Η
κατάσταση στην οποία έχει βρεθεί η χώρα μας τα τελευταία τέσσερα χρόνια και η
αμφισβήτηση για το κατά πόσον μπορεί να θεωρείται ελεύθερη και ανεξάρτητη, αφού
οι αποφάσεις που αφορούν αυτήν και τους πολίτες της λαμβάνονται από κέντρα
ξένων συμφερόντων, προκαλεί μερικά γενικότερα ερωτήματα για τη φύση και την
αξία της έννοιας της Ελευθερίας. Όπως:
Τι είναι αυτό που δίνει τόση αξία στην Ελευθερία, ώστε οι
πρόγονοί μας να έχουν δώσει τη ζωή τους για να την υπερασπιστούν;
Είναι αλήθεια πως οι έλληνες τοποθετούν το αγαθό της
Ελευθερίας ψηλότερα απ’όσο άλλοι λαοί;
Και αν η απάντηση είναι θετική, αυτό οφείλεται στο DNA μας
ή σε ειδικές συνθήκες (ιστορικές ή γεωστρατηγικές);
Αν η απάντηση είναι «στο DNA μας»,
πώς είναι δυνατόν αφενός οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί μας να μας την αφαιρούν
εκτελώντας διαταγές ξένων, αφετέρου οι συμπολίτες μας να αδιαφορούν τόσο για
την έλλειψή της;
Αν, δε, η απάντηση είναι «σε ειδικές συνθήκες», αυτές οι
συνθήκες που βιώνουμε σήμερα, δεν θεωρούνται ειδικές;
Η επιθυμία για Ελευθερία είναι αυτοσκοπός ή την επιζητούμε
ως μέσον για προσωπική ή κοινωνική ευμάρεια;
Η απόκτησή της και η διατήρησή της είναι τόσο επίπονη, που
έχει αναγκάσει τους συμπολίτες μας σήμερα να αδιαφορούν για την μη ύπαρξή της;
Μπορεί να υπάρξει ευμάρεια και ευτυχία κάτω από ανελεύθερες
συνθήκες;
Μήπως αυτοί που μας στερούν την ελευθερία μας, γνωρίζουν ότι
αυτό το αγαθό δεν αποτελεί κύριο μέλημα των Ελλήνων; (ας σκεφτούμε ότι μετά από
σχεδόν τετρακόσια χρόνια υπό τους τούρκους, τη φλόγα της επανάστασης άναψαν
εξωτερικοί παράγοντες).
Αν υποθέσουμε ότι το πολιτικό προσωπικό παρέδωσε τα κλειδιά
ης χώρας για την αποκόμιση ίδιων κερδών, η αδιαφορία των πολιτών για την
κατάργηση της Ελευθερίας σήμερα - παρά τις ζημιές που έχουν υποστεί - πού
οφείλεται; Μήπως επειδή η προσπάθεια για την επανάκτησή της είναι τόσο μεγάλη,
που οι πολίτες βολεύονται με τα υπάρχοντα αγαθά, έστω και αν αυτά μειώνονται
συνεχώς;
Μήπως αυτοί που μας
στερούν την Ελευθερία, γνωρίζουν ότι για τη διατήρησή της χρειάζεται εθνική
ομοψυχία, γι’αυτό φροντίζουν να κρατούν το λαό διαιρεμένο στρέφοντας διαρκώς
μία ομάδα εναντίον της άλλης;
Η προσπάθεια για Ελευθερία οφείλεται στην επιθυμία για
ύπαρξη των απαραίτητων αγαθών, όπως τροφής, στέγης, οικογενειακής γαλήνης…; Και
όταν αυτά μειωθούν ή εκλείψουν…;
Η ιδέα της Ελευθερίας είναι συνυφασμένη με την ύπαρξη υλικών
αγαθών, γι’αυτό βλέπουμε τους συμπολίτες μας που δεν έχουν θιγεί, να στηρίζουν
την επιβληθείσα ξένη επικυριαρχία;
Ποιο είναι το μέλλον ενός έθνους που του έχουν στερήσει την
Ελευθερία;
Και τελικά, μήπως το αγαθό της Ελευθερίας είναι μια ιδέα
χωρίς ουσιαστική αξία και γι’αυτό οι σύγχρονοι Έλληνες δείχνουν αδιαφορία,
οπότε μάταια έχασαν οι πρόγονοί μας τη ζωή τους για την απόκτηση και διατήρησή
της;
Αυτά είναι μερικά σκόρπια ερωτήματα που μου γεννήθηκαν
διαβάζοντας για κάποια ιστορικά γεγονότα, στα οποία βασίζεται η ύπαρξη του
ελληνικού κράτους. Ερωτήματα που προέκυψαν από τη θλίψη της σύγκρισής των
θυσιών των προγόνων μας με τη στάση των σύγχρονων Ελλήνων (των πολιτικών
κυρίως, αλλά και των πολιτών σε κάποιο βαθμό).
Ας προσπαθήσει ο καθένας που θα διαβάσει τα παραπάνω
ερωτήματα να δώσει τις δικές του απαντήσεις.
