Την περασμένη Παρασκευή (14-2-2014) αναδημοσίευσα από τα ΕΠΙΚΑΙΡΑ - όπως κάνω σχεδόν κάθε Παρασκευή - άρθρο του κ.Στ.Λυγερού με τίτλο "Ένας άλλος δρόμος", το οποίο σε αυτή την περίπτωση αναφερόταν σε προτάσεις του σχετικές με την επίλυση του Κυπριακού. Τις προτάσεις αυτές δεν σχολίασα, καθώς δεν θεωρώ ότι είμαι ειδικός στο θέμα, αντίθετα από τον κ.Στ.Λυγερό που έχει εκδώσει και σχετικά βιβλία.
Σήμερα έλαβα με mail από την κα Φανούλα Αργυρού από το Λονδίνο (προφανώς Κυπρία, υπογράφει ως ερευνήτρια/συγγραφεύς) ένα άρθρο της, με το οποίο απαντάει στο εν λόγω άρθρο. Αν και περιέχει κάποιους χαρακτηρισμούς που θα μπορούσαν να θεωρηθούν προσβλητικοί για τον τακτικά φιλοξενούμενο σε αυτό το blog αρθρογράφο, τις απόψεις του οποίου, ως γνωστόν, εκτιμώ και σέβομαι σε μεγάλο βαθμό, αποφάσισα να δημοσιεύσω το άρθρο της κας Αργυρού, επειδή πιστεύω πως από ένα διάλογο, στον οποίο κατατίθενται εκατέρωθεν επιχειρήματα μόνο καλό μπορεί να προκύψει.
Πάντως, έχω να παρατηρήσω, ως αναγνώστης των δυο άρθρων, ότι μόνο στο άρθρο του κ.Στ.Λυγερού βλέπω προτάσεις για την επίλυση του Κυπριακού (και μπορώ να φανταστώ το σχόλιο της κας Αργυρού σε αυτή την παρατήρησή μου).
Ακολουθεί το άρθρο της κας Φ.Αργυρού:
Σήμερα έλαβα με mail από την κα Φανούλα Αργυρού από το Λονδίνο (προφανώς Κυπρία, υπογράφει ως ερευνήτρια/συγγραφεύς) ένα άρθρο της, με το οποίο απαντάει στο εν λόγω άρθρο. Αν και περιέχει κάποιους χαρακτηρισμούς που θα μπορούσαν να θεωρηθούν προσβλητικοί για τον τακτικά φιλοξενούμενο σε αυτό το blog αρθρογράφο, τις απόψεις του οποίου, ως γνωστόν, εκτιμώ και σέβομαι σε μεγάλο βαθμό, αποφάσισα να δημοσιεύσω το άρθρο της κας Αργυρού, επειδή πιστεύω πως από ένα διάλογο, στον οποίο κατατίθενται εκατέρωθεν επιχειρήματα μόνο καλό μπορεί να προκύψει.
Πάντως, έχω να παρατηρήσω, ως αναγνώστης των δυο άρθρων, ότι μόνο στο άρθρο του κ.Στ.Λυγερού βλέπω προτάσεις για την επίλυση του Κυπριακού (και μπορώ να φανταστώ το σχόλιο της κας Αργυρού σε αυτή την παρατήρησή μου).
Ακολουθεί το άρθρο της κας Φ.Αργυρού:
Αναγνώριση με δύο κράτη – να
βοηθηθεί η Τουρκία!
Πρόσφατα δημοσιεύθηκαν δύο άρθρο του
δημοσιογράφου Σταύρου Λυγερού. Το ένα το είδαμε στην ιστοσελίδα www.mignatiou.com με τίτλο «Ξανασερβίρουν το σχέδιο Ανάν»
17.2.2014 και το άλλο στην ιστοσελίδα www.pitagorasamios.blogspot.gr 14.2.2014 με τίτλο « Ένας άλλος δρόμος». Το
αξιοπρόσεκτο όμως στην περίπτωση του «άλλου δρόμου», είναι ότι ο συγγραφέας
πράγματι πιάνει ... άλλο δρόμο και σερβίρει
κλείσιμο του Κυπριακού στη βάση διχοτομικής διευθέτησης «δύο κρατών» μέσω
«βελούδινου ημιδιαζυγίου».
Εκ προοιμίου τέτοιες προτάσεις βοηθούν την
Τουρκία. Καταδικάζουν τα ανθρώπινα μας δικαιώματα και παραβιάζουν το Διεθνές
Δίκαιο. Το Κυπριακό είναι θέμα εισβολής και συνεχιζόμενης βάρβαρης κατοχής και
καταπάτησης θεμελιωδών αρχών και ας μην το ξεχνούν οι διάφοροι «Λυγεροί» με τις
προτάσεις τους. Τέτοια θέλουν να ακούν Τουρκία και οι πάτρωνές της. Συνταγές
δουλοπρεπούς υποταγής προσφέροντάς της γή, ύδωρ και αέριο. Το αίμα το θυσιάσαμε
το 1974...
Η πρόταση αυτή μου θύμισε τον Απρίλιο του
1993 όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο του κ. Λυγερού
«Κύπρος στα όρια του αφανισμού» στο οποίο πρότεινε
κάτι παρόμοιο. Ένωση της ελεύθερης Κύπρου με την Ελλάδα. Είχε γράψει μεταξύ
άλλων τότε, στη Σημερινή ο συνάδελφος Κώστας Βενιζέλος:
“... Από την κακή λύση στην Ένωση
των ελεύθερων περιοχών με την Ελλάδα. Η τελευταία αυτή πρόταση διατυπώνεται για
πρώτη φορά. Αιφνιδιάζει εν πρώτοις, προβληματίζει στη συνέχεια»/
(Σημερινή 29 Απριλίου 1993).
Ακολούθησε δικό μου άρθρο στην Σημερινή στο
οποίο αφού παρέθετα ιστορικά γεγονότα για το Κυπριακό επέκρινα ουσιαστικά την
πρόταση Λυγερού, και αναφερόμουν σε παρόμοια πρόσφατη προεκλογική δήλωση του
υποψήφιου τότε προέδρου μ. Γλ. Κληρίδη, για συνομοσπονδία με την
Ελλάδα, από το «Μέγα» και ρωτούσα : «Γιατί δεν
σχολιάστηκε η δήλωση εκείνη του κ. Γλ. Κληρίδη και από πού είχε σοφιστεί
τέτοια...λύση; ... Που βέβαια είχε διατυπωθεί για πρώτη φορά από ένα υποψήφιο
πρόεδρο που διακήρυττε πως θα αγωνιζόταν για την επιβίωση του κυπριακού
ελληνισμού και την πατρίδα ούκ ελάτω
παραδώσουμε! Προφανώς δεν αιφνιδίασαν και δεν προβλημάτισαν οι δηλώσεις
Κληρίδη τον Φεβρουάριο του 1993... Επομένως δεν βλέπω γιατί να
προβληματίσουν τώρα οι «απόψεις» του Στ. Λυγερού. Ελπίζω να μην εφαρμόζεται εδώ η πολιτική του Ντισραέλι. Δηλαδή «άστε το
πράγμα να διαρρεύσει μέσω ¨κάποιος πηγής, είναι ο κατάλληλος καιρός, και το
πιάνουμε σιγά – σιγά απ΄ έκεί»... Η
Τουρκία δε θέλει ελληνοτουρκικό σύνορο
στην Κύπρο μετά από όσα καρπώθηκε, από
το 1955 μέχρι σήμερα με τις δικές μας υποχωρήσεις και ανικανότητες και την
ελλαδική μειοδοτική μέχρι «συμπαράσταση» στο όλο θέμα...».
Σύμπτωση άραγε, μέρες
πριν εμφανιστεί ο «Άλλος δρόμος» προηγήθηκε η δήλωση
Ευάγγελου Βενιζέλου ενώπιον της
Επιτροπής Εξωτερικών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για ξεχωριστή αυτοδιάθεση των
Τουρκοκυπρίων!: “ Έχω συμφωνήσει με τον Τούρκο ομόλογό μου
Αχμέτ Νταβούτογλου να δεχθούμε εγώ τον εκπρόσωπο της τουρκοκυπριακής κοινότητας
και εκείνος της ελληνοκυπριακής.... Η λύση θα δοθεί με δημοψηφίσματα στη βάση
της αρχής της αυτοδιάθεσης.» (Σημερινή 21.1.2014). Έγραψα
σχετικά στο άρθρο μου «Με βρετανικό...
άρωμα το ανακοινωθέν» που δημοσιεύθηκε στην Σημερινή στις 13 Φεβρουαρίου 2014
και σε πολλές ιστοσελίδες στο διαδίκτυο. Και κατέληγα θέτοντας την ερώτηση
(όπως και το 1993) «Γιατί κανένας δεν σχολίασε την αναφορά
Βενιζέλου για ξεχωριστή αυτοδιάθεση της μειονότητας του 18% που θα ακολουθήσει
το «κοινό ανακοινωθέν»;
Οι «προτάσεις» του κ. Λυγερού με έκαναν να
θυμηθώ αβίαστα και τις «προτάσεις» του Αμερικανού Philip Gordon στην
International Herald Tribune στις 24 Ιουλίου 1997 με τον χαρακτηριστικό τίτλο «
Cyprus: Divorce Could Precede Reconciliation». Στις 2 Δεκεμβρίου 2002 (ενώ
προωθείτο το Σχέδιο Ανάν) επανήλθε με άρθρο που συνέγραψε με τον Henry J. Barkey με τίτλο «Two
Countries
and
One
Continent’s Future” που δημοσιεύθηκε στους New York
Times. O Philip
Gordon στις 15 Μαίου 2009 αντικατέστησε τον Daniel Fried στη θέση του Βοηθού υπουργού
εξωτερικών για Ευρωπαικές και ευρωασιατικές υποθέσεις μέχρι τις 10 Μαρτίου 2013
όταν αντικαταστάθηκε από την σημερινή Victoria Nuland που επισκέφθηκε την Κύπρο
πρόσφατα, λίγες μέρες πριν το «κοινό ανακοινωθέν» Αναστασιάδη/Έρογλου).
Ουσιαστικά ο κ. Λυγερός μας προτείνει να
δεχτούμε τα τετελεσμένα της εισβολής και κατοχής. Να χαρίσουμε την κατεχόμενη
γη μας στους Τούρκους αναγνωρίζοντας το ψευδοκράτος, (όπως ακριβώς μας καλούν,
Λονδίνο, Ουάσιγκτον, Άγκυρα, ΟΗΕ, ΕΕ και οι διάφοροι μισθοφόροι των
ξενοπληρωμένων ΜΚΟ με τα conflict resolution παραμύθια τους) δεχόμενοι τις λεγόμενες «πραγματικότητες» επί
εδάφους. Αυτό εννοεί με την μηδενική
βάση ο κ. Λυγερός όταν γράφει ότι « Το 2004 αμέσως μετά το «Όχι» στο δημοψήφισμα, η ελληνοκυπριακή πλευρά
όφειλε να κλείσει τον προηγούμενο κύκλο διαπραγματεύσεων και να αναζητήσει λύση
από μηδενική βάση», γιατί κατά τα άλλα, όλοι οι Κύπριοι ζούμε σε ψευδαισθήσεις
γράφει. Δεν εννοεί απελευθέρωση! Επισφράγιση του ξεπουλήματος εννοεί. Μας προτείνει δύο κυπριακά κράτη με πλήρη
κυριαρχικά δικαιώματα που συνεπάγεται πλέον και μοίρασμα του θαλάσσιου πλούτου
της κυπριακής ΑΟΖ. Παραδέχεται ότι η λύση που προτείνει είναι διχοτομική. Το
χειρότερο όμως είναι ότι μας προτείνει να απεμπολήσουμε τα ανθρώπινά μας
δικαιώματα, να αρκεστούμε σε αποζημιώσεις κτλ παρόλο ότι προσπαθεί να
διαφοροποιήσει και ωραιοποιήσει το τυχόν αποτέλεσμα των «προτάσέων» του, επικαλούμενος ότι είναι καλύτερο από το
απορριφθέν Σχέδιο Ανάν! Με την διαφορά ότι τα όσα προτείνει ελάχιστα διαφέρουν
από όσα επιδιώκει η Τουρκία. Είναι σαν να λέμε άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα
ρούχα του αλλοιώς...
Όταν όμως παράλληλα ο πρέσβης στην Αθήνα, Κερίμ Ουράς
δεν έκρυψε τη χαρά του, και σε
συνέντευξη αποκάλυψε το σχέδιό τους για υποδούλωση Κύπρου – Ανατολής Μεσογείου
– Ελλάδας και συνεπώς ΕΕ από την τουρκική νεο-οθωμανική αυτοκρατορία έτσι και
κάνουμε το λάθος και ψηφίσουμε σχέδιο στα μέτρα τους, τέτοιες «προτάσεις» από
δικούς μας είναι κατάπτυστα
φιλοτουρκικές ...
Φανούλα Αργυρού
Ερευνήτρια/συγγραφέας, Λονδίνο
20.2.2014
Η συνέντευξη του τούρκου πρέσβη:
