O Paul Krugman, όπως ξέρουμε παρακολουθεί από κοντά την εξέλιξη της σχέσης της χώρας μας με τους ευρωπαίους "εταίρους". Δεν άργησε, λοιπόν, να αναρτήσει στη σελίδα του στους New York Times σχόλιο σχετικό με τη νέα επαχθή συμφωνία και αυτής της κυβέρνησης με τους δανειστές.
Ας υποθέσουμε ότι θεωρείτε τον Τσίπρα ανίκανο. Ας υποθέσουμε πως θέλετε να δειτε τον ΣΥΡΙΖΑ να χάνει την εξουσία. Ας υποθέσουμε ακόμα ότι καλωδέχεστε την προπτική της εκδίωξης των ενοχλητικών Ελλήνων από το ευρώ.
Ακόμα και αν όλα αυτά είναι αλήθεια, αυτή η λίστα απαιτήσεων του Eurogroup είναι τρέλα. Το hashtag ThisIsACoup (Αυτό είναι πραξικόπημα) είναι ακριβές. Αυτό ξεπερνά τα όρια του αυστηρού και γίνεται καθαρή εκδικητικότητα, ολοκληρωτική καταστροφή της εθνικής κυριαρχίας και με καμία ελπίδα για ανακούφιση.
Μπορεί κάτι να τραβήξει την Ευρώπη από το χείλος του γκρεμού; Οι φήμες θέλουν τον Μάριο Ντράγκι να προσπαθεί να επανεισάγει κάποια μετριοπάθεια, ο Ολαντ αντιστέκεται επιτέλους στο ηθικίστικο οικονομικό παιχνίδι της Γερμανίας, κάτι που τόσο εκκωφαντικά είχε αποτύχει να κάνει στο παρελθόν. Ποιος μπορεί να εμπιστευτεί ξανά τις καλές προθέσεις της Γερμανίας;
Με έναν τρόπο, η οικονομία έχει μπει σχεδόν σε δεύτερο πλάνο. Ακόμα κι έτσι, ας είμαστε σαφείς: Αυτό που μάθαμε τις τελευταίες δύο εβδομάδες είναι πως το να είσαι μέλος της Ευρωζώνης σημαίνει ότι οι δανειστές μπορούν να καταστρέψουν την οικονομία σου, αν δεν ακολουθείς επακριβώς την γραμμή τους.
Αυτό δεν έχει καμία σχέση με τις υφιστάμενες οικονομικές συνθήκες της λιτότητας. Μοιάζει πιο αληθινό από ποτέ, το ότι η αυστηρή λιτότητα χωρίς μείωση του χρέους, είναι μια καταδικασμένη πολιτική ανεξάρτητα από το πόσο διατεθειμένη είναι μια χώρα να δεχτεί να υποφέρει. Και αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι ακόμη και μια πλήρης ελληνική συνθηκολόγηση, θα ήταν ένα αδιέξοδο.
Μπορεί η Ελλάδα να κάνει μια πετυχημένη έξοδο; Θα προσπαθήσει η Γερμανία να μπλοκάρει την ανάκαμψη; (Λυπάμαι, αλλά αυτού του είδους την ερώτηση πρέπει να κάνουμε τώρα)
Το ευρωπαϊκό εγχείρημα –ένα εγχείρημα που πάντα εξήρα και στήριζα- έχει δεχτεί ένα άσχημο, ίσως θανατηφόρο χτύπημα. Και ο,τιδήποτε και αν σκέφτεστε για τον ΣΥΡΙΖΑ, ή για την Ελλάδα, δεν φταίνε γι αυτό οι Έλληνες.
Ας υποθέσουμε ότι θεωρείτε τον Τσίπρα ανίκανο. Ας υποθέσουμε πως θέλετε να δειτε τον ΣΥΡΙΖΑ να χάνει την εξουσία. Ας υποθέσουμε ακόμα ότι καλωδέχεστε την προπτική της εκδίωξης των ενοχλητικών Ελλήνων από το ευρώ.
Ακόμα και αν όλα αυτά είναι αλήθεια, αυτή η λίστα απαιτήσεων του Eurogroup είναι τρέλα. Το hashtag ThisIsACoup (Αυτό είναι πραξικόπημα) είναι ακριβές. Αυτό ξεπερνά τα όρια του αυστηρού και γίνεται καθαρή εκδικητικότητα, ολοκληρωτική καταστροφή της εθνικής κυριαρχίας και με καμία ελπίδα για ανακούφιση.
Μπορεί κάτι να τραβήξει την Ευρώπη από το χείλος του γκρεμού; Οι φήμες θέλουν τον Μάριο Ντράγκι να προσπαθεί να επανεισάγει κάποια μετριοπάθεια, ο Ολαντ αντιστέκεται επιτέλους στο ηθικίστικο οικονομικό παιχνίδι της Γερμανίας, κάτι που τόσο εκκωφαντικά είχε αποτύχει να κάνει στο παρελθόν. Ποιος μπορεί να εμπιστευτεί ξανά τις καλές προθέσεις της Γερμανίας;
Με έναν τρόπο, η οικονομία έχει μπει σχεδόν σε δεύτερο πλάνο. Ακόμα κι έτσι, ας είμαστε σαφείς: Αυτό που μάθαμε τις τελευταίες δύο εβδομάδες είναι πως το να είσαι μέλος της Ευρωζώνης σημαίνει ότι οι δανειστές μπορούν να καταστρέψουν την οικονομία σου, αν δεν ακολουθείς επακριβώς την γραμμή τους.
Αυτό δεν έχει καμία σχέση με τις υφιστάμενες οικονομικές συνθήκες της λιτότητας. Μοιάζει πιο αληθινό από ποτέ, το ότι η αυστηρή λιτότητα χωρίς μείωση του χρέους, είναι μια καταδικασμένη πολιτική ανεξάρτητα από το πόσο διατεθειμένη είναι μια χώρα να δεχτεί να υποφέρει. Και αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι ακόμη και μια πλήρης ελληνική συνθηκολόγηση, θα ήταν ένα αδιέξοδο.
Μπορεί η Ελλάδα να κάνει μια πετυχημένη έξοδο; Θα προσπαθήσει η Γερμανία να μπλοκάρει την ανάκαμψη; (Λυπάμαι, αλλά αυτού του είδους την ερώτηση πρέπει να κάνουμε τώρα)
Το ευρωπαϊκό εγχείρημα –ένα εγχείρημα που πάντα εξήρα και στήριζα- έχει δεχτεί ένα άσχημο, ίσως θανατηφόρο χτύπημα. Και ο,τιδήποτε και αν σκέφτεστε για τον ΣΥΡΙΖΑ, ή για την Ελλάδα, δεν φταίνε γι αυτό οι Έλληνες.