Η κατάρρευση της μνημονιακής "φούσκας"

Μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου τα περισσότερα άρθρα και αναλύσεις ασχολούνται με τα έργα και τις ημέρες της νέας κυβέρνησης, και αυτό είναι φυσιολογικό. Λίγοι ασχολούνται με τη μετεκλογική πορεία των δυο κομμάτων που μας οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση, ίσως επειδή όλοι αντιλαμβάνονται ότι αυτά σιγά σιγά γίνονται παρελθόν.
Με το σήμερα των δυο βασικών μνημονιακών κομμάτων ασχολείται το άρθρο του Μεν.Γκίβαλου που αναδημοσιεύω στη συνέχεια από τα τελευταία ΕΠΙΚΑΙΡΑ.

Η κατάρρευση, η κοινωνική και πολιτική απαξίωση, ο αυτοευτελισμός, φαινόμενα και καταστάσεις που χαρακτηρίζουν τους δύο «πυλώνες» της μνημονιακής διακυβέρνησης το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, δεν αποτελούν προϊόν της συγκυρίας, δεν οφείλονται απλώς σ' ένα «ατυχές» εκλογικό αποτέλεσμα. Αντίθετα, εκφράζουν το ιστορικό αποτέλεσμα μιας διαδικασίας -χρονικά μεν περιορισμένης αλλά πολύ πυκνής σε πολιτικές εξελίξεις- που διαμορφώθηκε και σχηματοποιήθηκε στις βασικές της δομές εδώ και τρία σχεδόν χρόνια.

Πράγματι στην εκλογική αναμέτρηση του Μαΐου του 2012 η ελληνική κοινωνία έσπασε για πρώτη φορά τα δεσμά της και προοικοδόμησε τις σημερινές εξελίξεις. Η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, ο ασφυκτικός περιορισμός της ΝΔ στο ποσοστό του 19% και η δυναμική -με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου- άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσαν την πολιτική «μήτρα» παραγωγής των ριζικών ανακατατάξεων που συντελούνται την τελευταία περίοδο. Στις 25 Ιανουαρίου του 2015 «έσπασε» η μνημονιακή πολιτική «φούσκα», απογυμνώθηκε και κατέρρευσε ένα σχήμα διακυβέρνησης που επιβίωσε λάθρα από τις εκλογές του Ιουνίου του 2012 μέχρι το τέλος του 2014, όταν είχε ήδη ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση.

Πώς μπόρεσε να επιβιώσει όλο αυτό το διάστημα η μνημονιακή κυβέρνηση, ενώ είχε ήδη απολέσει την κοινωνική νομιμοποίηση, ακόμα και την ανοχή των πολιτών; Με τον εκφοβισμό, την τρομοκράτηση, την καταστολή, τον αυταρχισμό, την καταπάτηση των δημοκρατικών αρχών κυβέρνησε το διάστημα αυτό, με τη μορφή μιας αυταρχικής εξουσίας μιας κοινοβουλευτικής δικτατορίας.

Το ιστορικό ραντεβού με την Ακροδεξιά

Ήταν άραγε συγκυριακή η μετατόπιση της ΝΔ και η μετεξέλιξή της σε ακροδεξιό μόρφωμα; Ήταν άραγε αποτέλεσμα των λανθασμένων εκτιμήσεων του Αντώνη Σαμαρά, την περίοδο, μάλιστα κατά την οποία η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ διαμόρφωνε προϋποθέσεις «διείσδυσης» της ΝΔ προς την Κεντροδεξιά και το παραδοσιακό Κέντρο;

Μια οικονομική στρατηγική που έχει έντονο αντικοινωνικό χαρακτήρα που καταλύει τα κοινωνικά, εργασιακά και ατομικά δικαιώματα των πολιτών, αποτελεί ακροδεξιά πολιτική επιλογή και, κατ' ακολουθίαν, θα υπηρετηθεί από πολιτικούς - κομματικούς φορείς και πρόσωπα που υιοθετούν, ενστερνίζονται και εφαρμόζουν συνειδητά μια ακροδεξιά στρατηγική· που απευθύνονται στην πράξη στην οικονομική ολιγαρχία στη διαπλοκή, στους φορείς των μνημονιακών συμφερόντων.

Στην περίπτωση της ΝΔ υπήρξε μια επιπλέον προϋπόθεση: η ιστορική «συνάντηση» της ακροδεξιάς - μνημονιακής πολιτικής με την εθνικιστική - ακροδεξιά πολιτική κληρονομιά της Πολιτικής Ανοιξης και του Α. Σαμαρά. Αυτή η ιστορικού τύπου «ζεύξη» οδήγησε στο σημερινό συντηρητικό - ακροδεξιό μόρφωμα, όπου σε δεσπόζουσες πολιτικές θέσεις βρίσκονται κατάλοιπα του χουντισμού και φασίζουσες αντιλήψεις. (Σημ.Πυθ.Σάμ.: Θα συμπλήρωνα, με τη βοήθεια και των εκ μεταγραφής κορυφαίων ακροδεξιών στελεχών του ΛΑΟΣ) 

ΝΔ - ΠΑΣΟΚ: Κύμβαλα αλαλάζοντα της Μέρκελ

Το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει να εξαφανιστεί από τον πολιτικό χάρτη και πολλοί διερωτώνται εάν και η ΝΔ οδηγείται νομοτελειακά στην «πασοκοποίηση». Όσο διατηρείται στην ηγεσία της ΝΔ ο Αντώνης Σαμαράς θα «σαπίζει» ο ίδιος και μαζί του θα «σαπίζει» η πάλαι ποτέ φιλελεύθερη - συντηρητική παράταξη. Οποιαδήποτε αλλαγή ηγεσίας προϋποθέτει όμως για τη ΝΔ αλλαγή της στρατηγικής και της ιδεολογικοπολιτικής της φυσιογνωμίας. Κυριολεκτικώς η ΝΔ θα πρέπει να αλλάξει ακροατήριο. Η σημερινή της ηγεσία απευθύνεται και εκλιπαρεί στην ουσία Μέρκελ και Σόιμπλε να οδηγήσουν στην κατάρρευση την ελληνική κυβέρνηση. Δεν απευθύνεται στον ελληνικό λαό, αλλά στους δυνάστες του, σ' εκείνους που εκβιάζουν και απειλούν την ελληνική κοινωνία.

Δεν αντιλαμβάνονται όμως τόσο η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ όσο και αυτή της ΝΔ, ότι σήμερα είναι «άχρηστοι» στα «αφεντικά» τους, που τους χρησιμοποίησαν ως πολιτικά εργαλεία για να επιβάλουν την κυριαρχία τους στη χώρα. Σήμερα η μόνη τους «χρησιμότητα» είναι να λειτουργούν ως φερέφωνα της γερμανικής ελίτ· να υιοθετούν πολιτικά τον ρόλο της πέμπτης φάλαγγας, υπονομεύοντας συστηματικά την ελληνική κυβέρνηση. Στην πράξη ανήκουν πλέον στην «τεφροδόχο» της πολιτικής ιστορίας και έτσι αντιμετωπίζονται από τον ελληνικό λαό.