Ένα σύντομο αλλά περιεκτικό και άκρως διαφωτιστικό άρθρο/σχόλιο της Ματίνας Παπαχριστούδη που αφορούσε το τοπίο της ενημέρωσης των πολιτών, όπως έχει διαμορφωθεί μετά από τρία μνημονιακά χρόνια, διάβασα στο τελευταίο τεύχος του ΗΟΤ DOC και νομίζω ότι παρουσιάζει ενδιαφέρον, ώστε να το διαβάσουν όσοι δεν έχουν αγοράσει (ακόμα) το τεύχος αυτό.
Η υποταγή της ενημέρωσης ολοκληρώθηκε
(της Μ.Παπαχριστούδη)
Ήταν νομίζω το 2010 όταν ο Μπόμπ Τράα, ως έμπειρος πλέον τοποτηρητής των δυνάμεων του ΔΝΤ, περιέγραφε στην έκθεσή του για το καθεστώς της Ελλάδας, πώς πρέπει να σπάσει η διαπλοκή της τριγωνικής σχέσης μεταξύ τραπεζών, πολιτικής και media. Ο έλεγχος των ΜΜΕ και της προσφερόμενης ενημέρωσης, σύμφωνα με τα στελέχη της τρόικα και του ΔΝΤ, έπρεπε να ξεφύγει από το κατεστημένο της ελληνικής διαπλοκής. Θυμόμαστε επίσης πως στο κοινοβούλιο έγινε η επίσημη παραδοχή κορυφαίου στελέχους εταιρίας πολιτικής επικοινωνίας πως το ΔΝΤ πλήρωσε για τα «σεμινάρια» επικοινωνίας σε δημοσιογράφους, το περίφημο think tank στη διαχείριση και κατασκευή της πραγματικότητας επί εντύπων και τηλεοπτικών σελίδων. Τελευταίο στοιχείο στον αθέατο κόσμο της επικοινωνιακής διαχείρισης είναι η παραδοχή του τηλεσχολιαστή του Mega και δημοσιολόγου-διαμορφωτή Γιάννη Πρετεντέρη στο βιβλίο του, πως αποδέχθηκαν οι δημοσιογράφοι να πουν ψέματα για το ελληνικό χρέος. Ο ίδιος το χαρακτήρισε «αυτοσυγκράτηση».
Τρία χρόνια μετά, η ερημοποίηση της ενημέρωσης των πολιτών ολοκληρώθηκε. Εξαφανίστηκαν από το mediaκό σκηνικό όσα ΜΜΕ -είχαν δεν είχαν οικονομικό πρόβλημα- έβγαζαν γλώσσα στα τροϊκανά σχέδια και το επιχειρησιακό μοντέλο του ΔΝΤ για τη χώρα. Το μπρίφινγκ των πολιτικών συντακτών καταργήθηκε σταδιακά. Στη θέση του στήθηκε ένα περίπλοκο σύστημα προσωπικών σχέσεων με πολύ συγκεκριμένους δημοσιογράφους των συγκροτημάτων ΜΜΕ, που πρόσφεραν χωρίς καμία αντίσταση γη και ύδωρ στην προώθηση των συμφερόντων της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας, ανεξάρτητα των πολιτικών θέσεων ή απόψεων που είχαν. Οι δημοσιολόγοι εξάλλου είναι πολιτικά ασπόνδυλα, οι απόψεις τους είναι σαν πλαστελίνη, παίρνουν πάντα το σχήμα του καλουπιού συμφερόντων που προωθούν-εξυπηρετούν. Αυτοί έχουν την καλύτερη ενημέρωση για τα πολιτικά σχέδια και τις ειδήσεις που αφορούν την κοινωνία.
Το αποκορύφωμα ήταν το λουκέτο στην ΕΡΤ, η κατάργηση δηλαδή της υποχρέωσης του πολιτικού συστήματος να προσφέρει με τα χρήματα των πολιτών μια τηλεοπτική ενημέρωση θεσμικά ελεγχόμενη από τα όργανα-φορείς της αστικής δημοκρατίας.
Ο πλήρης έλεγχος της ενημέρωσης και η προώθηση της υποταγής Μέσων και δημοσιογράφων περιέχει πολλά ακόμη επεισόδια και πράξεις, από τα καθημερινά non paper, τους καφέδες και τα γεύματα πέριξ του Χαλανδρίου έως και εκβιασμούς, απειλές, μηνύσεις και απόπειρες εναντίον όσων επιμένουν να έχουν τη δική τους φωνή.
(της Μ.Παπαχριστούδη)
Ήταν νομίζω το 2010 όταν ο Μπόμπ Τράα, ως έμπειρος πλέον τοποτηρητής των δυνάμεων του ΔΝΤ, περιέγραφε στην έκθεσή του για το καθεστώς της Ελλάδας, πώς πρέπει να σπάσει η διαπλοκή της τριγωνικής σχέσης μεταξύ τραπεζών, πολιτικής και media. Ο έλεγχος των ΜΜΕ και της προσφερόμενης ενημέρωσης, σύμφωνα με τα στελέχη της τρόικα και του ΔΝΤ, έπρεπε να ξεφύγει από το κατεστημένο της ελληνικής διαπλοκής. Θυμόμαστε επίσης πως στο κοινοβούλιο έγινε η επίσημη παραδοχή κορυφαίου στελέχους εταιρίας πολιτικής επικοινωνίας πως το ΔΝΤ πλήρωσε για τα «σεμινάρια» επικοινωνίας σε δημοσιογράφους, το περίφημο think tank στη διαχείριση και κατασκευή της πραγματικότητας επί εντύπων και τηλεοπτικών σελίδων. Τελευταίο στοιχείο στον αθέατο κόσμο της επικοινωνιακής διαχείρισης είναι η παραδοχή του τηλεσχολιαστή του Mega και δημοσιολόγου-διαμορφωτή Γιάννη Πρετεντέρη στο βιβλίο του, πως αποδέχθηκαν οι δημοσιογράφοι να πουν ψέματα για το ελληνικό χρέος. Ο ίδιος το χαρακτήρισε «αυτοσυγκράτηση».
Τρία χρόνια μετά, η ερημοποίηση της ενημέρωσης των πολιτών ολοκληρώθηκε. Εξαφανίστηκαν από το mediaκό σκηνικό όσα ΜΜΕ -είχαν δεν είχαν οικονομικό πρόβλημα- έβγαζαν γλώσσα στα τροϊκανά σχέδια και το επιχειρησιακό μοντέλο του ΔΝΤ για τη χώρα. Το μπρίφινγκ των πολιτικών συντακτών καταργήθηκε σταδιακά. Στη θέση του στήθηκε ένα περίπλοκο σύστημα προσωπικών σχέσεων με πολύ συγκεκριμένους δημοσιογράφους των συγκροτημάτων ΜΜΕ, που πρόσφεραν χωρίς καμία αντίσταση γη και ύδωρ στην προώθηση των συμφερόντων της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας, ανεξάρτητα των πολιτικών θέσεων ή απόψεων που είχαν. Οι δημοσιολόγοι εξάλλου είναι πολιτικά ασπόνδυλα, οι απόψεις τους είναι σαν πλαστελίνη, παίρνουν πάντα το σχήμα του καλουπιού συμφερόντων που προωθούν-εξυπηρετούν. Αυτοί έχουν την καλύτερη ενημέρωση για τα πολιτικά σχέδια και τις ειδήσεις που αφορούν την κοινωνία.
Το αποκορύφωμα ήταν το λουκέτο στην ΕΡΤ, η κατάργηση δηλαδή της υποχρέωσης του πολιτικού συστήματος να προσφέρει με τα χρήματα των πολιτών μια τηλεοπτική ενημέρωση θεσμικά ελεγχόμενη από τα όργανα-φορείς της αστικής δημοκρατίας.
Ο πλήρης έλεγχος της ενημέρωσης και η προώθηση της υποταγής Μέσων και δημοσιογράφων περιέχει πολλά ακόμη επεισόδια και πράξεις, από τα καθημερινά non paper, τους καφέδες και τα γεύματα πέριξ του Χαλανδρίου έως και εκβιασμούς, απειλές, μηνύσεις και απόπειρες εναντίον όσων επιμένουν να έχουν τη δική τους φωνή.
