Ξαφνιάστηκα όταν διάβασα αυτό το άρθρο του Θ.Μαυρίδη. Κι αυτό επειδή από τα άρθρα του και τις εμφανίσεις του στο παρελθόν τον είχα κατατάξει στους οπαδούς του "ευρώ πάση θυσία". Από το συγκεκριμένο άρθρο του όμως βγαίνει η αίσθηση ότι έχει καταλάβει πως όσο μένουμε δέσμιοι του μονόδρομου της ευρωζώνης, δεν έχουμε μέλλον ως χώρα. Βέβαια, όπως συμβαίνει σε όλα τα συστημικά μέσα, ξορκίζει το εθνικό νόμισμα. Όμως ίσως είναι καιρός να γίνει μια ουσιαστική συζήτηση για το θέμα της πορείας της χώρας εξαρτώμενης από τις αποφάσεις των "εταίρων" όσον αφορά την παροχή ρευστότητας και μιας εναλλακτικής λύσης χωρίς προκαταλήψεις.
Όταν αρθρογράφοι σαν τον Θ.Μαυρίδη* αμφιβάλλουν για την μακροημέρευση του ευρώ, είναι καιρός να ξεκινήσει μια τέτοια συζήτηση.
Οι ευρωπαϊστές ταυτίζουν την Ευρώπη με το ευρώ. Δηλαδή, αν συμβεί κάτι κακό στο ενιαίο νόμισμα θα πρέπει να αποχαιρετήσουμε και την Ευρώπη. Η Ευρώπη δεν είναι η ΕΚΤ. Λατρεύω την ευρωπαϊκή ιδέα αλλά δεν καταλαβαίνω πόσο “φιλελεύθερο” είναι να ταυτίζεται κανείς με μονοπώλια και ολιγοπώλια. Το ευρώ δεν έχει ανοίξει τα σύνορα, δεν είναι φάρμακο για πάσα νόσο...
Για να μην τα βάζουμε όλα σε ένα τσουβάλι! Η Ευρώπη δεν έχει plan B σε περίπτωση αποτυχίας του ευρώ. Η Ευρώπη είναι στην πραγματικότητα ανίσχυρη να αντιμετωπίσει μία νέα οικονομική κρίση, καθώς δεν έχει ακόμη κλείσει τις πληγές από την προηγούμενη. Η Ελλάδα είναι απλά ο ασθενέστερος κρίκος στην αλυσίδα και όχι ο ιός που δήθεν απειλεί την συνοχή της. Είναι πολύ βολικό να πιστεύουν ότι η Ελλάδα είναι το πρόβλημα και η αδυναμία της να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις. Αυτό είναι πρόβλημα για την ίδια την Ελλάδα. Στην πράξη, όμως, κι η Ευρώπη έχει γυρίσει εδώ και χρόνια την πλάτη στην μεταρρύθμιση και στην καινοτομία.
Προσπαθεί να λύσει τα όποια προβλήματά της κακοποιώντας τα όποια μοντέλα των ΗΠΑ, σε μια προσπάθεια να τα αντιγράψει. Η Ευρωπαϊκή Ένωση όμως δεν είναι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Η Ευρώπη δεν έχει σχέση με τις ΗΠΑ. Δεν έχουν πέσει τα σύνορα κι αυτό ακόμη το ενιαίο νόμισμα δεν είναι παρά μία φάρσα. Πολύ σωστά οι ευρωσκεπτικιστές σημειώνουν ότι υπάρχουν πολλά διαφορετικά ευρώ, από την στιγμή που σε κάθε χώρα υπάρχουν διαφορετικά επιτόκια. Και διαφορετικές φορολογικές πολιτικές, θα συμπληρώναμε.
Το μόνο κοινό που έχει η Ευρώπη με τις ΗΠΑ είναι η γραφειοκρατία. Οι υπάλληλοι των Βρυξελλών έσπευσαν πρώτα να κτίσουν το βασίλειό τους και στην συνέχεια να σκεφτούν πως θα φτάσουμε σε μία Ευρώπη που θα είναι πραγματικά ενωμένη. Είναι ένα μοντέλο καταδικασμένο να αποτύχει. Δεν είναι ευχάριστο, αλλά εδώ δεν βρισκόμαστε για να λέμε ευχάριστα πράγματα. Μακάρι να μην συμβεί με αυτό τον τρόπο. Μακάρι να έχουμε άδικο. Κι αν δεν έχουμε; Ποιες είναι οι εναλλακτικές που διαθέτουμε ως χώρα;
Προσωπικά, δεν ταυτίζομαι με την δραχμή και τους δραχμιστές. Δεν πιστεύω ότι η χώρα θα πρέπει να αποκτήσει δικό της νόμισμα για να σωθεί από την... κακή Ευρώπη. Είναι λάθος να τραβήξουμε εμείς το χαλί κάτω από τα πόδια μας. Δεν συζητάμε γι' αυτό, αλλά για το ενδεχόμενο η Ευρώπη να τραβήξει το δικό της χαλί κάτω από τα πόδια της.
Οι μόνες πολιτικές που ακολουθούνται σήμερα στην Ελλάδα είναι οι λεγόμενες μνημονιακές πολιτικές. Επειδή η Αθήνα δεν είχε επί της ουσίας να προτείνει κάτι διαφορετικό. Τα μνημόνια είναι οι πολιτικές που επιβάλλει η γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Αυτοί κάνουν την δουλειά τους. Το πρόβλημα είναι ότι εμείς δεν κάνουμε την δική μας. Δεν έχουμε ούτε μία πρόταση για την επόμενη ημέρα. Η έννοια του εθνικού προγράμματος είναι άγνωστη. Ακόμη και η κακή Ευρώπη καλύπτει σήμερα τις αδυναμίες μας. Το μνημόνιο κρύβει την ανικανότητά μας να αντιληφθούμε ακόμη και το περιβάλλον μέσα στο οποίο επιχειρούμε.
Το ευρώ δεν είναι η καλύτερη πρόταση και η Ευρώπη των γραφειοκρατών δεν έχει μέλλον. Αλλά εμείς δεν έχουμε καν παρόν. Όχι χωρίς ένα εθνικό σχέδιο. Με ή χωρίς ευρώ. Θα πρέπει εμείς να δούμε τι θα κάνουμε, ανεξάρτητα από το τι θα κάνει η Ευρώπη. Και κυρίως να είμαστε έτοιμοι για τα χειρότερα. Τα καλύτερα; Ας έρθουν, δεν θα μας στεναχωρήσουν!
* Πηγή: liberal.gr
Όταν αρθρογράφοι σαν τον Θ.Μαυρίδη* αμφιβάλλουν για την μακροημέρευση του ευρώ, είναι καιρός να ξεκινήσει μια τέτοια συζήτηση.
Οι ευρωπαϊστές ταυτίζουν την Ευρώπη με το ευρώ. Δηλαδή, αν συμβεί κάτι κακό στο ενιαίο νόμισμα θα πρέπει να αποχαιρετήσουμε και την Ευρώπη. Η Ευρώπη δεν είναι η ΕΚΤ. Λατρεύω την ευρωπαϊκή ιδέα αλλά δεν καταλαβαίνω πόσο “φιλελεύθερο” είναι να ταυτίζεται κανείς με μονοπώλια και ολιγοπώλια. Το ευρώ δεν έχει ανοίξει τα σύνορα, δεν είναι φάρμακο για πάσα νόσο...
Για να μην τα βάζουμε όλα σε ένα τσουβάλι! Η Ευρώπη δεν έχει plan B σε περίπτωση αποτυχίας του ευρώ. Η Ευρώπη είναι στην πραγματικότητα ανίσχυρη να αντιμετωπίσει μία νέα οικονομική κρίση, καθώς δεν έχει ακόμη κλείσει τις πληγές από την προηγούμενη. Η Ελλάδα είναι απλά ο ασθενέστερος κρίκος στην αλυσίδα και όχι ο ιός που δήθεν απειλεί την συνοχή της. Είναι πολύ βολικό να πιστεύουν ότι η Ελλάδα είναι το πρόβλημα και η αδυναμία της να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις. Αυτό είναι πρόβλημα για την ίδια την Ελλάδα. Στην πράξη, όμως, κι η Ευρώπη έχει γυρίσει εδώ και χρόνια την πλάτη στην μεταρρύθμιση και στην καινοτομία.
Προσπαθεί να λύσει τα όποια προβλήματά της κακοποιώντας τα όποια μοντέλα των ΗΠΑ, σε μια προσπάθεια να τα αντιγράψει. Η Ευρωπαϊκή Ένωση όμως δεν είναι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Η Ευρώπη δεν έχει σχέση με τις ΗΠΑ. Δεν έχουν πέσει τα σύνορα κι αυτό ακόμη το ενιαίο νόμισμα δεν είναι παρά μία φάρσα. Πολύ σωστά οι ευρωσκεπτικιστές σημειώνουν ότι υπάρχουν πολλά διαφορετικά ευρώ, από την στιγμή που σε κάθε χώρα υπάρχουν διαφορετικά επιτόκια. Και διαφορετικές φορολογικές πολιτικές, θα συμπληρώναμε.
Το μόνο κοινό που έχει η Ευρώπη με τις ΗΠΑ είναι η γραφειοκρατία. Οι υπάλληλοι των Βρυξελλών έσπευσαν πρώτα να κτίσουν το βασίλειό τους και στην συνέχεια να σκεφτούν πως θα φτάσουμε σε μία Ευρώπη που θα είναι πραγματικά ενωμένη. Είναι ένα μοντέλο καταδικασμένο να αποτύχει. Δεν είναι ευχάριστο, αλλά εδώ δεν βρισκόμαστε για να λέμε ευχάριστα πράγματα. Μακάρι να μην συμβεί με αυτό τον τρόπο. Μακάρι να έχουμε άδικο. Κι αν δεν έχουμε; Ποιες είναι οι εναλλακτικές που διαθέτουμε ως χώρα;
Προσωπικά, δεν ταυτίζομαι με την δραχμή και τους δραχμιστές. Δεν πιστεύω ότι η χώρα θα πρέπει να αποκτήσει δικό της νόμισμα για να σωθεί από την... κακή Ευρώπη. Είναι λάθος να τραβήξουμε εμείς το χαλί κάτω από τα πόδια μας. Δεν συζητάμε γι' αυτό, αλλά για το ενδεχόμενο η Ευρώπη να τραβήξει το δικό της χαλί κάτω από τα πόδια της.
Οι μόνες πολιτικές που ακολουθούνται σήμερα στην Ελλάδα είναι οι λεγόμενες μνημονιακές πολιτικές. Επειδή η Αθήνα δεν είχε επί της ουσίας να προτείνει κάτι διαφορετικό. Τα μνημόνια είναι οι πολιτικές που επιβάλλει η γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Αυτοί κάνουν την δουλειά τους. Το πρόβλημα είναι ότι εμείς δεν κάνουμε την δική μας. Δεν έχουμε ούτε μία πρόταση για την επόμενη ημέρα. Η έννοια του εθνικού προγράμματος είναι άγνωστη. Ακόμη και η κακή Ευρώπη καλύπτει σήμερα τις αδυναμίες μας. Το μνημόνιο κρύβει την ανικανότητά μας να αντιληφθούμε ακόμη και το περιβάλλον μέσα στο οποίο επιχειρούμε.
Το ευρώ δεν είναι η καλύτερη πρόταση και η Ευρώπη των γραφειοκρατών δεν έχει μέλλον. Αλλά εμείς δεν έχουμε καν παρόν. Όχι χωρίς ένα εθνικό σχέδιο. Με ή χωρίς ευρώ. Θα πρέπει εμείς να δούμε τι θα κάνουμε, ανεξάρτητα από το τι θα κάνει η Ευρώπη. Και κυρίως να είμαστε έτοιμοι για τα χειρότερα. Τα καλύτερα; Ας έρθουν, δεν θα μας στεναχωρήσουν!
* Πηγή: liberal.gr
