Σχετικά με τις απόψεις που εκφράστηκαν από τον
κ.Σταύρο Λυγερό στο άρθρο του που ανέβασα στο προηγούμενο post για την μη εκμετάλλευση της οργής των πολιτών εξαιτίας των
εφαρμοζόμενων από τους ιθαγενείς εκπροσώπους των «δανειστών» μνημονιακών
μέτρων, έχω κάποιες διαφοροποιήσεις, όχι τόσο ουσιαστικές, αφού σχεδόν πάντα συμφωνώ
με τις απόψεις του.
Αναφέρεται ο καλός αρθρογράφος σε κάποιο
σημείο στους κεντροαριστερούς που μετακινήθηκαν στο ΣΥΡΙΖΑ. Από δικές μου
συζητήσεις σε ένα σχετικά ευρύ περιβάλλον κατά την περίοδο των περσινών εκλογικών
αναμετρήσεων, διαπίστωσα ότι ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν - εκτός των κεντροαριστερής προέλευσης - και πρώην ψηφοφόροι της ΝΔ, ακόμα
και του ΛΑΟΣ σε κάποιες περιπτώσεις. Αυτό είναι λογικό αν θυμηθούμε τα επιχειρήματα του Σαμαρά κατά του 1ου μνημονίου, τα οποία ασπάζονταν πολλοί ψηφοφόροι του, δεδομένου ότι τα αποτελέσματα της "λάθος συνταγής", όπως την έλεγε τότε, τα βίωναν στο πετσί τους. Επίσης, θεωρώ ότι εξαιτίας των επιθετικών προς τους έλληνες οικονομικών πολιτικών που συνεχίζουν να εφαρμόζονται
τα τρία τελευταία χρόνια, ο διαχωρισμός σε αριστερούς-δεξιούς έχει ξεφτίσει
(παρόλο που τα δυο άκρα του κοινοβουλίου ΚΚΕ και Χ.Α. τον διατηρούν με
υπερηφάνεια) κι έχει αντικατασταθεί από το διαχωρισμό σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς.
Ή, σύμφωνα με άλλο διαχωρισμό, σε εθνικά υποτελείς και εθνικά
υπερήφανους. Απόδειξη αυτού είναι και το πρόσφατο "πλησίασμα" ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξάρτητων Ελλήνων.
Ένα σημείο που θεωρώ ότι έπαιξε μεγαλύτερο
ρόλο από το ασαφές πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ (που όντως ισχύει), ώστε να μην αυξάνει
τα ποσοστά του κατά τις σφυγμομετρήσεις, είναι οι επισκέψεις του κ.Τσίπρα στη
Γερμανία και στην Αμερική και οι εξ αυτών προκαλούμενοι φόβοι των πολιτών, ότι
είναι πιθανή μια κωλοτούμπα ανάλογη με εκείνη του κ.Σαμαρά.
Πιστεύω πως οι πολίτες είναι πρόθυμοι να
προβούν και σε εκούσιες πρόσθετες οικονομικές θυσίες, αρκεί να είναι σίγουροι
ότι τις τύχες τους δεν θα τις διαφεντεύουν ξένοι – γερμανοί κυρίως, στην
περίπτωσή μας – με πρωταρχικό στόχο την ταπείνωσή τους, όπως θεωρούν ότι
συμβαίνει τώρα.
Τέλος, υπάρχει ένα ερώτημα που θεωρώ ότι δεν θα έπρεπε να τίθεται στους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα με αυτό που συμβαίνει, κυρίως κατά τις εμφανίσεις τους στα ΜΜΕ. Αυτό είναι: «αν θέσετε την πρότασή σας στους
γερμανούς και λάβετε αρνητική απάντηση, τι θα κάνετε μετά;».
Εδώ,
- ξεπερνώντας το θέμα της δυσαρέσκειάς μου εκ του γεγονότος ότι, από τη διατύπωση του ερωτήματος θεωρείται απαραίτητο όπως για τα πάντα θα πρέπει
να παίρνουμε την έγκριση των γερμανών, του ΔΝΤ και των υπαλλήλων τους – θεωρώ
σφάλμα να είναι ενημερωμένος εκ των προτέρων ο συνομιλητής σου (ο "δανειστής" εν
προκειμένω) για τις επόμενες κινήσεις σου αν αρνηθεί την πρότασή σου. Επειδή,
αφενός αποδυναμώνεις την αρχική πρότασή σου, αφετέρου ανοίγοντας όλα τα χαρτιά
σου χάνεις το όποιο πλεονέκτημα μπορείς να κερδίσεις από το σχεδιασμό σου.Γεγονός παραμένει ότι οι Έλληνες πολίτες εξακολουθούν να έχουν μια ασαφή γνώση για το πού ακριβώς κινείται και κυρίως πού θα κινηθεί το σημερινό κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μετά από την επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
