοσύνη, την τήρηση του νόμου και την προάσπιση της εθνικής, πολιτιστικής και θρησκευτικής ακεραιότητας των ευρωπαϊκών χωρών, και
- Την επείγουσα λήψη μέτρων προς την πλήρη αναχαίτιση της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης και λαθρομετανάστευσης, με την παράλληλη άσκηση μιας συντονισμένης παγκοσμιοποιημένης δράσης ενάντια στην αναλγησία και τις μεθοδεύσεις της διεθνούς νεοταξικής ελίτ.
Πηγή: Περιοδικό Hellenic Nexus, τεύχος Αυγ.-Σεπτ. 2009
