Είναι ορισμένα πράγματα που συζητάμε μεταξύ μας, αλλά σπάνια τα βλέπουμε να γράφονται. Το άρθρο του Άρη Δαβαράκη που αναδημοσιεύω σήμερα, αναφέρει πολλά από αυτά, έστω και με πιο ήπιο τόνο από αυτόν που χρησιμοποιούμε στις συζητήσεις μας, ειδικά όταν αναφερόμαστε στους γερμανούς (εννοείται πως εξαιρούνται οι 42 συμπολίτες μας που έχουν πειραχτεί από τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους εν λόγω ..."εταίρους" μας η συντριπτική πλειψηφία της ελληνικής κοινής γνώμης).
Γιατί είναι σαν να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, όταν κάνουμε ότι αγνοούμε πως φταίει το DNA των γερμανών που τους σπρώχνει να επιθυμούν την κατάκτηση της Ευρώπης (τουλάχιστον) για τρίτη φορά μέσα σε 100 χρόνια. Ένα DNA που κουβαλάνε από τα βαρβαρικά φύλα που κατοίκησαν τα εδάφη τους πριν από κάποιους αιώνες και από τα οποία προέρχονται οι σημερινοί κάτοικοι της Γερμανίας.
του Άρη Δαβαράκη
Αυτή η Καθαρή Δευτέρα δεν είναι σαν τις άλλες – είναι μια καθαρή Δευτέρα που θα γράψει ιστορία. Οι δανειστές μας (που θα τους λέμε πάλι «εταίρους» αν καταλήξουμε σε κάποια αξιοπρεπή συμφωνία) θα αποφανθούν εάν και κατά πόσον εγκρίνουν τις αντιπροτάσεις μας και τα ισοδύναμα μέτρα που θα εισηγηθούμε - για να μας χαλαρώσουν λίγο τη θηλειά και να μπορέσουμε μέσα στους 4 επόμενους μήνες να δουλέψουμε σκληρά, να σκεφτούμε πολύ, να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας και να ανασυνταχθούμε. Τώρα πια ξέρουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε. Ξέρουμε τι πάει να πει Γερμανική ισχύς, τι πάει να πει απαίτηση της Γερμανίας όταν είναι ισχυρή, τι πάει να πει άγριος εκβιασμός και πολύ σκληρό παιχνίδι που μπορεί να γονατίσει μια ολόκληρη χώρα σαν την Ελλάδα.
Ο τρόπος μάλιστα που συμπεριφερθήκανε αυτοί που μας «συμπαθούν» περισσότερο, μας δείχνει πόσο τρομαγμένοι είναι και αυτοί από το άγριο γερμανικό θηρίο που το βλέπουνε να ξεκινάει πάλι απ’ την αρχή, για τρίτη φορά μέσα σε εκατό χρόνια, την επιχείρηση της κατάληψης όλων των ευρωπαϊκών λαών, της Ευρωπαϊκής Ηπείρου που την θεωρεί έτσι κι’ αλλιώς δική του ήπειρο, δικαιωματικά, ιστορικά, γενετικά. Είναι δυστυχώς μια ασθένεια βαριά αυτή, ένα πολύ κακό γονίδιο της Γερμανικής φυλής, που όπως αποδεικνύεται συνεχώς, δεν μαθαίνει τίποτα από τα απίστευτα κακουργήματά του και ψάχνει τρόπους να μεταμφιέσει αλλοιώς τις «απαιτήσεις» του και να τις διεκδικήσει ξανά στην πράξη. Οι συνέπειες αυτής της διεκδίκησης στις ζωές των συνανθρώπων τους, είναι εντελώς αδιάφορες για τους Γερμανούς που εκπροσωπεί πολύ καλά ο Σόϊμπλε. Το ξέρουμε από την Ιστορία ότι το σόϊ Σόϊμπλε δεν οπισθοχωρεί και δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα. Ας μην απαριθμήσουμε σε τι είδους βασανιστήρια μπορεί να καταφύγουν αυτά τα ανθρωποειδή όταν έρθει η στιγμή να διεκδικήσουν αυτό που θεωρούν δικό τους. Τα ξέρουμε όλοι πολύ καλά. Ευτυχώς όμως εμείς, προς το παρόν, αρχίζουμε να νοιώθουμε την αποφασιστικότητά τους μόνο στον τομέα της οικονομίας – των οικονομικών βασανιστηρίων. Τώρα ξέρουμε ότι έχει κάνει πολύ καλή προεργασία σ’ αυτόν τον τομέα το σόϊ του Σόϊμπλε και ότι πολύ προσεκτικά, μεθοδικά και αθόρυβα κατάφερε να μας εγκλωβίσει στην μεγάλη και άγρια παγίδα του καταναλωτισμού. Αυτό ήτανε το δόλωμα και τσιμπήσαμε όλοι. Για να τσιμπήσουμε όμως χρειάστηκε η πολύ καλή συνεργασία της ασύδοτης και ανήθικης πολιτικής μας ηγεσίας, δεκαετίες τώρα. Συγκεκριμένοι πολιτικοί που θησαυρίσανε ξεπουλώντας την Ελλάδα, γίνανε πλούσιοι προδότες. Μεταμορφώνοντας τους Έλληνες σε υστερικούς καταναλωτές - των Γερμανικών συμφερόντων προϊόντων πρωτ’ απ’ όλα. Δεν είναι τυχαία που το μεγάλο όνειρο του κάθε ιδιοκτήτη ταξί αλλά και του κάθε δανειολήπτη ήταν από την δεκαετία του 80 ακόμα, η «Μερσεντές». Πολύ θα μ’ ενδιέφερε να δω πόσες «Μερσεντές» πουληθήκανε στην μικρή φτωχή Ελλάδα από την δεκαετία του 80 και πέρα.
Ακόμα και αν δεχτούμε ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν είχε τις ικανότητες να διακρίνει (για να αποτρέψει) τι παιχνίδια παιχτήκανε στην πλάτη του, λόγω βλακείας κυρίως (ο εγωκεντρισμός γιγαντωμένος στον βαθμό που τον είχε ο άνθρωπος αυτός τι άλλο από βλακεία μπορεί να είναι;), ακόμα και αν αθωώσουμε τον Ανδρέα Παπανδρέου που τόσο πολύ αγαπήθηκε από τόσο πολλούς, δεν μπορούμε να αθωώσουμε τους συνεργάτες του, ανθρώπους σαν τον Σημίτη, τον Τσοχατζόπουλο - και άλλους πρωτοκλασάτους ήρωες του κραταιού ΠΑΣΟΚ. Και από εκεί και πέρα δεν υπάρχει κανένας αθώος. Ήταν ένα εντελώς ανήθικο (και συγχρόνως ηλίθιο) πολιτικό προσωπικό αυτό που μας οδήγησε έως εδώ. Αλλά δεν ωφελεί να κλαίμε πάνω από την καρδάρα με το χυμένο γάλα.
Τώρα πια ξέρουμε το σόϊ του Σόϊμπλε και ξέρουμε και από πού βαστάει η σκούφια του ιστορικά. Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει αυτό το σόϊ. Μετά αποκαλύπτεται, βγάζει τις μάσκες - και σκιάζεται όλη η Ευρώπη. Ευτυχώς η ιστορία μάς διδάσκει ότι δεν κάθεται για πολύ καιρό με σταυρωμένα τα χέρια ούτε η Γαλλία, ούτε η Αγγλία, ούτε η Ελλάδα, ούτε η Ρωσία. Αυτή τη φορά μάλιστα που το παιχνίδι αποκαλύφθηκε πολύ πριν θελήσει το ίδιο το σόϊ του Σόϊμπλε να το αποκαλύψει, έχω την μεγάλη ελπίδα πως θα προλάβει η Ευρώπη να του κόψει τη φόρα πριν εξελιχθεί η βαριά ασθένεια τόσο όσο αφέθηκε να εξελιχθεί πριν 100 ή 70 χρόνια.
Τώρα θέλει ψυχραιμία, σωστές κινήσεις, πραγματική ομοψυχία, καλή καρδιά - και καλή Σαρακοστή!
Πηγή: http://www.toportal.gr
Γιατί είναι σαν να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, όταν κάνουμε ότι αγνοούμε πως φταίει το DNA των γερμανών που τους σπρώχνει να επιθυμούν την κατάκτηση της Ευρώπης (τουλάχιστον) για τρίτη φορά μέσα σε 100 χρόνια. Ένα DNA που κουβαλάνε από τα βαρβαρικά φύλα που κατοίκησαν τα εδάφη τους πριν από κάποιους αιώνες και από τα οποία προέρχονται οι σημερινοί κάτοικοι της Γερμανίας.
Καθαρή Δευτέρα 2015
Καθαρή Δευτέρα 2015
Καθαρή Δευτέρα 2015 του Άρη Δαβαράκη
Αυτή η Καθαρή Δευτέρα δεν είναι σαν τις άλλες – είναι μια καθαρή Δευτέρα που θα γράψει ιστορία. Οι δανειστές μας (που θα τους λέμε πάλι «εταίρους» αν καταλήξουμε σε κάποια αξιοπρεπή συμφωνία) θα αποφανθούν εάν και κατά πόσον εγκρίνουν τις αντιπροτάσεις μας και τα ισοδύναμα μέτρα που θα εισηγηθούμε - για να μας χαλαρώσουν λίγο τη θηλειά και να μπορέσουμε μέσα στους 4 επόμενους μήνες να δουλέψουμε σκληρά, να σκεφτούμε πολύ, να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας και να ανασυνταχθούμε. Τώρα πια ξέρουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε. Ξέρουμε τι πάει να πει Γερμανική ισχύς, τι πάει να πει απαίτηση της Γερμανίας όταν είναι ισχυρή, τι πάει να πει άγριος εκβιασμός και πολύ σκληρό παιχνίδι που μπορεί να γονατίσει μια ολόκληρη χώρα σαν την Ελλάδα.
Ο τρόπος μάλιστα που συμπεριφερθήκανε αυτοί που μας «συμπαθούν» περισσότερο, μας δείχνει πόσο τρομαγμένοι είναι και αυτοί από το άγριο γερμανικό θηρίο που το βλέπουνε να ξεκινάει πάλι απ’ την αρχή, για τρίτη φορά μέσα σε εκατό χρόνια, την επιχείρηση της κατάληψης όλων των ευρωπαϊκών λαών, της Ευρωπαϊκής Ηπείρου που την θεωρεί έτσι κι’ αλλιώς δική του ήπειρο, δικαιωματικά, ιστορικά, γενετικά. Είναι δυστυχώς μια ασθένεια βαριά αυτή, ένα πολύ κακό γονίδιο της Γερμανικής φυλής, που όπως αποδεικνύεται συνεχώς, δεν μαθαίνει τίποτα από τα απίστευτα κακουργήματά του και ψάχνει τρόπους να μεταμφιέσει αλλοιώς τις «απαιτήσεις» του και να τις διεκδικήσει ξανά στην πράξη. Οι συνέπειες αυτής της διεκδίκησης στις ζωές των συνανθρώπων τους, είναι εντελώς αδιάφορες για τους Γερμανούς που εκπροσωπεί πολύ καλά ο Σόϊμπλε. Το ξέρουμε από την Ιστορία ότι το σόϊ Σόϊμπλε δεν οπισθοχωρεί και δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα. Ας μην απαριθμήσουμε σε τι είδους βασανιστήρια μπορεί να καταφύγουν αυτά τα ανθρωποειδή όταν έρθει η στιγμή να διεκδικήσουν αυτό που θεωρούν δικό τους. Τα ξέρουμε όλοι πολύ καλά. Ευτυχώς όμως εμείς, προς το παρόν, αρχίζουμε να νοιώθουμε την αποφασιστικότητά τους μόνο στον τομέα της οικονομίας – των οικονομικών βασανιστηρίων. Τώρα ξέρουμε ότι έχει κάνει πολύ καλή προεργασία σ’ αυτόν τον τομέα το σόϊ του Σόϊμπλε και ότι πολύ προσεκτικά, μεθοδικά και αθόρυβα κατάφερε να μας εγκλωβίσει στην μεγάλη και άγρια παγίδα του καταναλωτισμού. Αυτό ήτανε το δόλωμα και τσιμπήσαμε όλοι. Για να τσιμπήσουμε όμως χρειάστηκε η πολύ καλή συνεργασία της ασύδοτης και ανήθικης πολιτικής μας ηγεσίας, δεκαετίες τώρα. Συγκεκριμένοι πολιτικοί που θησαυρίσανε ξεπουλώντας την Ελλάδα, γίνανε πλούσιοι προδότες. Μεταμορφώνοντας τους Έλληνες σε υστερικούς καταναλωτές - των Γερμανικών συμφερόντων προϊόντων πρωτ’ απ’ όλα. Δεν είναι τυχαία που το μεγάλο όνειρο του κάθε ιδιοκτήτη ταξί αλλά και του κάθε δανειολήπτη ήταν από την δεκαετία του 80 ακόμα, η «Μερσεντές». Πολύ θα μ’ ενδιέφερε να δω πόσες «Μερσεντές» πουληθήκανε στην μικρή φτωχή Ελλάδα από την δεκαετία του 80 και πέρα.
Ακόμα και αν δεχτούμε ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν είχε τις ικανότητες να διακρίνει (για να αποτρέψει) τι παιχνίδια παιχτήκανε στην πλάτη του, λόγω βλακείας κυρίως (ο εγωκεντρισμός γιγαντωμένος στον βαθμό που τον είχε ο άνθρωπος αυτός τι άλλο από βλακεία μπορεί να είναι;), ακόμα και αν αθωώσουμε τον Ανδρέα Παπανδρέου που τόσο πολύ αγαπήθηκε από τόσο πολλούς, δεν μπορούμε να αθωώσουμε τους συνεργάτες του, ανθρώπους σαν τον Σημίτη, τον Τσοχατζόπουλο - και άλλους πρωτοκλασάτους ήρωες του κραταιού ΠΑΣΟΚ. Και από εκεί και πέρα δεν υπάρχει κανένας αθώος. Ήταν ένα εντελώς ανήθικο (και συγχρόνως ηλίθιο) πολιτικό προσωπικό αυτό που μας οδήγησε έως εδώ. Αλλά δεν ωφελεί να κλαίμε πάνω από την καρδάρα με το χυμένο γάλα.
Τώρα πια ξέρουμε το σόϊ του Σόϊμπλε και ξέρουμε και από πού βαστάει η σκούφια του ιστορικά. Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει αυτό το σόϊ. Μετά αποκαλύπτεται, βγάζει τις μάσκες - και σκιάζεται όλη η Ευρώπη. Ευτυχώς η ιστορία μάς διδάσκει ότι δεν κάθεται για πολύ καιρό με σταυρωμένα τα χέρια ούτε η Γαλλία, ούτε η Αγγλία, ούτε η Ελλάδα, ούτε η Ρωσία. Αυτή τη φορά μάλιστα που το παιχνίδι αποκαλύφθηκε πολύ πριν θελήσει το ίδιο το σόϊ του Σόϊμπλε να το αποκαλύψει, έχω την μεγάλη ελπίδα πως θα προλάβει η Ευρώπη να του κόψει τη φόρα πριν εξελιχθεί η βαριά ασθένεια τόσο όσο αφέθηκε να εξελιχθεί πριν 100 ή 70 χρόνια.
Τώρα θέλει ψυχραιμία, σωστές κινήσεις, πραγματική ομοψυχία, καλή καρδιά - και καλή Σαρακοστή!
Πηγή: http://www.toportal.gr
