Φόβοι για αναζήτηση ακροδεξιάς στέγης από τους στοχοποιημένους ευρωπαίους πολίτες

Με το χαρακτηρισμό του ως "λαϊκιστή" προσπαθούν να αποδυναμώσουν τα επιχειρήματα που προβάλλει κάποιος εναντίον της πολιτικής της λιτότητας, τα προπαγανδιστικά μέσα όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και των περισσοτέρων χωρών της Ευρώπης.
Έχει όμως μέλλον η Ενωμένη Ευρώπη με τον τρόπο που επιβάλλουν την πολιτική τους τα ισχυρά και κυρίαρχα κράτη (δηλαδή η Γερμανία);
Οι πολίτες των χωρών που πλήττονται από τα μέτρα λιτότητας προσπαθούν να βρουν τρόπους αντίδρασης, προσπαθούν να βρουν στέγη σε κόμματα που τους υπόσχονται την απελευθέρωση από το ζυγό, κάτω από τον οποίο έχουν βρεθεί. Ο ευρωσκεπτικισμός αυξάνεται διαρκώς, αλλά τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα δεν υπάρχει περίπτωση να συγκινηθούν, ούτε να ακούσουν σώφρονες φωνές που ακούγονται απο παντού, ακόμα και μέσα από τη Γερμανία, όπως αυτή του πρώην υπουργού εξωτερικών, τόσο της Δυτικής όσο και -μετέπειτα- της ενωμένης Γερμανίας Hans-Dietrich Genscher, ο οποίος - σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Handelsblatt της περασμένης Πέμπτης - χαρακτηρίζει το 2014, ως το μοιραίο έτος για την Ευρώπη, κατά το οποίο θεωρεί ότι αυτή θα βρεθεί σε ένα σταυροδρόμι, όπου θα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στη "νεοεθνικιστική αποπλάνηση" και στην Ευρώπη της Ειρήνης, της σταθερότητας και της αλληλεγγύης. Επίσης απαντάει στην "ανησυχία" του Jean-Claude Juncker που δήλωσε ότι «Θα πρέπει να προσέξουμε ώστε η προέλαση των λαϊκιστών να μην εξελιχθεί σε επέλασή τους»!
Διαβάστε όμως τον προβληματισμό του Hans-Dietrich Genscher για την πορεία που ακολουθεί η Ευρώπη και το σχετικό σχολιασμό του Γ.Δελαστίκ.

 Genscher warnt vor „neonationalistischer Verführung“

(Ο Γκένσερ προειδοποιεί για μια ''νεοεθνικιστική αποπλάνηση'')

"Αυτά τα περί «λαϊκιστών» του Γιούνκερ είναι δυσφημιστικοί χαρακτηρισμοί των αντι-ΕΕ πολιτικών κομμάτων και οργανώσεων εκ μέρους των πολιτικών εκπροσώπων του κατεστημένου που υπηρετούν σκοπιμότητες: αφενός να μειώσουν την εκλογική απήχηση των αντιπάλων της ΕΕ και αφετέρου να τους απαξιώσουν στα μάτια των ψηφοφόρων κατά το δυνατόν. Είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι οι Ευρωπαίοι πολιτικοί αντιλαμβάνονται πλήρως ότι το πρόβλημα δεν είναι ο «λαϊκισμός».

Η αιτία που προκαλεί αυτή τη γενικευμένη εχθρότητα των Ευρωπαίων πολιτών εναντίον της ΕΕ είναι η πολιτική λιτότητας για τους ευρωπαϊκούς λαούς που ακολουθούν όλες οι κυβερνήσεις των χωρών της Ευρωζώνης, σε συνάρτηση με την αφειδή χρηματοδότηση των ευρωπαϊκών τραπεζών με δάνεια ύψους εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, προκειμένου να τις σώσουν. Υπάρχουν ακόμα βαθύτερες αιτίες της αποξένωσης των λαών της Ευρώπης από την πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, με τον τρόπο που οικοδομείται αυτή. Ειδικά στις συνθήκες της κρίσης, η πολιτική που ασκεί η ΕΕ καταστρέφει σωρηδόν όχι μόνο θέσεις εργασίας για δεκάδες εκατομμύρια εργαζόμενους, όχι μόνο εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις οδηγώντας σε απόγνωση σοβαρό τμήμα των μικρομεσαίων κοινωνικών στρωμάτων, αλλά επιπλέον η πολιτική της ΕΕ καταστρέφει και τμήματα της αστικής τάξης όλων των ευρωπαϊκών χωρών.

Αυτός είναι ο θεμελιώδης λόγος που οδηγεί όλες αυτές τις στρατιές κατεστραμμένων από την πολιτική της ΕΕ να στρέφονται όλο και πιο έντονα εναντίον της και να αναζητούν πολιτική στέγη σε κόμματα που αντιτίθενται ευθέως στην πολιτική της ΕΕ, ακόμη και στην ίδια της την ύπαρξη! Κάθε είδους κοινωνικά στρώματα δηλαδή που έχουν πέσει θύματα της πολιτικής της ΕΕ αναζητούν οικονομική και κοινωνική προστασία στο πλαίσιο του εθνικού τους κράτους. Ο λόγος που με ελάχιστες εξαιρέσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη -όπως είναι π.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Ελλάδα ή οι κομμουνιστές και το Αριστερό Μπλοκ στην Πορτογαλία- οι ψηφοφόροι αυτοί στρέφονται σε κόμματα ακροδεξιά ή σκληρά δεξιά, είναι απλός: όλα ανεξαιρέτως τα κεντροαριστερά, σοσιαλδημοκρατικά ή σοσιαλιστικά κόμματα της Ευρώπης και η τεράστια πλειονότητα των ευρωπαϊκών κομμάτων της Αριστεράς είναι υπέρ του ευρώ και της ΕΕ!

Τα κατεστραμμένα κοινωνικά στρώματα ή αυτά που αγωνιούν για την τύχη τους λοιπόν δεν έχουν κανέναν λόγο να ψάξουν να βρουν «αριστερή» πολιτική στέγη, γιατί απλά δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου αντι-ΕΕ κεντροαριστερά ή αριστερά κόμματα! Οι εξαιρέσεις είναι ελάχιστες και γι' αυτό οι δυσαρεστημένες μάζες πολιτών στρέφονται υποχρεωτικά προς τα δεξιά, μεταλλάσσοντας ταυτόχρονα σε κάποιο βαθμό τα ακροδεξιά συνήθως κόμματα στα οποία εντάσσονται. Είναι πολύ χαρακτηριστικό το παράδειγμα τόσο του Εθνικού Μετώπου της Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία, όσο και του Κόμματος της Ελευθερίας του Χέερτ Βίλντερς στην Ολλανδία: μόλις έπαψαν να έχουν κύριο στόχο της προπαγάνδας τους τους μετανάστες και το ισλάμ και έκαναν σημαία την έξοδο των χωρών τους από το ευρώ (και την ΕΕ στην Ολλανδία!), αμέσως η δημοτικότητά τους ανέβηκε ραγδαία στις δημοσκοπήσεις και εμφανίζονται τώρα ως πρώτο κόμμα, αυτό της Λεπέν στη Γαλλία και του Βίλντερς στην Ολλανδία! Η ΕΕ και η Κεντροαριστερά φταίνε για την αλματώδη άνοδο των αντι-ΕΕ κομμάτων, όχι οι «λαϊκιστές»...