Η συζήτηση για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους ξεκίνησε πριν τρία-τέσσερα χρόνια και συνεχίζεται μέχρι σήμερα χωρίς να υπάρχει κάποια συγκεκριμένη δέσμευση από μέρους των δανειστών, οι οποίοι εμφανίζονται ανακόλουθοι μεταθέτοντας τη συγκεκριμένη συζήτηση κάθε φορά και για αργότερα. Πότε μετά τις γερμανικές εκλογές, πότε μετά τις ευρωεκλογές, πότε μετά τις ελληνικές εκλογές... Είναι φανερό ότι αυτή η αναβλητικότητα συμπλέει με τη γενική τιμωρητική διάθεση που επιδεικνύουν εναντίον της χώρας μας με τη βοήθεια των άβουλων (;) ελληνικών κυβερνήσεων της ιδεολογίας του μονόδρομου. Και σαν να μη φτάνουν αυτά, το ζήτημα του χρέους της χώρας μας έχει γίνει και πεδίο σύγκρουσης ΔΝΤ (Αμερικανών) και γερμανών.
Σε ποιο σημείο βρίσκεται η κατάσταση σήμερα, προσπαθεί να ξεδιαλύνει ο κ.Σταύρος Λυγερός στο κείμενο* που ακολουθεί.
Η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους έχει μετατραπεί σε θέμα τριβής ανάμεσα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωζώνη. Με την παρότρυνση και της Ουάσινγκτον, το ΔΝΤ έχει εγκαταλείψει την παλαιότερη στάση του να συμβιβάζεται με τις απαιτήσεις των Ευρωπαίων σ’ αυτό το ζήτημα. Τώρα πλέον δηλώνει καθαρά ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και πως σωστότερη λύση είναι το κούρεμα, επειδή θα έχει άμεσες θετικές συνέπειες για την ελληνική οικονομία, με την έννοια ότι θα διευκολύνει και την έξοδο στις αγορές και την προσέλκυση επενδύσεων.
Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες η Κριστίν Λαγκάρντ έχει απαντήσει στο επιχείρημα ότι το κούρεμα απαγορεύεται από τους ευρωπαϊκούς κανόνες. Για την ακρίβεια, το ΔΝΤ έχει προτείνει την παράκαμψη του προβαλλόμενου νομικού εμποδίου με την ανάληψη των χρεών της Ελλάδας προς τις χώρες-μέλη της Ευρωζώνης από τον ESM. Προς το παρόν χωρίς να βρει ανταπόκριση. Ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας Κλάους Ρέγκλινγκ, μάλιστα, είχε προ ημερών επιχειρήσει με δήλωσή του να κατεβάσει τις προσδοκίες για το μέγεθος της ελάφρυνσης. Ο Πολ Τόμσεν ξεκαθάρισε αυτές τις ημέρες από το Περού ότι χωρίς γενναία ελάφρυνση του ελληνικού χρέους το ΔΝΤ δεν πρόκειται να συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα. Η δήλωσή του ήταν έμμεση πλην σαφής απάντηση στον πρόεδρο του Eurogroup, ο οποίος με δήλωσή του είχε, επίσης, επιχειρήσει να κατεβάσει πολύ τον πήχη των προσδοκιών. Ο Γερούν Ντάισελμπλουμ επανέλαβε τη θέση που επικρατεί στο ευρωιερατείο ότι σημασία έχει το κόστος εξυπηρέτησης και όχι το χρέος ως ποσοστό επί του ΑΕΠ. Ανέφερε, μάλιστα, ότι η Ευρωζώνη μπορεί να συμφωνήσει το κόστος της εξυπηρέτησης να μην υπερβαίνει το 15% του ελληνικού ΑΕΠ (με τα σημερινά δεδομένα περίπου 26 δισ. ευρώ ετησίως!).
Ο ίδιος, μάλιστα, επικαλέστηκε μελέτη του ESM, σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα (με βάση το όριο του 15%) θα αντιμετωπίσει πρόβλημα να ανταποκριθεί στις δανειακές υποχρεώσεις της μετά από 15 χρόνια! Είναι προφανές ότι το Βερολίνο και οι άλλοι σκληροπυρηνικοί της Ευρωζώνης προσπαθούν να αποφύγουν τη γενναία ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, παρότι είναι ξεκάθαρο ότι χωρίς αυτή η ελληνική οικονομία είναι αδύνατον να σταθεί στα πόδια της.
Το Ταμείο έχει διαμηνύσει στο ευρωιερατείο ότι ο τρόπος που θα αναδιαρθρωθεί το ελληνικό χρέος είναι διαπραγματεύσιμος, υπό την προϋπόθεση ότι τελικά η ελάφρυνση δεν θα είναι μικρότερη των 100 δισ. ευρώ. Μόνο αυτού του μεγέθους ελάφρυνση θα λύσει οριστικά το πρόβλημα. Έχει διαμηνύσει, επίσης ότι η αναδιάρθρωση πρέπει να πραγματοποιηθεί γρήγορα, εάν είναι δυνατόν να ολοκληρωθεί εντός του 2015. Στη σχετική σύμβαση, μάλιστα, πρέπει να αναφέρονται ρητά οι υποχρεώσεις της Ευρωζώνης και τα κριτήρια με τα οποία θα κριθεί βιώσιμο το ελληνικό χρέος.
Σύμφωνα με τις ίδιες αξιόπιστες πληροφορίες τα εναλλακτικά (στο κούρεμα) σενάρια που το ΔΝΤ έχει προτείνει στην Ευρωζώνη είναι δύο:
- Το πρώτο προβλέπει πολύ μεγάλη επιμήκυνση του χρόνου λήξης των δανείων (από τα 30 να πάει στα 50 χρόνια), η έναρξη αποπληρωμής να μετατεθεί για μετά το 2030 και τα επιτόκια να μειώνονται εφόσον η Ελλάδα είναι συνεπής στις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει για την πραγματοποίηση των μεταρρυθμίσεων. Για την επιμήκυνση ο Τόμσεν χρησιμοποίησε δημοσίως την έκφραση «σε ιδιαίτερα μεγάλο βάθος χρόνου».
- Το δεύτερο σενάριο προβλέπει επίσης επιμήκυνση του χρόνου λήξης και μετάθεση της έναρξης αποπληρωμής. Η διαφορά είναι ότι προβλέπει συμφωνημένο χαμηλό σταθερό επιτόκιο.
Το ενδιαφέρον σ’ αυτή την υπόθεση είναι ότι ενώ ειδικά οι σκληροπυρηνικοί του ευρωιερατείου πετάνε την μπάλα της ελάφρυνσης στην κερκίδα, την ίδια ώρα δηλώνουν ότι η συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα είναι απολύτως αναγκαία. Ο λόγος είναι ότι η σκληρότητα του Ταμείου όσον αφορά τις περικοπές και τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις (ήδη ζητάει επιπλέον μέτρα από αυτά που προβλέπει το μνημόνιο και αιματηρές αλλαγές στο Ασφαλιστικό) τους αρέσει. Επιπροσθέτως την επικαλούνται στο εσωτερικό ακροατήριό τους σαν καθαρτήρια τιμωρία των σπάταλων Ελλήνων! Είναι σαφές, όμως, ότι δεν μπορούν πια να πατάνε και στις δύο βάρκες. Ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι και η αντίθεση έχει μεταφερθεί και στους κόλπους του ευρωιερατείου. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και η παρέα του ή που θα πρέπει να συμφωνήσουν σε μια γενναία ελάφρυνση ή που θα πρέπει να στερηθούν τον βολικό «δήμιο» και επιπλέον να συμπληρώσουν το χρηματοδοτικό κενό που θα αφήσει η αποχώρηση του ΔΝΤ (πάνω από 16 δισ.). Προς το παρόν απάντηση δεν έχουν δώσει. Τα χρονικά περιθώρια, όμως, στενεύουν πια και γι’ αυτούς.
Από το άρθρο του που δημοσιεύτηκε στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ της 11-10-2015
Σε ποιο σημείο βρίσκεται η κατάσταση σήμερα, προσπαθεί να ξεδιαλύνει ο κ.Σταύρος Λυγερός στο κείμενο* που ακολουθεί.
Η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους έχει μετατραπεί σε θέμα τριβής ανάμεσα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωζώνη. Με την παρότρυνση και της Ουάσινγκτον, το ΔΝΤ έχει εγκαταλείψει την παλαιότερη στάση του να συμβιβάζεται με τις απαιτήσεις των Ευρωπαίων σ’ αυτό το ζήτημα. Τώρα πλέον δηλώνει καθαρά ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και πως σωστότερη λύση είναι το κούρεμα, επειδή θα έχει άμεσες θετικές συνέπειες για την ελληνική οικονομία, με την έννοια ότι θα διευκολύνει και την έξοδο στις αγορές και την προσέλκυση επενδύσεων.
Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες η Κριστίν Λαγκάρντ έχει απαντήσει στο επιχείρημα ότι το κούρεμα απαγορεύεται από τους ευρωπαϊκούς κανόνες. Για την ακρίβεια, το ΔΝΤ έχει προτείνει την παράκαμψη του προβαλλόμενου νομικού εμποδίου με την ανάληψη των χρεών της Ελλάδας προς τις χώρες-μέλη της Ευρωζώνης από τον ESM. Προς το παρόν χωρίς να βρει ανταπόκριση. Ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας Κλάους Ρέγκλινγκ, μάλιστα, είχε προ ημερών επιχειρήσει με δήλωσή του να κατεβάσει τις προσδοκίες για το μέγεθος της ελάφρυνσης. Ο Πολ Τόμσεν ξεκαθάρισε αυτές τις ημέρες από το Περού ότι χωρίς γενναία ελάφρυνση του ελληνικού χρέους το ΔΝΤ δεν πρόκειται να συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα. Η δήλωσή του ήταν έμμεση πλην σαφής απάντηση στον πρόεδρο του Eurogroup, ο οποίος με δήλωσή του είχε, επίσης, επιχειρήσει να κατεβάσει πολύ τον πήχη των προσδοκιών. Ο Γερούν Ντάισελμπλουμ επανέλαβε τη θέση που επικρατεί στο ευρωιερατείο ότι σημασία έχει το κόστος εξυπηρέτησης και όχι το χρέος ως ποσοστό επί του ΑΕΠ. Ανέφερε, μάλιστα, ότι η Ευρωζώνη μπορεί να συμφωνήσει το κόστος της εξυπηρέτησης να μην υπερβαίνει το 15% του ελληνικού ΑΕΠ (με τα σημερινά δεδομένα περίπου 26 δισ. ευρώ ετησίως!).
Ο ίδιος, μάλιστα, επικαλέστηκε μελέτη του ESM, σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα (με βάση το όριο του 15%) θα αντιμετωπίσει πρόβλημα να ανταποκριθεί στις δανειακές υποχρεώσεις της μετά από 15 χρόνια! Είναι προφανές ότι το Βερολίνο και οι άλλοι σκληροπυρηνικοί της Ευρωζώνης προσπαθούν να αποφύγουν τη γενναία ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, παρότι είναι ξεκάθαρο ότι χωρίς αυτή η ελληνική οικονομία είναι αδύνατον να σταθεί στα πόδια της.
Το Ταμείο έχει διαμηνύσει στο ευρωιερατείο ότι ο τρόπος που θα αναδιαρθρωθεί το ελληνικό χρέος είναι διαπραγματεύσιμος, υπό την προϋπόθεση ότι τελικά η ελάφρυνση δεν θα είναι μικρότερη των 100 δισ. ευρώ. Μόνο αυτού του μεγέθους ελάφρυνση θα λύσει οριστικά το πρόβλημα. Έχει διαμηνύσει, επίσης ότι η αναδιάρθρωση πρέπει να πραγματοποιηθεί γρήγορα, εάν είναι δυνατόν να ολοκληρωθεί εντός του 2015. Στη σχετική σύμβαση, μάλιστα, πρέπει να αναφέρονται ρητά οι υποχρεώσεις της Ευρωζώνης και τα κριτήρια με τα οποία θα κριθεί βιώσιμο το ελληνικό χρέος.
Σύμφωνα με τις ίδιες αξιόπιστες πληροφορίες τα εναλλακτικά (στο κούρεμα) σενάρια που το ΔΝΤ έχει προτείνει στην Ευρωζώνη είναι δύο:
- Το πρώτο προβλέπει πολύ μεγάλη επιμήκυνση του χρόνου λήξης των δανείων (από τα 30 να πάει στα 50 χρόνια), η έναρξη αποπληρωμής να μετατεθεί για μετά το 2030 και τα επιτόκια να μειώνονται εφόσον η Ελλάδα είναι συνεπής στις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει για την πραγματοποίηση των μεταρρυθμίσεων. Για την επιμήκυνση ο Τόμσεν χρησιμοποίησε δημοσίως την έκφραση «σε ιδιαίτερα μεγάλο βάθος χρόνου».
- Το δεύτερο σενάριο προβλέπει επίσης επιμήκυνση του χρόνου λήξης και μετάθεση της έναρξης αποπληρωμής. Η διαφορά είναι ότι προβλέπει συμφωνημένο χαμηλό σταθερό επιτόκιο.
Το ενδιαφέρον σ’ αυτή την υπόθεση είναι ότι ενώ ειδικά οι σκληροπυρηνικοί του ευρωιερατείου πετάνε την μπάλα της ελάφρυνσης στην κερκίδα, την ίδια ώρα δηλώνουν ότι η συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα είναι απολύτως αναγκαία. Ο λόγος είναι ότι η σκληρότητα του Ταμείου όσον αφορά τις περικοπές και τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις (ήδη ζητάει επιπλέον μέτρα από αυτά που προβλέπει το μνημόνιο και αιματηρές αλλαγές στο Ασφαλιστικό) τους αρέσει. Επιπροσθέτως την επικαλούνται στο εσωτερικό ακροατήριό τους σαν καθαρτήρια τιμωρία των σπάταλων Ελλήνων! Είναι σαφές, όμως, ότι δεν μπορούν πια να πατάνε και στις δύο βάρκες. Ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι και η αντίθεση έχει μεταφερθεί και στους κόλπους του ευρωιερατείου. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και η παρέα του ή που θα πρέπει να συμφωνήσουν σε μια γενναία ελάφρυνση ή που θα πρέπει να στερηθούν τον βολικό «δήμιο» και επιπλέον να συμπληρώσουν το χρηματοδοτικό κενό που θα αφήσει η αποχώρηση του ΔΝΤ (πάνω από 16 δισ.). Προς το παρόν απάντηση δεν έχουν δώσει. Τα χρονικά περιθώρια, όμως, στενεύουν πια και γι’ αυτούς.
Από το άρθρο του που δημοσιεύτηκε στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ της 11-10-2015
