Αγγίζει πια τα όρια του γελοίου!
Άλλη μια κακή παράσταση έχει ξεκινήσει να παίζεται στο χώρο των κυβερνητικών βουλευτών: Η αντίδραση απέναντι στο νομοσχέδιο με το οποίο θα νομιμοποιηθεί η καταστροφή και του αιγιαλού έχει αρχίσει να προκαλεί θυμηδία. Αφού είναι ένα έργο που το έχουμε δει τόσες φορές που έχω χάσει τον αριθμό. (Τελευταία ήταν η παράσταση για το γάλα, όταν το νομοσχέδιο που περιελάμβανε σχετικές επίμαχες διατάξεις το ψήφισαν πρώτοι αυτοί που δήθεν αντιδρούσαν!)
Δεν έχω καμιά αμφιβολία για το αν θα ψηφιστεί το εν λόγω νομοσχέδιο σε περίπτωση που έλθει στη βουλή. Η απορία μου επικεντρώνεται στο λόγο που κάθε φορά που πρόκειται να έλθει στη βουλή ένα καταστροφικό νομοσχέδιο, βγαίνουν διάφοροι κυβερνητικοί βουλευτές και λένε πως δεν θα το ψηφίσουν. Δεν θέλω να δεχτώ την εξήγηση που μου έδωσε φίλος ότι υπάρχει κονδύλι που λαδώνει αντιρρησίες βουλευτές για να ψηφίσουν καταστροφικά νομοσχέδια, ...αν και πρόκειται για λογική εξήγηση. Έχω ακούσει και την άλλη άποψη: ότι απειλούνται για να τα υπερψηφίσουν. Τι άλλο θα ακούσουμε;
Πάντως, οι ίδιοι δίνουν δικαιώματα για να εκφέρονται τέτοιες απόψεις, αφού αν πράγματι διαφωνούν με κάποιο νομοσχέδιο για ποιο λόγο πρέπει να γυρίζουν τα κανάλια και να το φωνάζουν (αφού μάλιστα δεν πρόκειται να το κάνουν), ενώ υπάρχουν δυο άλλοι τρόποι να εκφράσουν τη διαφωνία τους. Ο ένας είναι να καταθέσουν τις αντιρρήσεις τους μέσα στα κομματικά όργανα και ο άλλος κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας, όπως έχει δικαίωμα να κάνει κάθε ελεύθερος άνθρωπος -και δη βουλευτής -, αφού γι'αυτό το λόγο υπάρχουν 300 από δαύτους, για να υπάρχουν διαφορετικές γνώμες, διαφορετικά και 10-20 θα μας ήταν αρκετοί, εφόσον τα νομοσχέδια θα ψηφίζονταν σύμφωνα με την επιθυμία του μεγάλου αρχηγού της φυλής.
Αλλά εδώ πάμε να παρεκκλίνουμε σε άλλο θέμα, σ'αυτό του αριθμού των εκλεγομένων βουλευτών, κάτι που ήδη έχει γίνει ευρέως αντιληπτό, ότι είναι υπερβολικά πολλοί, όχι μόνο σε σχέση με τον πληθυσμό της χώρας, αλλά και με τον τρόπο που λειτουργεί το νομοθετικό σώμα κατά την εξέταση και την ψήφιση των κατατιθέμενων νομοσχεδίων. Επειδή ομως πρόκειται για θέμα που σηκώνει πολλή συζήτηση, θα επανέλθουμε.
Τις σκέψεις αυτές μου τις γέννησε το άρθρο του Ν.Χατζηνικολάου στη χθεσινή Real News, το οποίο αναδημοσιεύω στη συνέχεια. Να παρατηρήσω μόνο ότι - όπως καταλαβαίνω από τα λεγόμενα του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ στο άρθρο - με μια μικρή τροποποίηση στη διατύπωση του νομοσχεδίου θα είναι πρόθυμος να το ψηφίσει! Η γνωστή δηλαδή μέθοδος: μια ασήμαντη αλλαγή στο κείμενο και όλα είναι καλά για τους ...αντιρρησίες!!!
Να αποσυρθεί το «έκτρωμα»!
(του Ν.Χατζηνικολάου)
Η βουλευτής της Ν.Δ. κ. Φωτεινή Πιπιλή, που είναι γνωστό ότι δεν ανήκει στους συνήθεις «αντάρτες» του κυβερνητικού κόμματος, δηλώνει σήμερα στη Realnews -χωρίς καμμιά πολιτική αναστολή- ότι το σχέδιο νόμου του υπουργείου Οικονομικών για τους αιγιαλούς και τις παραλίες είναι... «τέρας» και ότι της... «έπεσαν τα μαλλιά» διαβάζοντάς το! «Οχι μόνο δεν τιμωρεί τους καταπατητές και τους αυθαίρετους», λέει η κ. Πιπιλή, «αλλά μετατρέπει τον φυσικό μας πλούτο σε ξέφραγο αμπέλι, έναντι οικονομικού οφέλους». Εξαιρετικά σκληρή δήλωση για το πόνημα του κ. Στουρνάρα και των συνεργατών του κάνει στην εφημερίδα μας και ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ και βουλευτής του Κινήματος κ. Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος. «Το νομοσχέδιο αυτό, όπως έχει διατυπωθεί στη διαβούλευση, δεν περνάει από τη Βουλή», λέει. Και συμπληρώνει: «Η ανεξέλεγκτη και χωρίς περιορισμούς ιδιωτική εκμετάλλευση δεν είναι αποδεκτή. Ο αιγιαλός δεν μας ανήκει. Είναι ένα αγαθό που οφείλουμε να διατηρήσουμε στην ίδια ή και καλύτερη κατάσταση για τις επόμενες γενιές».
ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ προφανές ότι η συγκεκριμένη πρόταση νόμου, που προκαλεί ήδη οξύτατες αντιδράσεις στο εσωτερικό της κυβερνητικής πλειοψηφίας, αποτελεί «δώρο» σε συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα που αδημονούν να επεκταθούν δυναμικά στις ελεύθερες παραλίες, να τις ιδιωτικοποιήσουν και να τις εκμεταλλευθούν, επιχωματώνοντας και τσιμεντοποιώντας μεγάλες θαλάσσιες εκτάσεις σε περιοχές-φιλέτα, όπως το Ελληνικό, ο Αστέρας της Βουλιαγμένης, το «Κτήμα Αλυκών Αναβύσσου» και πολλές άλλες σε ολόκληρη τη χώρα. Ενα μάλιστα από τα πλέον επίμαχα άρθρα του νομοσχεδίου, το άρθρο 13 - παρ. 5, δίνει σε τουριστικές επιχειρήσεις με τρόπο εξόχως απαράδεκτο και προκλητικό το δικαίωμα να επιχωματώσουν θαλάσσιους χώρους, προσφέροντάς τους τη δυνατότητα του «μπαζώματος» και της τσιμεντοποίησης πέντε τετραγωνικών μέτρων για κάθε ξενοδοχειακή κλίνη που διαθέτουν! Δηλαδή, ένα ξενοδοχείο 200 κλινών, αν αυτό το νομοσχέδιο-έκτρωμα ψηφισθεί από τη Βουλή, θα δικαιούται να μετατρέψει σε... οικόπεδο θαλάσσια έκταση ενός στρέμματος!
ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ, για παράδειγμα, ο... «επενδυτής» θα μπορεί να επέμβει στην ελεύθερη σήμερα παραλία, να την «μπαζώσει», να την αποκλείσει από τους λουόμενους που σήμερα την επισκέπτονται δωρεάν και να τσιμεντάρει λιμανάκια με ιδιωτικές καμπάνες. Ηδη στο επενδυτικό σχέδιο γίνεται λόγος για «ανάπλαση και διαμόρφωση της παραλιακής ζώνης» και για «αναβαθμισμένο παραλιακό μέτωπο». Και βέβαια οι διεκδικητές του Ελληνικού, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο οδηγήθηκαν κατά καιρούς εκτός διαγωνισμού, για να μείνει τελικά στο παιγνίδι μόνον ο όμιλος Λάτση, ανακαλύπτουν τώρα έκπληκτοι ότι πήραν τις αποφάσεις τους χωρίς να γνωρίζουν τις κυβερνητικές προθέσεις, χωρίς να γνωρίζουν δηλαδή τις νομοθετικές πρωτοβουλίες που επρόκειτο να δρομολογηθούν για να αποκτήσει σημαντική πρόσθετη αξία η... «επένδυση»! Ιδίως μάλιστα αν υπολογίσει κανείς και την άδεια καζίνο, που είναι «στο δρόμο»...
ΑΣ ΔΟΥΜΕ, όμως, αναλυτικά, σημείο προς σημείο, τα μικρά και μεγάλα «εγκλήματα» του νομοσχεδίου Στουρνάρα για τους αιγιαλούς, όπως τα κατέγραψε η περιβαλλοντική οργάνωση WWF Ελλάς σε επιστολή της προς όλους τους Ελληνες βουλευτές:
• Νομιμοποιεί επιχειρηματικής χρήσης αυθαίρετα και καταπατήσεις έναντι τιμήματος και δίχως ουσιαστική εκτίμηση περιβαλλοντικής επίπτωσης.
• Επιτρέπει την ολοκληρωτική κατάληψη παραλιών από επιχειρηματικές εκμεταλλεύσεις.
• Καταργεί στην πράξη τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού και θέτει στη διακριτική ευχέρεια του ιδιοκτήτη του ακινήτου «να αφήσει σε κοινή χρήση το τμήμα του ακινήτου που καταλαμβάνεται από τη ζώνη παραλίας».
• Αφήνει εκτός προστασίας την παρόχθια ζώνη πολλών και μεγάλων λιμνών, τις οποίες χαρακτηρίζει «μικρές» και οι περισσότερες από τις οποίες αποτελούν πολύτιμο οικολογικό πόρο.
• Καθιστά προαιρετική τη χάραξη παραλίας, υποβαθμίζοντας έτσι σοβαρά την οριοθέτηση της ζώνης προστασίας και τη διαπίστωση παρανομιών και καταπατήσεων.
• Αγνοεί τον προ τριετίας νόμο για τη βιοποικιλότητα, που επιβάλλει την οριοθέτηση και προστασία της «κρίσιμης παράκτιας ζώνης».
ΕΙΝΑΙ ΗΛΙΟΥ φαεινότερον, λοιπόν, ότι αυτό το νομοσχέδιο δεν πρέπει να φθάσει στη Βουλή. Δεν πρέπει καν να τεθεί σε ψηφοφορία. Πρέπει να αποσυρθεί εδώ και τώρα. Κανείς δεν έχει αντίρρηση να αξιοποιηθεί ο φυσικός μας πλούτος, για να προσελκύσουμε επενδύσεις και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Αλλά και κανείς δεν δέχεται την οριστική και μόνιμη καταστροφή του φυσικού μας περιβάλλοντος, για πρόσκαιρα και αμφίβολα οικονομικά οφέλη. Εχουμε χρέος να προστατεύσουμε την παράκτια ζώνη. Δεν μας ανήκει. Ανήκει στα παιδιά και στα εγγόνια μας. Και τους έχουμε ήδη στερήσει αρκετά...
Άλλη μια κακή παράσταση έχει ξεκινήσει να παίζεται στο χώρο των κυβερνητικών βουλευτών: Η αντίδραση απέναντι στο νομοσχέδιο με το οποίο θα νομιμοποιηθεί η καταστροφή και του αιγιαλού έχει αρχίσει να προκαλεί θυμηδία. Αφού είναι ένα έργο που το έχουμε δει τόσες φορές που έχω χάσει τον αριθμό. (Τελευταία ήταν η παράσταση για το γάλα, όταν το νομοσχέδιο που περιελάμβανε σχετικές επίμαχες διατάξεις το ψήφισαν πρώτοι αυτοί που δήθεν αντιδρούσαν!)
Δεν έχω καμιά αμφιβολία για το αν θα ψηφιστεί το εν λόγω νομοσχέδιο σε περίπτωση που έλθει στη βουλή. Η απορία μου επικεντρώνεται στο λόγο που κάθε φορά που πρόκειται να έλθει στη βουλή ένα καταστροφικό νομοσχέδιο, βγαίνουν διάφοροι κυβερνητικοί βουλευτές και λένε πως δεν θα το ψηφίσουν. Δεν θέλω να δεχτώ την εξήγηση που μου έδωσε φίλος ότι υπάρχει κονδύλι που λαδώνει αντιρρησίες βουλευτές για να ψηφίσουν καταστροφικά νομοσχέδια, ...αν και πρόκειται για λογική εξήγηση. Έχω ακούσει και την άλλη άποψη: ότι απειλούνται για να τα υπερψηφίσουν. Τι άλλο θα ακούσουμε;
Πάντως, οι ίδιοι δίνουν δικαιώματα για να εκφέρονται τέτοιες απόψεις, αφού αν πράγματι διαφωνούν με κάποιο νομοσχέδιο για ποιο λόγο πρέπει να γυρίζουν τα κανάλια και να το φωνάζουν (αφού μάλιστα δεν πρόκειται να το κάνουν), ενώ υπάρχουν δυο άλλοι τρόποι να εκφράσουν τη διαφωνία τους. Ο ένας είναι να καταθέσουν τις αντιρρήσεις τους μέσα στα κομματικά όργανα και ο άλλος κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας, όπως έχει δικαίωμα να κάνει κάθε ελεύθερος άνθρωπος -και δη βουλευτής -, αφού γι'αυτό το λόγο υπάρχουν 300 από δαύτους, για να υπάρχουν διαφορετικές γνώμες, διαφορετικά και 10-20 θα μας ήταν αρκετοί, εφόσον τα νομοσχέδια θα ψηφίζονταν σύμφωνα με την επιθυμία του μεγάλου αρχηγού της φυλής.Αλλά εδώ πάμε να παρεκκλίνουμε σε άλλο θέμα, σ'αυτό του αριθμού των εκλεγομένων βουλευτών, κάτι που ήδη έχει γίνει ευρέως αντιληπτό, ότι είναι υπερβολικά πολλοί, όχι μόνο σε σχέση με τον πληθυσμό της χώρας, αλλά και με τον τρόπο που λειτουργεί το νομοθετικό σώμα κατά την εξέταση και την ψήφιση των κατατιθέμενων νομοσχεδίων. Επειδή ομως πρόκειται για θέμα που σηκώνει πολλή συζήτηση, θα επανέλθουμε.
Τις σκέψεις αυτές μου τις γέννησε το άρθρο του Ν.Χατζηνικολάου στη χθεσινή Real News, το οποίο αναδημοσιεύω στη συνέχεια. Να παρατηρήσω μόνο ότι - όπως καταλαβαίνω από τα λεγόμενα του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ στο άρθρο - με μια μικρή τροποποίηση στη διατύπωση του νομοσχεδίου θα είναι πρόθυμος να το ψηφίσει! Η γνωστή δηλαδή μέθοδος: μια ασήμαντη αλλαγή στο κείμενο και όλα είναι καλά για τους ...αντιρρησίες!!!
Να αποσυρθεί το «έκτρωμα»!
(του Ν.Χατζηνικολάου)
Η βουλευτής της Ν.Δ. κ. Φωτεινή Πιπιλή, που είναι γνωστό ότι δεν ανήκει στους συνήθεις «αντάρτες» του κυβερνητικού κόμματος, δηλώνει σήμερα στη Realnews -χωρίς καμμιά πολιτική αναστολή- ότι το σχέδιο νόμου του υπουργείου Οικονομικών για τους αιγιαλούς και τις παραλίες είναι... «τέρας» και ότι της... «έπεσαν τα μαλλιά» διαβάζοντάς το! «Οχι μόνο δεν τιμωρεί τους καταπατητές και τους αυθαίρετους», λέει η κ. Πιπιλή, «αλλά μετατρέπει τον φυσικό μας πλούτο σε ξέφραγο αμπέλι, έναντι οικονομικού οφέλους». Εξαιρετικά σκληρή δήλωση για το πόνημα του κ. Στουρνάρα και των συνεργατών του κάνει στην εφημερίδα μας και ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ και βουλευτής του Κινήματος κ. Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος. «Το νομοσχέδιο αυτό, όπως έχει διατυπωθεί στη διαβούλευση, δεν περνάει από τη Βουλή», λέει. Και συμπληρώνει: «Η ανεξέλεγκτη και χωρίς περιορισμούς ιδιωτική εκμετάλλευση δεν είναι αποδεκτή. Ο αιγιαλός δεν μας ανήκει. Είναι ένα αγαθό που οφείλουμε να διατηρήσουμε στην ίδια ή και καλύτερη κατάσταση για τις επόμενες γενιές».
ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ προφανές ότι η συγκεκριμένη πρόταση νόμου, που προκαλεί ήδη οξύτατες αντιδράσεις στο εσωτερικό της κυβερνητικής πλειοψηφίας, αποτελεί «δώρο» σε συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα που αδημονούν να επεκταθούν δυναμικά στις ελεύθερες παραλίες, να τις ιδιωτικοποιήσουν και να τις εκμεταλλευθούν, επιχωματώνοντας και τσιμεντοποιώντας μεγάλες θαλάσσιες εκτάσεις σε περιοχές-φιλέτα, όπως το Ελληνικό, ο Αστέρας της Βουλιαγμένης, το «Κτήμα Αλυκών Αναβύσσου» και πολλές άλλες σε ολόκληρη τη χώρα. Ενα μάλιστα από τα πλέον επίμαχα άρθρα του νομοσχεδίου, το άρθρο 13 - παρ. 5, δίνει σε τουριστικές επιχειρήσεις με τρόπο εξόχως απαράδεκτο και προκλητικό το δικαίωμα να επιχωματώσουν θαλάσσιους χώρους, προσφέροντάς τους τη δυνατότητα του «μπαζώματος» και της τσιμεντοποίησης πέντε τετραγωνικών μέτρων για κάθε ξενοδοχειακή κλίνη που διαθέτουν! Δηλαδή, ένα ξενοδοχείο 200 κλινών, αν αυτό το νομοσχέδιο-έκτρωμα ψηφισθεί από τη Βουλή, θα δικαιούται να μετατρέψει σε... οικόπεδο θαλάσσια έκταση ενός στρέμματος!
ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ, για παράδειγμα, ο... «επενδυτής» θα μπορεί να επέμβει στην ελεύθερη σήμερα παραλία, να την «μπαζώσει», να την αποκλείσει από τους λουόμενους που σήμερα την επισκέπτονται δωρεάν και να τσιμεντάρει λιμανάκια με ιδιωτικές καμπάνες. Ηδη στο επενδυτικό σχέδιο γίνεται λόγος για «ανάπλαση και διαμόρφωση της παραλιακής ζώνης» και για «αναβαθμισμένο παραλιακό μέτωπο». Και βέβαια οι διεκδικητές του Ελληνικού, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο οδηγήθηκαν κατά καιρούς εκτός διαγωνισμού, για να μείνει τελικά στο παιγνίδι μόνον ο όμιλος Λάτση, ανακαλύπτουν τώρα έκπληκτοι ότι πήραν τις αποφάσεις τους χωρίς να γνωρίζουν τις κυβερνητικές προθέσεις, χωρίς να γνωρίζουν δηλαδή τις νομοθετικές πρωτοβουλίες που επρόκειτο να δρομολογηθούν για να αποκτήσει σημαντική πρόσθετη αξία η... «επένδυση»! Ιδίως μάλιστα αν υπολογίσει κανείς και την άδεια καζίνο, που είναι «στο δρόμο»...
ΑΣ ΔΟΥΜΕ, όμως, αναλυτικά, σημείο προς σημείο, τα μικρά και μεγάλα «εγκλήματα» του νομοσχεδίου Στουρνάρα για τους αιγιαλούς, όπως τα κατέγραψε η περιβαλλοντική οργάνωση WWF Ελλάς σε επιστολή της προς όλους τους Ελληνες βουλευτές:
• Νομιμοποιεί επιχειρηματικής χρήσης αυθαίρετα και καταπατήσεις έναντι τιμήματος και δίχως ουσιαστική εκτίμηση περιβαλλοντικής επίπτωσης.
• Επιτρέπει την ολοκληρωτική κατάληψη παραλιών από επιχειρηματικές εκμεταλλεύσεις.
• Καταργεί στην πράξη τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού και θέτει στη διακριτική ευχέρεια του ιδιοκτήτη του ακινήτου «να αφήσει σε κοινή χρήση το τμήμα του ακινήτου που καταλαμβάνεται από τη ζώνη παραλίας».
• Αφήνει εκτός προστασίας την παρόχθια ζώνη πολλών και μεγάλων λιμνών, τις οποίες χαρακτηρίζει «μικρές» και οι περισσότερες από τις οποίες αποτελούν πολύτιμο οικολογικό πόρο.
• Καθιστά προαιρετική τη χάραξη παραλίας, υποβαθμίζοντας έτσι σοβαρά την οριοθέτηση της ζώνης προστασίας και τη διαπίστωση παρανομιών και καταπατήσεων.
• Αγνοεί τον προ τριετίας νόμο για τη βιοποικιλότητα, που επιβάλλει την οριοθέτηση και προστασία της «κρίσιμης παράκτιας ζώνης».
ΕΙΝΑΙ ΗΛΙΟΥ φαεινότερον, λοιπόν, ότι αυτό το νομοσχέδιο δεν πρέπει να φθάσει στη Βουλή. Δεν πρέπει καν να τεθεί σε ψηφοφορία. Πρέπει να αποσυρθεί εδώ και τώρα. Κανείς δεν έχει αντίρρηση να αξιοποιηθεί ο φυσικός μας πλούτος, για να προσελκύσουμε επενδύσεις και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Αλλά και κανείς δεν δέχεται την οριστική και μόνιμη καταστροφή του φυσικού μας περιβάλλοντος, για πρόσκαιρα και αμφίβολα οικονομικά οφέλη. Εχουμε χρέος να προστατεύσουμε την παράκτια ζώνη. Δεν μας ανήκει. Ανήκει στα παιδιά και στα εγγόνια μας. Και τους έχουμε ήδη στερήσει αρκετά...
