Για σήμερα έχω ένα ποίημα του Αζίζ Νεσίν, που το νόημά του δεν νομίζω πως ξεφεύγει από την ατμόσφαιρα aυτού του blog.
Επίσης μπορείτε να δείτε και να ακούσετε να το απαγγέλλει η Μαριέττα Ριάλδη.
ο λόγος του μεγάλου
Επίσης μπορείτε να δείτε και να ακούσετε να το απαγγέλλει η Μαριέττα Ριάλδη.
Σώπα... μη μιλάς, είναι ντροπή
κοψ'την γλώσσα σου
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή είναι χρυσός
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί,
έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα, μου λέγανε
"σώπα"
Στο σχολείο μου κρύβανε την αλήθεια την μισή,
μου λέγανε"εσένα τι σε νοιάζει; σώπα"
με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα,
και μούλεγε
"κοίτα μη πεις τίποτα, σσσ..σώπα"
κόψε την φωνή σου, και μη μιλάς, σώπαινε
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια
ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο
"τι σε νοιάζει εσένα"μου λέγανε,
"θα βρεις το μπελά σου σώπα"
Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
"μη χώνεις την μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα"
Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά,
η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική,
ήξερε να σωπαίνει.
είχε Μάνα συνετή, που της έλεγε
"σώπα"
Στα χρόνια τα δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες,
με συμβουλεύανε:
Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα.
Σώπα.
Μπορεί να μην είχαμε με δαύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γείτονες, μας ένωνε όμως το "Σώπα"
Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος, σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι, οι δρόμοι οι παράλληλοι
Κατάπιαμε την γλώσσα μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε τον Σύλλογο του "Σώπα"
και μαζευτήκαμε πολλοί
Μια πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη,
αλλά, ΜΟΥΓΚΗ!
Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα και όλα πολύ.
Εύκολα και μόνο με το "σώπα"
Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στη πεθερά σου
κι όταν νοιώσεις την ανάγκη να μιλήσεις,
ξερίζωσε την γλώσσα σου και κάντην να σωπάσει
Κοψ'την συριζα
πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο, από την στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα΄χεις έτσι εφιάλτες, τύψεις και αμφιβολίες,
Δεν θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου
και θα γλιτώσεις από τον βραχνά να μιλάς.
Χωρίς να μιλάς να λες "έχετε δίκιο είμαι σαν κι εσάς"
Αχ! πόσο θά'θελα να μιλήσω ο κερατάς"
και δεν θα μιλάς,
θα γίνεις φαφλατάς,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς.
Κόψε΄την γλώσσα σου, κοψτην αμέσως
Δεν έχεις περιθώρια,
γίνε μουγκός.
Αφού δεν θα μιλήσεις,
καλύτερα να το τολμήσεις.
Κόψε την γλώσσα σου
Για να είμαι τουλάχιστον σωστός,
στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και παροξυσμούς,
κρατώ την γλώσσα μου
γιατί νομίζω,
πως θα'ρθει η στιγμή που δεν θ'αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ
...και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή, το λαρύγγι μου θα γεμίζω με έναν φθόγγο,
με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή, που θα μου λέει :
"ΜΙΛΑ!!!!!!!.......
