Αμέσως μετά το χθεσινό Eurogroup και τη μη επίτευξη (για μια ακόμα φορά) συμφωνίας μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών, ο νομπελίστας οικονομολόγος Paul Krugman ανέβασε στο blog του στους New York Times ένα άρθρο με τίτλο "Athenae Delenda Est", τίτλο δανεισμένο από τη γνωστή ιστορική φράση «Cartago delenda est», δηλαδή "Καταστρεπτέα εστίν η Καρχηδών", φράση που θυμίζει τη μοίρα που επεφύλαξαν οι νικητές Ρωμαίοι στους ηττημένους Καρχηδονίους, παρά τη συμφωνία ειρήνης που υποτίθεται ότι είχαν υπογράψει.
Αυτή η φράση με οδήγησε σε ένα άρθρο που είχε δημοσιεύσει η αγγλική εφημερίδα Telegraph πριν τρία χρόνια και που παρομοίαζε τη "συμφωνία" μεταξύ Ρωμαίων και Καρχηδονίων με τη "συμφωνία" (μνημόνια) μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας και σε αντίθεση με τη συμφωνία του 1953 μεταξύ των νικητών του Β'Παγκοσμίου Πολέμου και της ηττημένης Γερμανίας.
"Η τελευταία φορά που η μεταπολεμική Γερμανία χρειάστηκε διάσωση από διεθνείς πιστωτές (Σημ.Π.Σ. ήταν το 1953), εξασφάλισε καλύτερους όρους από τη κατεστραμένη Ελλάδα του σήμερα", ξεκινούσε το δημοσίευμα τής Telegraph.
Οι όροι που έχει επιβάλει το Βερολίνο στην Αθήνα, είναι τόσο επαχθείς που η εφημερίδα τους χαρακτηρίζει «καρχηδονιακούς» - όπως η συμφωνία ειρήνης που επέβαλε η Ρώμη στους δυστυχείς Καρχηδόνιους μετά το τέλος του Γ' Καρχηδονιακού Πολέμου: οι νικητές κατέστρεψαν την πόλη, σκότωσαν τους περισσότερους κατοίκους και πούλησαν τους υπόλοιπους για σκλάβους. «Cartago delenda est» είναι η διαβόητη φράση που έμεινε στην ιστορία: «Καταστρεπτέα εστίν η Καρχηδών».
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς, η Βρετανία, η Γαλλία, η Ελλάδα και άλλες χώρες που υπέγραψαν τη Συμφωνία του Λονδίνου περί Γερμανικών Εξωτερικών Χρεών το 1953, παρείχαν στον καγκελάριο Κόνραντ Αντενάουερ 50% κούρεμα στο σύνολο του γερμανικού χρέους, που ισοδυναμούσε σε 70% ελάφρυνσης λόγω της επιμήκυνσης της διάρκειάς του. Υπήρξε και ένα μορατόριουμ πέντε χρόνων για την πληρωμή των τόκων. Ο εκπεφρασμένος σκοπός ήταν να δοθεί στη Γερμανία αρκετό οξυγόνο προκειμένου να επανοικοδομήσει την οικονομία της και να βοηθήσει στην αποτροπή της σοβιετικής εξάπλωσης. Η εκτεταμένη άφεση χρέους προκάλεσε ζήλια στη Βρετανία, που ήταν υποχρεωμένη να στραφεί στην Washington για δανεισμό. Οι Έλληνες παραιτήθηκαν από ορισμένες πολεμικές αποζημιώσεις. Όμως επικράτησε η αλληλεγγύη. Οι υπουργοί Οικονομικών της εποχής συμφώνησαν να παραβλέψουν την ηθική προέλευση αυτού του χρέους και τον ηθικό κίνδυνο της επιβράβευσης μίας χώρας που τόσο είχε διαταράξει την ευρωπαϊκή τάξη».
Το αποτέλεσμα αυτής της απόφασης;
«Το "Wirtschaftswunder" (γερμανικό οικονομικό θαύμα) περιόρισε το βάρος από το γερμανικό χρέος σε ανεκτά επίπεδα μέσα σε μία δεκαετία. Η Γερμανία αναδύθηκε ως μία ζωντανή δημοκρατία και πυλώνας του δυτικού συστήματος ασφαλείας.
Η Ελλάδα απολαμβάνει χειρότερης αντιμετώπισης και πρέπει να συμμορφωθεί κάτω από χειρότερους όρους.»
Και συνεχίζει το άρθρο:
«Η Ελλάδα έκανε λάθη, αλλά είναι το πρώτο από τα θύματα ενός τρελού ιδεολογικού πειράματος, που αλυσόδενε μαζί οικονομίες με διαφορετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, μισθούς, παραγωγικές δομές, μεταβολές επιτοκίων και προδιάθεση για πληθωρισμό. Αυτή η καταστροφή επιδεινώθηκε από τη συμπίεση των αποδοχών στη Γερμανία και, ακόμη περισσότερο, από την οξεία νομισματική και δημοσιονομική συρρίκνωση στα κράτη που κινδύνευαν περισσότερο»...
«Το τελικό στάδιο του παιχνιδιού της ΟΝΕ είναι βασανιστικό για την Ελλάδα, αλλά είναι και αποτρόπαιο για τη Γερμανία. Το Βερολίνο έχει συγκεντρώσει καταστρεπτικές υποχρεώσεις χωρίς να έχει λύσει τίποτε ακόμη και γρήγορα χαραμίζει 60 χρόνια επιμελούς πολιτικής. Απαιτώντας έναν δημοσιονομικό επίτροπο για την Ελλάδα και έναν δεσμευμένο λογαριασμό για την αποπληρωμή του χρέους, η κυβέρνηση Μέρκελ - Σόιμπλε, ξεπέρασε το διπλωματικό όριο και κακοποίησε την πολιτική της ΕΕ. “Memorandum Macht Frei”, όπως έγραψε μια ελληνική εφημερίδα.
Θα είχε κάνει ποτέ τέτοια γκάφα ο Κόνραντ Αντενάουερ;», καταλήγει το άρθρο.
Αυτή η φράση με οδήγησε σε ένα άρθρο που είχε δημοσιεύσει η αγγλική εφημερίδα Telegraph πριν τρία χρόνια και που παρομοίαζε τη "συμφωνία" μεταξύ Ρωμαίων και Καρχηδονίων με τη "συμφωνία" (μνημόνια) μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας και σε αντίθεση με τη συμφωνία του 1953 μεταξύ των νικητών του Β'Παγκοσμίου Πολέμου και της ηττημένης Γερμανίας.
Η Γερμανία επιβάλλει στην Ελλάδα την «ειρήνη της Καρχηδόνας»
"Η τελευταία φορά που η μεταπολεμική Γερμανία χρειάστηκε διάσωση από διεθνείς πιστωτές (Σημ.Π.Σ. ήταν το 1953), εξασφάλισε καλύτερους όρους από τη κατεστραμένη Ελλάδα του σήμερα", ξεκινούσε το δημοσίευμα τής Telegraph.
Οι όροι που έχει επιβάλει το Βερολίνο στην Αθήνα, είναι τόσο επαχθείς που η εφημερίδα τους χαρακτηρίζει «καρχηδονιακούς» - όπως η συμφωνία ειρήνης που επέβαλε η Ρώμη στους δυστυχείς Καρχηδόνιους μετά το τέλος του Γ' Καρχηδονιακού Πολέμου: οι νικητές κατέστρεψαν την πόλη, σκότωσαν τους περισσότερους κατοίκους και πούλησαν τους υπόλοιπους για σκλάβους. «Cartago delenda est» είναι η διαβόητη φράση που έμεινε στην ιστορία: «Καταστρεπτέα εστίν η Καρχηδών».
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς, η Βρετανία, η Γαλλία, η Ελλάδα και άλλες χώρες που υπέγραψαν τη Συμφωνία του Λονδίνου περί Γερμανικών Εξωτερικών Χρεών το 1953, παρείχαν στον καγκελάριο Κόνραντ Αντενάουερ 50% κούρεμα στο σύνολο του γερμανικού χρέους, που ισοδυναμούσε σε 70% ελάφρυνσης λόγω της επιμήκυνσης της διάρκειάς του. Υπήρξε και ένα μορατόριουμ πέντε χρόνων για την πληρωμή των τόκων. Ο εκπεφρασμένος σκοπός ήταν να δοθεί στη Γερμανία αρκετό οξυγόνο προκειμένου να επανοικοδομήσει την οικονομία της και να βοηθήσει στην αποτροπή της σοβιετικής εξάπλωσης. Η εκτεταμένη άφεση χρέους προκάλεσε ζήλια στη Βρετανία, που ήταν υποχρεωμένη να στραφεί στην Washington για δανεισμό. Οι Έλληνες παραιτήθηκαν από ορισμένες πολεμικές αποζημιώσεις. Όμως επικράτησε η αλληλεγγύη. Οι υπουργοί Οικονομικών της εποχής συμφώνησαν να παραβλέψουν την ηθική προέλευση αυτού του χρέους και τον ηθικό κίνδυνο της επιβράβευσης μίας χώρας που τόσο είχε διαταράξει την ευρωπαϊκή τάξη».
Το αποτέλεσμα αυτής της απόφασης;
«Το "Wirtschaftswunder" (γερμανικό οικονομικό θαύμα) περιόρισε το βάρος από το γερμανικό χρέος σε ανεκτά επίπεδα μέσα σε μία δεκαετία. Η Γερμανία αναδύθηκε ως μία ζωντανή δημοκρατία και πυλώνας του δυτικού συστήματος ασφαλείας.
Η Ελλάδα απολαμβάνει χειρότερης αντιμετώπισης και πρέπει να συμμορφωθεί κάτω από χειρότερους όρους.»
Και συνεχίζει το άρθρο:
«Η Ελλάδα έκανε λάθη, αλλά είναι το πρώτο από τα θύματα ενός τρελού ιδεολογικού πειράματος, που αλυσόδενε μαζί οικονομίες με διαφορετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, μισθούς, παραγωγικές δομές, μεταβολές επιτοκίων και προδιάθεση για πληθωρισμό. Αυτή η καταστροφή επιδεινώθηκε από τη συμπίεση των αποδοχών στη Γερμανία και, ακόμη περισσότερο, από την οξεία νομισματική και δημοσιονομική συρρίκνωση στα κράτη που κινδύνευαν περισσότερο»...
«Το τελικό στάδιο του παιχνιδιού της ΟΝΕ είναι βασανιστικό για την Ελλάδα, αλλά είναι και αποτρόπαιο για τη Γερμανία. Το Βερολίνο έχει συγκεντρώσει καταστρεπτικές υποχρεώσεις χωρίς να έχει λύσει τίποτε ακόμη και γρήγορα χαραμίζει 60 χρόνια επιμελούς πολιτικής. Απαιτώντας έναν δημοσιονομικό επίτροπο για την Ελλάδα και έναν δεσμευμένο λογαριασμό για την αποπληρωμή του χρέους, η κυβέρνηση Μέρκελ - Σόιμπλε, ξεπέρασε το διπλωματικό όριο και κακοποίησε την πολιτική της ΕΕ. “Memorandum Macht Frei”, όπως έγραψε μια ελληνική εφημερίδα.
Θα είχε κάνει ποτέ τέτοια γκάφα ο Κόνραντ Αντενάουερ;», καταλήγει το άρθρο.
