Βρέθηκα αυτές τις μέρες σε μια συζήτηση που συμμετείχαν και δυο τρεις εκπαιδευτικοί, οι οποίοι έγιναν στόχος των υπολοίπων για το επίπεδο της παιδείας που παρέχει στους νέους σήμερα το ελληνικό κράτος. Λες και έφταιγαν αυτοί...
Δεν θα επεκταθώ όμως στις απαντήσεις τους που εκτεινόνταν από την ισοδύναμη με αυτή των καθηγητών "εξουσία" που έχει δοθεί στους μαθητές - με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ούτε η ελάχιστη απαιτούμενη υπακοή απέναντι στους διδάσκοντες που θα τους παρείχε το απαραίτητο κύρος προκειμένου να μεταλαμπαδεύσουν γνώσεις - μέχρι τις ελλείψεις που υπάρχουν σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης και που έχουν γιγαντωθεί σε τρομακτικό βαθμό λόγω των μνημονιακών περικοπών.
Σε αυτή τη συζήτηση ο προβληματισμός που έθεσα ήταν για την ποιότητα των πολιτών που "παράγει" το ισχύον εκπαιδευτικό σύστημα, στο οποίο οι όποιες αλλαγές γίνονται, λόγω της αλλαγής προσώπων στα υπουργεία, είναι απλά πασαλείμματα που ουδόλως θίγουν τις σαθρές βάσεις του όλου οικοδομήματος. Οι μαθητές έχουν συνηθίσει πλέον να ενδιαφέρονται μόνο για τα μαθήματα στα οποία θα εξεταστούν στις πανελλήνιες προκειμένου να εισαχθούν σε κάποια σχολή για να πάρουν ένα χαρτί που θα τους βοηθήσει να βρουν δουλειά για να λύσουν το βιοποριστικό τους πρόβλημα.
Η γνώση, η κοινωνική και πολιτική αγωγή δεν έχουν για τους σπουδαστές όλων των βαθμίδων καμμιά αξία, εφόσον θεωρούν ότι δεν οδηγούν στην εξεύρεση εργασίας. Δεν είναι τυχαίο, θεωρώ, ότι η δημοκρατία στη χώρα μας έχει δεχτεί τόση απαξίωση, ανοίγοντας το δρόμο στην άνευ της παραμικρής αντίδρασης καταστρατήγηση των συντάγματος και εξάλειψη κάθε δημοκρατικού δικαιώματος από τα επιβληθέντα μνημόνια.
Και θυμήθηκα εκείνο που είχε γράψει ο Κορνήλιος Καστοριάδης στο βιβλίο του "Η άνοδος της ασημαντότητας":
"Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι μια δημοκρατία τέλεια, ολοκληρωμένη κ.λπ. μας πέφτει από τον ουρανό, είναι σίγουρο ότι δεν θα μπορέσει να επιζήσει περισσότερο από μερικά χρόνια, αν δεν δημιουργήσει τα άτομα που της αντιστοιχούν και που είναι, πρώτα και πάνω απ' όλα, ικανά να την κάνουν να λειτουργήσει και να την αναπαραγάγουν. Δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατική κοινωνία χωρίς δημοκρατική παιδεία".
Δεν θα επεκταθώ όμως στις απαντήσεις τους που εκτεινόνταν από την ισοδύναμη με αυτή των καθηγητών "εξουσία" που έχει δοθεί στους μαθητές - με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ούτε η ελάχιστη απαιτούμενη υπακοή απέναντι στους διδάσκοντες που θα τους παρείχε το απαραίτητο κύρος προκειμένου να μεταλαμπαδεύσουν γνώσεις - μέχρι τις ελλείψεις που υπάρχουν σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης και που έχουν γιγαντωθεί σε τρομακτικό βαθμό λόγω των μνημονιακών περικοπών.
Η γνώση, η κοινωνική και πολιτική αγωγή δεν έχουν για τους σπουδαστές όλων των βαθμίδων καμμιά αξία, εφόσον θεωρούν ότι δεν οδηγούν στην εξεύρεση εργασίας. Δεν είναι τυχαίο, θεωρώ, ότι η δημοκρατία στη χώρα μας έχει δεχτεί τόση απαξίωση, ανοίγοντας το δρόμο στην άνευ της παραμικρής αντίδρασης καταστρατήγηση των συντάγματος και εξάλειψη κάθε δημοκρατικού δικαιώματος από τα επιβληθέντα μνημόνια.
Και θυμήθηκα εκείνο που είχε γράψει ο Κορνήλιος Καστοριάδης στο βιβλίο του "Η άνοδος της ασημαντότητας":
"Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι μια δημοκρατία τέλεια, ολοκληρωμένη κ.λπ. μας πέφτει από τον ουρανό, είναι σίγουρο ότι δεν θα μπορέσει να επιζήσει περισσότερο από μερικά χρόνια, αν δεν δημιουργήσει τα άτομα που της αντιστοιχούν και που είναι, πρώτα και πάνω απ' όλα, ικανά να την κάνουν να λειτουργήσει και να την αναπαραγάγουν. Δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατική κοινωνία χωρίς δημοκρατική παιδεία".
