Διαβάστε όμως και το άρθρο του Bloomberg, στο οποίο περιγράφει τα γνωστά σε εμάς λάθη του ΔΝΤ και των ευρωπαίων συνεταίρων του.
The IMF's Big Greek Mistake
«Τα αυξανόμενα οικονομικά δεινά της ελληνικής κυβέρνησης, την οδηγούν στο να εξετάσει αυτό που πριν εθεωρείτο αδιανόητο: Χρεοκοπία σε δάνειο του ΔΝΤ. Αντί να απαιτήσει την πληρωμή του και περαιτέρω λιτότητα, το ΔΝΤ θα έπρεπε να αναγνωρίσει τις ευθύνες του για την δεινή θέση της χώρας και να περικόψει μεγάλο μέρος του χρέους.
Οι επαχθείς υποχρεώσεις της Ελλάδας προς το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις μπορούν να αναχθούν πίσω στον Απρίλιο του 2010, όταν έκαναν ένα μοιραίο λάθος: Αντί να επιτρέψουν στην Ελλάδα να χρεοκοπήσει αθετώντας τα ανυπέρβλητα χρέη της σε ιδιώτες πιστωτές, επέλεξαν να της δανείσουν χρήματα για να τα πληρώσει στο ακέραιο.
Εκείνη την εποχή, πολλοί ζητούσαν την άμεση αναδιάρθρωση του ιδιωτικού χρέους, επιβάλλοντας έτσι τις απώλειες στις τράπεζες και τους επενδυτές που είχαν δανείσει χρήματα στην Ελλάδα. Μεταξύ αυτών, ήταν αρκετά μέλη του Δ.Σ. του ΔΝΤ, καθώς και ο Karl Otto Pohl, πρώην πρόεδρος της Bundesbank και ένας από τους βασικούς αρχιτέκτονες του ευρώ. Το ΔΝΤ και οι ευρωπαϊκές αρχές απάντησαν, ότι η αναδιάρθρωση θα προκαλούσε παγκόσμιο οικονομικό χάος. Όπως σημείωσε με ειλικρίνεια ο Pohl επρόκειτο απλώς για μια συγκαλυμμένη ενέργεια για τη διάσωση των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών, οι οποίες ήταν μεταξύ αυτών που είχαν διευκολύνει περισσότερο την ελληνική σπατάλη.
Τελικά, η προσέγγιση των δανειστών, απλώς αντικατέστησε ένα πρόβλημα με ένα άλλο: Δάνεια του ΔΝΤ και των κρατών της ευρωζώνης χρησιμοποιήθηκαν για την αποπληρωμή των ιδιωτών πιστωτών. Έτσι, παρά μια καθυστερημένη αναδιάρθρωση το 2012, οι υποχρεώσεις της Ελλάδας παρέμειναν αβάσταχτες - μόνο που τώρα οι οφειλές αυτές είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου σε κρατικούς φορείς.
Πέντε χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης, το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε από το 130% του ΑΕΠ σε σχεδόν 180%. Εν τω μεταξύ, η βαθιά οικονομική ύφεση και ο αποπληθωρισμός έχουν βλάψει σημαντικά την ικανότητα της κυβέρνησης να αποπληρώνει τα χρέη της.
Σχεδόν όλοι συμφωνούν τώρα, ότι το να πιέζουν την Ελλάδα να πληρώνει τους ιδιώτες πιστωτές της, ήταν μια κακή ιδέα. Η απαιτούμενη δημοσιονομική λιτότητα ήταν απλά τόσο μεγάλη, που προκάλεσε την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας. Το ΔΝΤ αναγνώρισε το λάθος στην έκθεση του 2013 για την Ελλάδα. Σε ένα πρόσφατο εσωτερικό έγγραφό του, το Ταμείο είπε πως όταν μια κρίση απειλεί να εξαπλωθεί, θα πρέπει να επιδιωχθεί μια συλλογική παγκόσμια λύση αντί να αναγκάζεται η κατεστραμένη οικονομία να φέρει όλο το βάρος. Ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, Olivier Blanchard, έχει προειδοποιήσει ότι περισσότερη λιτότητα θα συντρίψει την ανάπτυξη.
Κατά περίεργο τρόπο, το ΔΝΤ προτείνει να συνεχιστεί η ίδια μέθοδος, όσον αφορά την Ελλάδα: Να δανειστεί κι άλλα χρήματα (αυτή τη φορά από τις ευρωπαϊκές αρχές) για να αποπληρώσει μια μερίδα πιστωτών (το ΔΝΤ) και να παραμείνει εστιασμένη στην λιτότητα. Οι τελευταίες προβλέψεις του Ταμείου εικάζουν ότι το πλεόνασμα του προϋπολογισμού της κυβέρνησης (πλην των τόκων) θα φτάσει το 4,5% του ΑΕΠ, ένα επίπεδο λιτότητας το οποίο ελάχιστες κυβερνήσεις έχουν υποστεί ποτέ για μακρό χρονικό διάστημα.
Όπως και η ηγεσία της Γερμανίας, οι αξιωματούχοι του ΔΝΤ έχουν τοποθετήσει τις ελπίδες τους στις λεγόμενες «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» - αλλαγές στις αγορές εργασίας και σε άλλες αγορές, που υποτίθεται ότι πρέπει να βελτιώσουν τις μακροπρόθεσμες δυνατότητες ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Θα έπρεπε να ξέρουν καλύτερα. Οι τελευταίες εκθέσεις του Ταμείου δεν συμφωνούν ότι οι μεταρρυθμίσεις αυτές θα αντιμετωπίσουν το ελληνικό πρόβλημα χρέους αξιόπιστα και έγκαιρα. Τα πιο αξιόπιστα μέτρα ενθαρρύνουν την έρευνα και την ανάπτυξη και βοηθούν την ανάκαμψη στους τομείς υψηλής τεχνολογίας. Όλα αυτά είναι για καλό, αλλά τέτοιου είδους κέρδη είναι ανεπαρκή για την επόμενη πενταετία. Η προτεραιότητα πρέπει να είναι να προφυλάξουν την Ελλάδα από το να βυθιστεί βαθύτερα σε ένα σπιράλ χρέους-αποπληθωρισμού. Δυστυχώς, ορισμένες μεταρρυθμίσεις θα επιταχύνουν αυτό το σπιράλ με περαιτέρω μείωση της ζήτησης.
Στις 9 Απριλίου, η Ελλάδα αποπλήρωσε 450 εκατομμύρια ευρώ στο ΔΝΤ και πρέπει να πληρώσει άλλα 2 δις τον Μάιο και τον Ιούνιο. Η διευθύνουσα σύμβουλος του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, έχει καταστήσει σαφές ότι καθυστέρηση στις πληρωμές δεν είναι αποδεκτή. “Όσον με αφορά, δεν θα το υποστήριζα” δήλωσε στην τηλεόραση του Bloomberg.
Αναπόφευκτα, θα προχωρήσουν σε ελάφρυνση του χρέους – αλλά με το σταγονόμετρο μαζί με αδυσώπητο πόνο. Η ελληνική κυβέρνηση θα χρειαστεί να καθυστερήσει πληρωμές προς τους προμηθευτές και τους εργαζόμενους, και να κάνει επιδρομή στα συνταξιοδοτικά ταμεία. Σε πέντε χρόνια από τώρα, το οικονομικό και κοινωνικό άγχος της χώρας μπορεί κάλλιστα να είναι ακόμη πιο έντονο. Το ερώτημα θα είναι: Γιατί δεν διέγραψαν μεγαλύτερο χρέος νωρίτερα; Κανείς δεν επιθυμεί να αντιμετωπίσει αυτή τη δυσάρεστη αριθμητική, και υπερισχύουν ευσεβείς πόθοι.
Εχοντας αποτύχει στο πρώτο του ελληνικό τεστ, το ΔΝΤ κινδυνεύει να επαναλάβει το λάθος του. Παραμένει εγκλωβισμένο στις προτεραιότητες των μετόχων, συμπεριλαμβανομένων -τα τελευταία χρόνια- του Ηνωμένου Βασιλείου και της Γερμανίας. Για να επαναβεβαιώσει την ανεξαρτησία του και να εξαργυρώσει την χαμένη αξιοπιστία του, θα πρέπει να διαγράψει ένα μεγάλο κομμάτι του χρέους της Ελλάδας και να αναγκάσει τους πλούσιους μετόχους να αναλάβουν τις ζημίες».
