Με ξένισε ένα σχόλιο που διάβασα στη χθεσινή Real News, που έγραφε "Ο Β.Σόιμπλε δεν ζήτησε συνάντηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Θυμάται ακόμα, προφανώς, τη δημόσια επίπληξη από τον Κ.Παπούλια το 2012".
Ίσως κάνω λάθος, μια και δεν είμαι ειδικός στις προσταγές του πρωτοκόλλου, αλλά δεν προβλέπεται η συνάντηση όποιου ξένου υπουργού Οικονομικών επισκέπτεται τη χώρα μας με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Κανονικά το πρόγραμμα επίσκεψης ξένου υπουργού πρέπει να προβλέπει συνάντηση με τον Έλληνα ομόλογό του. Ούτε καν με τον πρωθυπουργό!
Ακόμα και αν είχε τεθεί αίτημα συνάντησης του γερμανού υπουργού με τον Έλληνα Πρόεδρο, θα ήταν στην ευχέρεια του τελευταίου, αν θα έκανε δεκτό το αίτημα.
Θα μου πείτε τι λέω, όταν έχουμε μια κυβέρνηση που έχει χάσει κάθε ίχνος υπερηφάνειας, που φέρεται σαν υποχείριο των γερμανών επικυρίαρχων, ...και ίσως υπάρχει λόγος γι'αυτό.
Όσον αφορά τη συγκεκριμένη δημόσια επίπληξη του Προέδρου το 2012, αφορά τη μόνη στιγμή - απ'όσο θυμάμαι τουλάχιστον - που ο Κ.Παπούλιας συμπεριφέρθηκε ως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, δηλαδή ως εκπρόσωπος των Ελλήνων πολιτών!
Στην ίδια σελίδα με το παραπάνω σχόλιο δημοσιεύεται ανοιχτή επιστολή του Μανώλη Γλέζου απευθυνόμενη στον γερμανό υπουργό οικονομικών.
Αν και αποφεύγω να φιλοξενώ δηλώσεις πολιτικών, θα κάνω μια εξαίρεση, αφού τον Μαν.Γλέζο τον θεωρώ ιστορικό πρόσωπο, που "συμπτωματικά" εκλέχτηκε υπό τη σημαία κάποιου κόμματος, χωρίς αυτό απαραίτητα να τον χρωματίζει κομματικά (εδώ θα θυμίσω τη σύμπραξη του Μίκη Θεοδωράκη με τη ΝΔ το 1990, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο μεγάλος συνθέτης μας είναι δεξιάς τοποθέτησης).
Αυτή την ανοιχτή επιστολή ελπίζω να την προσυπογράφουν όλοι οι αναγνώστες αυτού του blog.
Η ανοιχτή επιστολή ξεκινάει έτσι:
"Κύριε Σόιμπλε, θα θέλαμε να σας καλωσορίσουμε στην Ελλάδα, αν ερχόσασταν ως φιλοξενούμενος. Αλλά έρχεστε σαν επικυρίαρχος. Και δεν το δικαιούστε..."
Ίσως κάνω λάθος, μια και δεν είμαι ειδικός στις προσταγές του πρωτοκόλλου, αλλά δεν προβλέπεται η συνάντηση όποιου ξένου υπουργού Οικονομικών επισκέπτεται τη χώρα μας με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Κανονικά το πρόγραμμα επίσκεψης ξένου υπουργού πρέπει να προβλέπει συνάντηση με τον Έλληνα ομόλογό του. Ούτε καν με τον πρωθυπουργό!
Ακόμα και αν είχε τεθεί αίτημα συνάντησης του γερμανού υπουργού με τον Έλληνα Πρόεδρο, θα ήταν στην ευχέρεια του τελευταίου, αν θα έκανε δεκτό το αίτημα.
Θα μου πείτε τι λέω, όταν έχουμε μια κυβέρνηση που έχει χάσει κάθε ίχνος υπερηφάνειας, που φέρεται σαν υποχείριο των γερμανών επικυρίαρχων, ...και ίσως υπάρχει λόγος γι'αυτό.
Όσον αφορά τη συγκεκριμένη δημόσια επίπληξη του Προέδρου το 2012, αφορά τη μόνη στιγμή - απ'όσο θυμάμαι τουλάχιστον - που ο Κ.Παπούλιας συμπεριφέρθηκε ως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, δηλαδή ως εκπρόσωπος των Ελλήνων πολιτών!
Στην ίδια σελίδα με το παραπάνω σχόλιο δημοσιεύεται ανοιχτή επιστολή του Μανώλη Γλέζου απευθυνόμενη στον γερμανό υπουργό οικονομικών.
Αν και αποφεύγω να φιλοξενώ δηλώσεις πολιτικών, θα κάνω μια εξαίρεση, αφού τον Μαν.Γλέζο τον θεωρώ ιστορικό πρόσωπο, που "συμπτωματικά" εκλέχτηκε υπό τη σημαία κάποιου κόμματος, χωρίς αυτό απαραίτητα να τον χρωματίζει κομματικά (εδώ θα θυμίσω τη σύμπραξη του Μίκη Θεοδωράκη με τη ΝΔ το 1990, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο μεγάλος συνθέτης μας είναι δεξιάς τοποθέτησης).
Αυτή την ανοιχτή επιστολή ελπίζω να την προσυπογράφουν όλοι οι αναγνώστες αυτού του blog.
Η ανοιχτή επιστολή ξεκινάει έτσι:
"Κύριε Σόιμπλε, θα θέλαμε να σας καλωσορίσουμε στην Ελλάδα, αν ερχόσασταν ως φιλοξενούμενος. Αλλά έρχεστε σαν επικυρίαρχος. Και δεν το δικαιούστε..."
