Αν όλοι καταλάβαιναν τα αυτονόητα δεν θα υπήρχε η ανάγκη να γράφονται άρθρα σαν αυτό του Γιάννη Βαρουφάκη που αναδημοσιεύω σήμερα από το τελευταίο τεύχος του HOT DOC. Παρακολουθώντας όμως τα σχόλια τόσο σε διάφορα sites, όσο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αντιλαμβάνομαι ότι είναι πολλοί αυτοί που δεν θέλουν να καταλάβουν τί συμβαίνει γύρω τους. Τί τους εμποδίζει; Ο φανατισμός; η προπαγάνδα των MME; ...!
Έτσι όμως καθίστανται χρήσιμα άρθρα σαν αυτό που θα διαβάσετε πιο κάτω, κυρίως σαν αντίβαρο στην προπαγάνδα, αφού ο φανατικός είναι πιο δύσκολο να πεισθεί και συνήθως ως μέσον άμυνας χρησιμοποιεί τις ύβρεις εναντίον αυτών που εκφράζουν απόψεις αντίθετες από τις δικές του.
Δύο είναι οι ελπίδες που πλασάρουν τα καθεστωτικά μέσα τώρα που ο ίδιος ο πρωθυπουργός τρύπησε τη φούσκα του Greek Success Story. Και οι δύο αφορούν «δωράκια» της κυβέρνησης που θα προκύψει στο Βερολίνο, μετά τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου, προς το χαϊδεμένο του παιδί, τον κ. Σαμαρά. Αν «κάτσουμε καλά» και δεν κλονίσουμε την «ισορροπία» που με τόσο κόπο δημιούργησαν για εμάς, τότε θα δεχτούμε αυτά τα σωτήρια «δωράκια». Αν όχι, απλώς δεν θα τα λάβουμε ποτέ, και θα το μετανιώσουμε πικρά.
Ποια «δωράκια»;
Το πρώτο δωράκι είναι το πολυπόθητο κούρεμα χρέους. Το δεύτερο είναι η «έκπτωση» από το δημόσιο ελληνικό χρέος των 50 δισ. που δανειστήκαμε υπέρ των τραπεζιτών μας από την Ευρώπη. Εδώ υπάρχουν δύο ζητήματα. Πρώτον, έστω ότι τα παίρνουμε αυτά τα δωράκια. Θα σωθούμε; Δεύτερο ζήτημα: Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να τα πάρουμε;
Το πρώτο ερώτημα απαντιέται εύκολα: Όχι! Θυμάστε τους ακραιφνείς μνημονιακούς που κατηγορούσαν όσους απαιτούσαν κούρεμα ή στάση πληρωμών ότι αγνοούμε το γεγονός πως, ακόμα και να μας διέγραφαν μεγάλο μέρος του χρέους, το πρόβλημα δεν θα λυνόταν, καθώς η οικονομία μας παρήγαγε συνεχώς ελλείμματα; Εμείς δεν το αγνοούσαμε βέβαια αυτό. Λέγαμε ότι το κούρεμα είναι μεν αναγκαία συνθήκη για τη σταθεροποίηση, αλλά δεν είναι ικανή συνθήκη. Σήμερα το ίδιο ισχύει. Και να μας κουρέψουν το χρέος, με αυτά τα δύο δωράκια πάλι δεν είναι εξασφαλισμένη η σταθεροποίηση. Αυτοί που φαίνεται να το ξέχασαν είναι οι ακραιφνείς μνημονιακοί, οι οποίοι σήμερα θεωρούν ότι με αυτά τα δωράκια καθαρίσαμε.
Πάμε όμως στο πιο σημαντικό: Τι θα σημαίνουν αυτά τα δωράκια και ποια τα προαπαιτούμενα για να μας δοθούν; Ας ξεκινήσουμε από το δωράκι της διαγραφής μέρους του χρέους μας προς την τρόικα. Δεδομένου ότι το χρέος μας προς την ΕΚΤ και προς το ΔΝΤ δεν θα το κουρέψουν ποτέ από μόνοι τους, μένει μόνο το χρέος προς τους ευρωπαίους φορολογούμενους. Πόσο είναι αυτό; Γύρω στα go δισ. Ερωτώ: Υπάρχει περίπτωση να κουρέψουν αυτά τα δικά μας 90 δισ. χωρίς να κουρέψουν τα 6ο δισ. που δανείστηκαν οι «υποδειγματικοί κρατούμενοι» της Ιρλανδίας εκ μέρους των τραπεζών τους; Της Πορτογαλίας; Αμέσως, αμέσως προκύπτει ότι για να κουρέψουν ένα ικανό ποσοστό του δικού μας χρέους (π .χ. 6ο δισ. από τα 90 δισ. που χρωστάμε στους ευρωπαίους φορολογούμενους) θα πρέπει να κουρέψουν συνολικά τουλάχιστον ι6ο δισ. των περιφερειακών χωρών. Ποιες είναι οι πιθανότητες μιας νέας γερμανικής κυβέρνησης να πει κάτι τέτοιο στους εκλογείς της μερικές εβδομάδες μετά τη νίκη που την έφερε στην εξουσία; Αυτό που μπορεί να γίνει είναι να μας μειώσουν το επιτόκιο αποπληρωμών σε μηδενικό σχεδόν επίπεδο και να το επιμηκύνουν στο μέλλον ώστε η Ελλάδα να παραμένει υπερχρεωμένη δια παντός. Ένα μη δώρο, με άλλα λόγια.
Ας περάσουμε στο δεύτερο δωράκι που μας τάζουν οι επιτήδειοι της εγχώριας εξουσίας, ότι τα 50 δισ. της ανακεφαλαιοποίησης θα αφαιρεθούν από το δημόσιο χρέος. Εδώ μιλάμε για ψεύδος ολκής. Τρία είναι τα αποδεικτικά στοιχεία ότι πρόκειται περί τοξικού ψέματος. Πρώτον, η απευθείας ανακεφαλαιοποίηση για προβληματικές τράπεζες της ευρωζώνης αποφασίστηκε να ακολουθήσει την εξής διαδικασία: (ι) Το κράτος-μέλος δανείζεται το 30%, περίπου, των απαιτούμενων κεφαλαίων, (2) κουρεύονται οι ομολογιούχοι και οι μέτοχοι των τραπεζών σε ποσοστό τουλάχιστον 6ο%, (3) κουρεύονται κατόπιν οι μη εγγυημένες καταθέσεις (των άνω των 100 χιλιάδων ευρώ, και (4) μόνο τότε συνεισφέρει το Ευρωπαϊκό Ταμείο Σταθερότητας τα κεφάλαια που χρειάζονται περαιτέρω. Ερώτημα: Αν έχει ολοκληρωθεί η εν εξελίξει διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης, που στοιχίζει στο δημόσιο νέο χρέος 50 δισ., φαντάζεστε να δεχτεί ποτέ ο κ. Σάλλας ή ο κ. Κωστόπουλος να χάσουν το 6ο % των μετοχών τους έτσι ώστε να διαγραφεί ένα ποσοστό των 50 δισ. δημόσιου χρέους; Η ερώτηση και μόνο προκαλεί θυμηδία. Κι εάν δεν σου φτάνει αυτό το ανέκδοτο, αγαπητέ αναγνώστη, τότε να σου προσφέρω κι άλλο ένα: Όσοι υπόσχονται ότι τα 50 δισ. που δανείστηκε το ελληνικό κράτος εκ μέρους των τραπεζιτών θα εκπέσουν του δημόσιου χρέους φαίνεται να ξεχνούν ότι το Ευρωπαϊκό Ταμείο Σταθερότητας διαθέτει όλα κι όλα 6ο δισ. για τις ανακεφαλαιοποιήσεις όλων των τραπεζών της ευρωζώνης - τόσο εκείνες που έχουν ήδη γίνει όσο κι εκείνες που θα γίνουν. Μάλιστα η Ισπανία έχει ήδη δανειστεί 45 δισ. για τις δικές της τράπεζες. Πόσα νομίζετε θα μείνουν για την ελληνική περίπτωση; Το πολύ-πολύ... ένα δισ.
Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι τα δωράκια που τάζουν οι τοποτηρητές της Ευρώ-Πτωχοτραπεζοκρατίας μοιάζουν υπερβολικά με τα καθρεπτάκια με τα οποία οι αποικιοκράτες έθελγαν τους ιθαγενείς. Είναι θέμα όχι τόσο εθνικής αξιοπρέπειας, αλλά κοινού νου να μην πέσουμε σε μια αντίστοιχη παγίδα.
Έτσι όμως καθίστανται χρήσιμα άρθρα σαν αυτό που θα διαβάσετε πιο κάτω, κυρίως σαν αντίβαρο στην προπαγάνδα, αφού ο φανατικός είναι πιο δύσκολο να πεισθεί και συνήθως ως μέσον άμυνας χρησιμοποιεί τις ύβρεις εναντίον αυτών που εκφράζουν απόψεις αντίθετες από τις δικές του.
Καθρεπτάκια για ιθαγενείς
Δύο είναι οι ελπίδες που πλασάρουν τα καθεστωτικά μέσα τώρα που ο ίδιος ο πρωθυπουργός τρύπησε τη φούσκα του Greek Success Story. Και οι δύο αφορούν «δωράκια» της κυβέρνησης που θα προκύψει στο Βερολίνο, μετά τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου, προς το χαϊδεμένο του παιδί, τον κ. Σαμαρά. Αν «κάτσουμε καλά» και δεν κλονίσουμε την «ισορροπία» που με τόσο κόπο δημιούργησαν για εμάς, τότε θα δεχτούμε αυτά τα σωτήρια «δωράκια». Αν όχι, απλώς δεν θα τα λάβουμε ποτέ, και θα το μετανιώσουμε πικρά.
Ποια «δωράκια»;
Το πρώτο δωράκι είναι το πολυπόθητο κούρεμα χρέους. Το δεύτερο είναι η «έκπτωση» από το δημόσιο ελληνικό χρέος των 50 δισ. που δανειστήκαμε υπέρ των τραπεζιτών μας από την Ευρώπη. Εδώ υπάρχουν δύο ζητήματα. Πρώτον, έστω ότι τα παίρνουμε αυτά τα δωράκια. Θα σωθούμε; Δεύτερο ζήτημα: Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να τα πάρουμε;
Το πρώτο ερώτημα απαντιέται εύκολα: Όχι! Θυμάστε τους ακραιφνείς μνημονιακούς που κατηγορούσαν όσους απαιτούσαν κούρεμα ή στάση πληρωμών ότι αγνοούμε το γεγονός πως, ακόμα και να μας διέγραφαν μεγάλο μέρος του χρέους, το πρόβλημα δεν θα λυνόταν, καθώς η οικονομία μας παρήγαγε συνεχώς ελλείμματα; Εμείς δεν το αγνοούσαμε βέβαια αυτό. Λέγαμε ότι το κούρεμα είναι μεν αναγκαία συνθήκη για τη σταθεροποίηση, αλλά δεν είναι ικανή συνθήκη. Σήμερα το ίδιο ισχύει. Και να μας κουρέψουν το χρέος, με αυτά τα δύο δωράκια πάλι δεν είναι εξασφαλισμένη η σταθεροποίηση. Αυτοί που φαίνεται να το ξέχασαν είναι οι ακραιφνείς μνημονιακοί, οι οποίοι σήμερα θεωρούν ότι με αυτά τα δωράκια καθαρίσαμε.
Πάμε όμως στο πιο σημαντικό: Τι θα σημαίνουν αυτά τα δωράκια και ποια τα προαπαιτούμενα για να μας δοθούν; Ας ξεκινήσουμε από το δωράκι της διαγραφής μέρους του χρέους μας προς την τρόικα. Δεδομένου ότι το χρέος μας προς την ΕΚΤ και προς το ΔΝΤ δεν θα το κουρέψουν ποτέ από μόνοι τους, μένει μόνο το χρέος προς τους ευρωπαίους φορολογούμενους. Πόσο είναι αυτό; Γύρω στα go δισ. Ερωτώ: Υπάρχει περίπτωση να κουρέψουν αυτά τα δικά μας 90 δισ. χωρίς να κουρέψουν τα 6ο δισ. που δανείστηκαν οι «υποδειγματικοί κρατούμενοι» της Ιρλανδίας εκ μέρους των τραπεζών τους; Της Πορτογαλίας; Αμέσως, αμέσως προκύπτει ότι για να κουρέψουν ένα ικανό ποσοστό του δικού μας χρέους (π .χ. 6ο δισ. από τα 90 δισ. που χρωστάμε στους ευρωπαίους φορολογούμενους) θα πρέπει να κουρέψουν συνολικά τουλάχιστον ι6ο δισ. των περιφερειακών χωρών. Ποιες είναι οι πιθανότητες μιας νέας γερμανικής κυβέρνησης να πει κάτι τέτοιο στους εκλογείς της μερικές εβδομάδες μετά τη νίκη που την έφερε στην εξουσία; Αυτό που μπορεί να γίνει είναι να μας μειώσουν το επιτόκιο αποπληρωμών σε μηδενικό σχεδόν επίπεδο και να το επιμηκύνουν στο μέλλον ώστε η Ελλάδα να παραμένει υπερχρεωμένη δια παντός. Ένα μη δώρο, με άλλα λόγια.
Ας περάσουμε στο δεύτερο δωράκι που μας τάζουν οι επιτήδειοι της εγχώριας εξουσίας, ότι τα 50 δισ. της ανακεφαλαιοποίησης θα αφαιρεθούν από το δημόσιο χρέος. Εδώ μιλάμε για ψεύδος ολκής. Τρία είναι τα αποδεικτικά στοιχεία ότι πρόκειται περί τοξικού ψέματος. Πρώτον, η απευθείας ανακεφαλαιοποίηση για προβληματικές τράπεζες της ευρωζώνης αποφασίστηκε να ακολουθήσει την εξής διαδικασία: (ι) Το κράτος-μέλος δανείζεται το 30%, περίπου, των απαιτούμενων κεφαλαίων, (2) κουρεύονται οι ομολογιούχοι και οι μέτοχοι των τραπεζών σε ποσοστό τουλάχιστον 6ο%, (3) κουρεύονται κατόπιν οι μη εγγυημένες καταθέσεις (των άνω των 100 χιλιάδων ευρώ, και (4) μόνο τότε συνεισφέρει το Ευρωπαϊκό Ταμείο Σταθερότητας τα κεφάλαια που χρειάζονται περαιτέρω. Ερώτημα: Αν έχει ολοκληρωθεί η εν εξελίξει διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης, που στοιχίζει στο δημόσιο νέο χρέος 50 δισ., φαντάζεστε να δεχτεί ποτέ ο κ. Σάλλας ή ο κ. Κωστόπουλος να χάσουν το 6ο % των μετοχών τους έτσι ώστε να διαγραφεί ένα ποσοστό των 50 δισ. δημόσιου χρέους; Η ερώτηση και μόνο προκαλεί θυμηδία. Κι εάν δεν σου φτάνει αυτό το ανέκδοτο, αγαπητέ αναγνώστη, τότε να σου προσφέρω κι άλλο ένα: Όσοι υπόσχονται ότι τα 50 δισ. που δανείστηκε το ελληνικό κράτος εκ μέρους των τραπεζιτών θα εκπέσουν του δημόσιου χρέους φαίνεται να ξεχνούν ότι το Ευρωπαϊκό Ταμείο Σταθερότητας διαθέτει όλα κι όλα 6ο δισ. για τις ανακεφαλαιοποιήσεις όλων των τραπεζών της ευρωζώνης - τόσο εκείνες που έχουν ήδη γίνει όσο κι εκείνες που θα γίνουν. Μάλιστα η Ισπανία έχει ήδη δανειστεί 45 δισ. για τις δικές της τράπεζες. Πόσα νομίζετε θα μείνουν για την ελληνική περίπτωση; Το πολύ-πολύ... ένα δισ.
Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι τα δωράκια που τάζουν οι τοποτηρητές της Ευρώ-Πτωχοτραπεζοκρατίας μοιάζουν υπερβολικά με τα καθρεπτάκια με τα οποία οι αποικιοκράτες έθελγαν τους ιθαγενείς. Είναι θέμα όχι τόσο εθνικής αξιοπρέπειας, αλλά κοινού νου να μην πέσουμε σε μια αντίστοιχη παγίδα.
