Τα αποτελέσματα των stress tests έχουν προκαλέσει, όπως ήταν αναμενόμενο, πολλές πολιτικές αντιπαραθέσεις, που παρακολουθώντας τες χάνει κάποιος την ουσία του θέματος.
Διάβασα στο οπωσδήποτε φιλοκυβερνητικό capital.gr μια ψυχραιμότερη ματιά των εν λόγω αποτελεσμάτων.
Ας δούμε ποια ερωτηματικά άφησαν πίσω τους, λοιπόν, τα stress tests, σύμφωνα με τον αρθρογράφο Γ.Αγγέλη.
Τα τρία ερωτηματικά που άφησαν πίσω τους τα Stress Tests
H ψύχραιμη προσέγγιση των αποτελεσμάτων των stress test έχει διαμορφώσει πλέον μια πολύ πιο σταθερή εικόνα για τα σημεία στα οποία θα πρέπει να στρέψει την προσοχή για τα επόμενα της βήματα η ΕΚΤ.
Το “θεσμικό” πλαίσιο μέσα στο οποίο ήταν υποχρεωμένη - από τα όρια της Ευρωζώνης - να κινηθεί η ΕΚΤ για την διενέργεια του ελέγχου των χαρτοφυλακίων των τραπεζών και της δυνατότητάς τους να ανταποκριθούν κεφαλαιακά σε πραγματικά δύσκολες καταστάσεις, έχουν αφήσει τρείς κερκόπορτες από τις οποίες ο πραγματικός κίνδυνος μπορεί να επανεμφανισθεί ανά πάση στιγμή στο ευρωσύστημα. Οι τρείς αυτές “τρύπες” είναι αφ΄ ενός η χαλαρή εκτίμηση του κινδύνου των παραγώγων με τα οποία εξακολουθούν να γεμίζουν τα χαρτοφυλάκια των μεγάλων τραπεζών και ειδικά των γερμανικών, ο μη συνυπολογισμός στα αποτελέσματα των συνεπειών του μεγαλύτερου κινδύνου που εξακολουθεί να απειλεί κατά γενική ομολογία την Ευρωζώνη και ο κίνδυνος κρατικής χρεοκοπίας. Όλα τα υπόλοιπα έχουν καλυφθεί από την λογική του bail-in που έχει υιοθετηθεί μετά το 2012.
Όσον αφορά τον κίνδυνο των σύνθετων χρηματοπιστωτικών προϊόντων η χαλαρή προσέγγιση της ΕΚΤ σύμφωνα με υπηρεσιακούς παράγοντες που ρωτήθηκαν σχετικά, “δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά” καθώς οι κανόνες της Βασιλείας για το τραπεζικό σύστημα διαμορφώνουν ένα πλαίσιο αξιολόγησης που σεβάσθηκε μεν η ΕΚΤ, αλλά σε καμία περίπτωση δεν απαντούν στον κίνδυνο που εγκυμονούν τα παράγωγα στις διεθνείς αγορές όταν τα “στοιχήματα” γυρίσουν ανάποδα...
Το γεγονός ότι η κατάσταση αυτή βοήθησε τις γερμανικές τράπεζες να περάσουν τα stress test χωρίς να ιδρώσουν παρά το γεγονός ότι εξακολουθούν να είναι φορτωμένες με τα προϊόντα αυτά ... μάλλον τυχαίο θα είναι.
Όσον αφορά την δεύτερη κερκόπορτα, τον κίνδυνο του αποπληθωρισμού η ΕΚΤ παρ΄ ότι παραδέχεται ότι υφίσταται δεν τον συνυπολόγισε στις συνέπειες των εκτιμήσεων που έκανε, γιατί ο κίνδυνος αν και υπάρχει εν τούτοις δεν θεωρείται ότι θα εκδηλωθεί τελικά λόγω των πολιτικών που η ίδια, είτε έχει δρομολογήσει (TLTROs, αγορά ABS, σχεδόν μηδενικά επιτόκια κλπ.), είτε πρόκειται να δρομολογήσει (αγορές κρατικών ομολόγων κλπ). Ορισμένοι αναλυτές στο σημείο αυτό επιμένουν ότι παρά την γερμανική αντίδραση, ο κ. Ντράγκι έχει αφήσει για τον εαυτό του ένα παράθυρο ανοικτό για την επόμενη γενιά παρεμβάσεων στην νομισματική πολιτική, όταν στην πράξη ο αποπληθωρισμός δείξει ακόμα περισσότερο τα δόντια του...
Τέλος η κερκόπορτα της πιθανότητας μιας κρατικής χρεοκοπίας έχει αφεθεί απολύτως ορθάνοικτη και αυτό φαίνεται στην περίπτωση των ελληνικών τραπεζών. Οι τέσσερις ελληνικές τράπεζες ενώ αποτελούν σημεία θετικής αναφοράς για την κεφαλαιακή τους κατάσταση (με τις ΑΜΚ και τα capital plans του 2014) εν τούτοις δεν πρόκειται να αναβαθμιστούν από τους οίκους αξιολόγησης όσο παραμένει ανοικτός το κίνδυνος του ελληνικού δημόσιου χρέους. Και εδώ όμως κατά πως φαίνεται τα μάτια πέφτουν και πάλι στην επόμενη γενιά παρεμβάσεων του κ. Ντράγκι ήτοι αυτή που θα αφορά την αγορά κρατικού χρέους.
Μπορεί βέβαια οι κερκόπορτες να είναι εκεί, αλλά ο κ. Ντράγκι μάλλον αισθάνεται κάπως ...καλύτερα καθώς στο συρτάρι του πλέον “έχει με ακρίβεια την εικόνα της κατάστασης σε κάθε μία από τις τράπεζες που ελέγχθηκαν”.
Και αυτό σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή θεσμικά τουλάχιστον οι “επόπτες” του μπορούν να κλείσουν ή να ανοίξουν όποιο “μαγαζί” κρίνουν ότι κινδυνεύει να ρίξει το πλοίο έξω. Ακόμα και αν αυτό προέρχεται από τον ...γερμανικό στόλο.
Ορισμένοι αναλυτές υποθέτουν ότι η αλήθεια αυτή κρύβεται πίσω από την μάλλον αναπάντεχη παρέμβαση της κας Μέρκελ στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής, στην οποία εξέφρασε την μεγάλη της ευαρέσκεια για την δουλειά του κ. Ντράγκι στην ΕΚΤ αφήνοντας σχετικά έκθετο τον αντιρρησία κ. Βάιντ(ε)μαν.
Πηγή:www.capital.gr
Διάβασα στο οπωσδήποτε φιλοκυβερνητικό capital.gr μια ψυχραιμότερη ματιά των εν λόγω αποτελεσμάτων.
Ας δούμε ποια ερωτηματικά άφησαν πίσω τους, λοιπόν, τα stress tests, σύμφωνα με τον αρθρογράφο Γ.Αγγέλη.
Τα τρία ερωτηματικά που άφησαν πίσω τους τα Stress Tests
H ψύχραιμη προσέγγιση των αποτελεσμάτων των stress test έχει διαμορφώσει πλέον μια πολύ πιο σταθερή εικόνα για τα σημεία στα οποία θα πρέπει να στρέψει την προσοχή για τα επόμενα της βήματα η ΕΚΤ.
Το “θεσμικό” πλαίσιο μέσα στο οποίο ήταν υποχρεωμένη - από τα όρια της Ευρωζώνης - να κινηθεί η ΕΚΤ για την διενέργεια του ελέγχου των χαρτοφυλακίων των τραπεζών και της δυνατότητάς τους να ανταποκριθούν κεφαλαιακά σε πραγματικά δύσκολες καταστάσεις, έχουν αφήσει τρείς κερκόπορτες από τις οποίες ο πραγματικός κίνδυνος μπορεί να επανεμφανισθεί ανά πάση στιγμή στο ευρωσύστημα. Οι τρείς αυτές “τρύπες” είναι αφ΄ ενός η χαλαρή εκτίμηση του κινδύνου των παραγώγων με τα οποία εξακολουθούν να γεμίζουν τα χαρτοφυλάκια των μεγάλων τραπεζών και ειδικά των γερμανικών, ο μη συνυπολογισμός στα αποτελέσματα των συνεπειών του μεγαλύτερου κινδύνου που εξακολουθεί να απειλεί κατά γενική ομολογία την Ευρωζώνη και ο κίνδυνος κρατικής χρεοκοπίας. Όλα τα υπόλοιπα έχουν καλυφθεί από την λογική του bail-in που έχει υιοθετηθεί μετά το 2012.
Όσον αφορά τον κίνδυνο των σύνθετων χρηματοπιστωτικών προϊόντων η χαλαρή προσέγγιση της ΕΚΤ σύμφωνα με υπηρεσιακούς παράγοντες που ρωτήθηκαν σχετικά, “δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά” καθώς οι κανόνες της Βασιλείας για το τραπεζικό σύστημα διαμορφώνουν ένα πλαίσιο αξιολόγησης που σεβάσθηκε μεν η ΕΚΤ, αλλά σε καμία περίπτωση δεν απαντούν στον κίνδυνο που εγκυμονούν τα παράγωγα στις διεθνείς αγορές όταν τα “στοιχήματα” γυρίσουν ανάποδα...
Το γεγονός ότι η κατάσταση αυτή βοήθησε τις γερμανικές τράπεζες να περάσουν τα stress test χωρίς να ιδρώσουν παρά το γεγονός ότι εξακολουθούν να είναι φορτωμένες με τα προϊόντα αυτά ... μάλλον τυχαίο θα είναι.
Όσον αφορά την δεύτερη κερκόπορτα, τον κίνδυνο του αποπληθωρισμού η ΕΚΤ παρ΄ ότι παραδέχεται ότι υφίσταται δεν τον συνυπολόγισε στις συνέπειες των εκτιμήσεων που έκανε, γιατί ο κίνδυνος αν και υπάρχει εν τούτοις δεν θεωρείται ότι θα εκδηλωθεί τελικά λόγω των πολιτικών που η ίδια, είτε έχει δρομολογήσει (TLTROs, αγορά ABS, σχεδόν μηδενικά επιτόκια κλπ.), είτε πρόκειται να δρομολογήσει (αγορές κρατικών ομολόγων κλπ). Ορισμένοι αναλυτές στο σημείο αυτό επιμένουν ότι παρά την γερμανική αντίδραση, ο κ. Ντράγκι έχει αφήσει για τον εαυτό του ένα παράθυρο ανοικτό για την επόμενη γενιά παρεμβάσεων στην νομισματική πολιτική, όταν στην πράξη ο αποπληθωρισμός δείξει ακόμα περισσότερο τα δόντια του...
Τέλος η κερκόπορτα της πιθανότητας μιας κρατικής χρεοκοπίας έχει αφεθεί απολύτως ορθάνοικτη και αυτό φαίνεται στην περίπτωση των ελληνικών τραπεζών. Οι τέσσερις ελληνικές τράπεζες ενώ αποτελούν σημεία θετικής αναφοράς για την κεφαλαιακή τους κατάσταση (με τις ΑΜΚ και τα capital plans του 2014) εν τούτοις δεν πρόκειται να αναβαθμιστούν από τους οίκους αξιολόγησης όσο παραμένει ανοικτός το κίνδυνος του ελληνικού δημόσιου χρέους. Και εδώ όμως κατά πως φαίνεται τα μάτια πέφτουν και πάλι στην επόμενη γενιά παρεμβάσεων του κ. Ντράγκι ήτοι αυτή που θα αφορά την αγορά κρατικού χρέους.
Μπορεί βέβαια οι κερκόπορτες να είναι εκεί, αλλά ο κ. Ντράγκι μάλλον αισθάνεται κάπως ...καλύτερα καθώς στο συρτάρι του πλέον “έχει με ακρίβεια την εικόνα της κατάστασης σε κάθε μία από τις τράπεζες που ελέγχθηκαν”.
Και αυτό σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή θεσμικά τουλάχιστον οι “επόπτες” του μπορούν να κλείσουν ή να ανοίξουν όποιο “μαγαζί” κρίνουν ότι κινδυνεύει να ρίξει το πλοίο έξω. Ακόμα και αν αυτό προέρχεται από τον ...γερμανικό στόλο.
Ορισμένοι αναλυτές υποθέτουν ότι η αλήθεια αυτή κρύβεται πίσω από την μάλλον αναπάντεχη παρέμβαση της κας Μέρκελ στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής, στην οποία εξέφρασε την μεγάλη της ευαρέσκεια για την δουλειά του κ. Ντράγκι στην ΕΚΤ αφήνοντας σχετικά έκθετο τον αντιρρησία κ. Βάιντ(ε)μαν.
Πηγή:www.capital.gr
