Συμπεράσματα από τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών (του Στ.Λυγερού)

Τη ρευστότητα που κυριαρχεί στο πολιτικό σκηνικό της χώρας μας, μετά τις αναταράξεις που προκάλεσαν τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών της Κυριακής που μας πέρασε, περιγράφει ο κ.Σταύρος Λυγερός στο άρθρο του, που αναδημοσιεύω πιο κάτω από τα χθεσινά ΕΠΙΚΑΙΡΑ.
Είναι φανερό ότι δεν προκλήθηκε η ανατροπή που πολλοί περίμεναν και προσωπική μου γνώμη είναι ότι τέτοια ανατροπή δεν θα προκληθεί ούτε στο ορατό μέλλον, όσο η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τόσο αποτελεσματικά τα όπλα που διαθέτει (μιντιακό κατεστημένο, κρατικός μηχανισμός, υποσχεσιολογία, στήριξη από ξένες ισχυρές δυνάμεις κ.ά.), ενώ από την άλλη πλευρά η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ παραμένει μάλλον ερασιτεχνική και βρίσκεται μόνιμα σε αμυντική στάση απέναντι στην κυβερνητική επιθετικότητα.
Ας συνεχίσουμε όμως με την ανάλυση της παρούσας πολιτικής κατάστασης από τον τακτικό φιλοξενούμενό μας.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ ΣΕ ΦΑΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΜΕΤΕΩΡΙΣΜΟΥ

Η ευστάθεια της κυβέρνησης Σαμαρά και ευρύτερα η δυναμική των πολιτικών εξελίξεων ήταν συνάρτηση δύο παραγόντων. Ο πρώτος ήταν η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τη ΝΔ· ο δεύτερος ήταν το ποσοστό της Ελιάς. Εάν η διαφορά ήταν μικρότερη των τριών μονάδων, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε καταγάγει εκλογική νίκη, αλλά θα είχε υποστεί πολιτική ήττα. Γιατί αυτό; Επειδή η χαλαρότητα της ευρωψήφου ευνοεί την εκλογική έκφραση της κοινωνικής οργής. Είναι κοινό μυστικό, άλλωστε, πως στις εθνικές εκλογές οι εγχώριες άρχουσες ελίτ, το μιντιακό σύστημα και βεβαίως το ευρωιερατείο θα χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο για να εκβιάσουν τους ψηφοφόρους ώστε να αποτρέψουν τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.
Τελικώς, η διαφορά είναι σχεδόν τέσσερις μονάδες. Πρόκειται για μια καθαρή εκλογική νίκη, που, ωστόσο, δεν επαρκεί για να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση και να οδηγήσει άμεσα σε εθνικές εκλογές. Δεν διαμορφώνει το σαρωτικό πλειοψηφικό ρεύμα που θα έκαμπτε τις πολλές και μεγάλες επιφυλάξεις και των κεντροαριστερών ψηφοφόρων για την ικανότητα της Κουμουνδούρου να απεγκλωβίσει την κοινωνία από τα δεσμά του Μνημονίου και να ανατάξει την οικονομία. Με άλλα λόγια, ενώ εξασφαλίζει στο κόμμα τού Τσίπρα το πολιτικό πλεονέκτημα, δεν προκαθορίζει και την έκβαση της μάχης για την εξουσία.

Ιδού τα ποσοστά που θα πάρουν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ στις επόμενες εκλογές!

Ακούσαμε και διαβάσαμε διάφορες αναλύσεις των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών της Κυριακής που μας πέρασε. Άλλες σοβαρές κι άλλες αστείες (όπως των στελεχών του ΠΑΣΟΚ που έχασαν το εν τρίτο των ψήφων που είχαν πάρει στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές και δηλώνουν νικητές ...αλλά εδώ ταιριάζει το "μωραίνει Κύριος όν βούλεται απολέσαι"). 
Από αυτή τη γωνιά θα ήθελα σήμερα να ασχοληθώ με το ποσοστό που έλαβαν τα μικρά λεγόμενα κόμματα στις τελευταίες πέντε αναμετρήσεις, επειδή θεωρώ ότι μπορούμε να εξάγουμε κάποια χρήσιμα και για το μέλλον συμπεράσματα. Και για το λόγο αυτό θα επικαλεστώ τα σχετικά ποσοστά τόσο των δυο εκλογικών αναμετρήσεων του 2009 (ευρωεκλογών και βουλευτικών), όσο και των δυο βουλευτικών εκλογών του 2012.

Στις ευρωεκλογές του Ιουνίου του 2009 το ποσοστό των μικρών κομμάτων ανήλθε στο 6,9% (χωρίς να προσθέσουμε το ποσοστό των Οικολόγων που έφτασε στο 3,49% χαρίζοντάς τους έναν ευρωβουλευτή). Σε αυτές τις εκλογές το ποσοστό της ΝΔ -που ήταν κυβέρνηση τότε- έφτασε το 32,3%, του ΠΑΣΟΚ στο 36,65%, του ΚΚΕ στο 8,35% και του ΛΑΟΣ στο 7,15%. Ο ΣΥΡΙΖΑ -πριν την αποχώρηση των στελεχών του που αργότερα σχημάτισαν τη ΔΗΜΑΡ- είχε πάρει 4,70%.

Στις βουλευτικές εκλογές που έγιναν τέσσερις μήνες αργότερα το ποσοστό των μικρών κομμάτων έπεσε στο 2% περίπου (και των Οικολόγων στο 2,5%), έφυγε δηλαδή ποσοστό 4,9+1=5,9 μονάδων. Ακόμα μειώθηκε τόσο το ποσοστό του ΛΑΟΣ κατά μιάμιση μονάδα, όσο και του ΚΚΕ κατά λίγο κάτω από τη μονάδα. Πού πήγαν αυτές οι ψήφοι; Το ΠΑΣΟΚ (του ...λεφτά υπάρχουν) τις πήρε σχεδόν όλες φτάνοντας στο 43,92% (αύξηση κατά 7,3 μονάδες περίπου), ενώ λίγο πάνω από 1% αυξήθηκε το ποσοστό της ΝΔ.

Σκοπός του σημειώματος αυτού είναι να καταλάβουμε τι ψηφίζουν οι πολίτες όταν επικρατεί η λογική της χαμένης ψήφου και υπάρχει κρίσιμο διακύβευμα σε συγκεκριμένη εκλογική αναμέτρηση. Στις ευρωεκλογές που είναι γεγονός ότι ψηφίζουμε πιο χαλαρά, οι ψήφοι διαχέονται σε πολλά μικρά κόμματα. Όταν πρόκειται όμως για κρίσιμη επιλογή κυβέρνησης, οι ψήφοι συγκεντρώνονται στους διεκδικητές της εξουσίας. Το ίδιο συμπέρασμα θα βγάλουμε εξετάζοντας τα αποτελέσματα των δυο διαδοχικών βουλευτικών εκλογών του 2012. 

Λίγες σκέψεις πριν πάω να ψηφίσω...

Είναι γεγονός ότι δεν είμαι οπαδός κανενός κόμματος.
Τις τρεις τελευταίες δεκαετίες δεν θυμάμαι να έχω ψηφίσει το ίδιο κόμμα σε δυο συνεχόμενες βουλευτικές εκλογές, πόσω μάλλον σε ευρωεκλογές.
Η σημερινή ψήφος όμως στην κάλπη των ευροεκλογών έχει αποκτήσει ιδιαίτερη σπουδαιότητα που οφείλεται στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην Ευρώπη εξαιτίας της πολιτικής λιτότητας που έχει επιβληθεί από τους γερμανούς, κυρίως στις χώρες της νότιας Ευρώπης, με τη βοήθεια των φιλικών και πρόθυμων κυβερνήσεων που εκείνοι έχουν προκρίνει (με τον έναν ή τον άλλον τρόπο) σε Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλία κατά βάση. Κύριες μέθοδοί τους η τρομοκράτηση των πολιτών με το δόγμα του σοκ, η παραπλανητική προπαγάνδα με τη βοήθεια των εξαγορασμένων συστημικών ΜΜΕ και τα εκβιαστικά διλήμματα στις εκλογικές αναμετρήσεις με βασικό όπλο το ευρώ.
Είναι κρίσιμο το αποτέλεσμα που θα προκύψει από τις κάλπες όλων των ευρωπαϊκών κρατών.

Ας μείνουμε όμως στην Ελλάδα. Για τις αυτοδιοικητικές εκλογές τα έχουμε ξαναπεί και η ιδιαιτερότητά τους δεν προσφέρεται για ασφαλή πολιτικά συμπεράσματα.
Στις ευρωεκλογές όμως μας δίνεται η δυνατότητα να εκφράσουμε την άποψή μας για την πορεία που ακολουθεί η Ενωμένη Ευρώπη, κομμάτι της οποίας αποτελεί η χώρα μας.
Θα μας δοθούν μερικές δεκάδες ψηφοδέλτια, κάποιο από τα οποία θα εκφράζει σε μεγάλο βαθμό τις απόψεις του καθενός από εμάς. Ποιο θα πρέπει όμως να είναι το κριτήριο επιλογής μας; 
Ας ξεκινήσουμε ανάποδα. Ας μεταφερθούμε δώδεκα ώρες μετά, όταν θα έχουν αρχίσει να ξεκαθαρίζουν τα αποτελέσματα και να εξάγονται συμπεράσματα. Πού θα επικεντρώνονται αυτά;
Πρώτα πρώτα, καμιά τριανταπενταριά από αυτά θα αναφέρονται ως "λοιπά". Όσο και αν δεν μου αρέσει, πρόκειται για τη λογική της χαμένης ψήφου. Μετά θα καταμετρηθούν οι ψήφοι που πήγαν στα κόμματα που κατεβαίνουν με σύνθημα τη δραχμή (ομολογώ ότι αυτή την εποχή είμαι υπέρ του ευρώ με ποσοστό 65-35%). Έχω περιέργεια επίσης για τα ποσοστά που θα πάρουν τα δυο προηγούμενα δεκανίκια των μνημονιακών κυβερνήσεων ΔΗΜΑΡ και ΛΑΟΣ.
Πολλή κουβέντα θα γίνει για τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής, που όλες οι προβλέψεις τη δίνουν ως τρίτο κόμμα. Θα συνδυαστεί μάλιστα με τις ψήφους που θα πάρουν αντίστοιχων απόψεων κόμματα σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη.
Επίσης χωριστά θα πρέπει να εξετάσουμε τα ποσοστά του ΚΚΕ, εφόσον δεν εντάσσονται ως υποστηρικτικά κάποιας από τις δυο επικρατούσες τάσεις. Σημασία επίσης θα έχει το ποσοστό που θα πάρει η ανερχόμενη ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Ας καταλήξουμε στα ακραιφνώς πολιτικά συμπεράσματα που θα προκύψουν από τις ψήφους σε ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, Ελιά/ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και Ανεξάρτητους Έλληνες.

Μια άλλη ανάγνωση των αποτελεσμάτων από το Σταύρο Λυγερό

Με το άρθρο του που αναδημοσιεύω πιο κάτω, ο κ.Σταύρος Λυγερός σχολιάζει με τη δική του ψύχραιμη ματιά τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών του α' γύρου. Επίσης σχολιάζει τις λανθασμένες εκτιμήσεις και επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ.
Προσωπικά δεν έχω κάποιο άλλο σχόλιο, αφού συμφωνώ 100% με τα γραφόμενα στο άρθρο. Απλά, τονίζω με bold τα σημεία που θεωρώ ότι  έχουν ιδιαίτερη σημασία.

Μια άλλη ανάγνωση των αποτελεσμάτων

Από αυτές εδώ τις στήλες έχουμε εγκαίρως επισημάνει ότι η επιλογή της Κουμουνδούρου να ορίσει κατά κανόνα κομματικά στελέχη ως υποψηφίους για τις περιφέρειες και τους μεγάλους δήμους θα της προσκόμιζε ποσοστά μεσαίου κόμματος. Τα αποτελέσματα της περασμένης Κυριακής επιβεβαίωσαν την πρόβλεψη. Σαν να μην έφτανε όμως το πρώτο λάθος, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ διέπραξε και δεύτερο: προσπάθησε να μετατρέψει και τις αυτοδιοικητικές εκλογές σε δημοψήφισμα για την ανατροπή της κυβέρνησης Σαμαρά, ενώ από τη φύση τους δεν προσφέρονται γι' αυτό το σκοπό.

Περί Μπαλτάκου και των ψήφων της Χρυσής Αυγής

Έχει διαπιστωθεί τόσες φορές ότι πολλοί έλληνες πολίτες έχουν μνήμη χρυσόψαρου, όσον αφορά τα πολιτικά πράγματα, που δεν με παραξενεύει η έκταση που δίνεται (με την προπογανδιστική τακτική της κυβέρνησης που αναπαράγεται κατά κόρον από τα συστημικά μέσα) στο θέμα των ψήφων των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής. 
Δεν έχει περάσει δα, πολύς καιρός από την αποκάλυψη (με τη βοήθεια του περιβόητου βίντεο) των συζητήσεων της κυβέρνησης - μέσω Μπαλτάκου - με κορυφαία στελέχη του φιλοναζιστικού κόμματος, ώστε να παριστάνουν ότι τους ..."ξενίζει" η αναφορά από άλλα κόμματα σε αυτές τις ψήφους. 
 
Και γιατί θα ήταν αρνητική εξέλιξη, ψηφοφόροι που - ανεξάρτητα για ποιό λόγο - διαμαρτυρόμενοι, παρασυρμένοι (όπως θέλετε πέστε το) κατέληξαν να ψηφίζουν τέτοιου είδους αντιδημοκρατικά μορφώματα, να ξεφύγουν και να δώσουν την ψήφο τους σε κάποιο δημοκρατικό κόμμα;

Τι συμβαίνει αυτές τις μέρες στην Εσπερία... (του Γ.Βαρουφάκη)

Σε τέσσερεις μέρες έχουμε εκλογές σε όλη την Ευρώπη. Πρόκειται για τις πιο ενδιαφέρουσες εκλογές, πιστεύω, από τη δημιουργία της Ε.Ε. Από το αποτέλεσμά τους θα καταλάβουμε αν οι ευρωπαίοι πολίτες είναι ικανοποιημένοι από τον τρόπο που λειτουργεί σήμερα, ή αν επιθυμούν κάποιες αλλαγές στην πορεία της. 
Για την Ελλάδα τα γράφουμε και τα διαβάζουμε συνεχώς. Ας δούμε όμως τι γίνεται και σε κάποια άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Μας ξεναγεί ο Γιάννης Βαρουφάκης.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ ΣΤΗΝ ΕΣΠΕΡΙΑ
 
Είναι φυσιολογικό, με τόσα προβλήματα που μας ταλανίζουν, να ασχολούμαστε με τα δεινά του οίκου μας. Όμως, καθώς πλησιάζουν ευρωπαϊκού βεληνεκούς εκλογές, έχει σημασία να ρίξουμε μια ματιά στο τι γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Οι ειδήσεις εξ Εσπερίας που ακολουθούν θέτουν τα εγκλήματα που επιτελούνται στην Ελλάδα σε ένα γενικότερο πλαίσιο, βοηθώντας μας να κατανοήσουμε πώς λειτουργεί το ευρωπαϊκό κατεστημένο: Με πρόγραμμα και συντονισμένα εναντίον όλων των ευρωπαίων ταυτόχρονα!
 
Ισπανία
Όποια εφημερίδα διαβάσουμε θα μας πει ότι η Ισπανία ξέφυγε από την κρίση και βρίσκεται σε φάση ανάκαμψης. Η ανεργία έχει μειωθεί, έστω και λίγο, ενώ το ΑΕΠ της χώρας σταμάτησε να μειώνεται και αυξάνεται ξανά αργά αλλά σταθερά. Η λιτότητα, το ισπανικό μνημόνιο και η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών πέτυχαν (σας θυμίζει κάτι αυτό;).

Όλοι λένε πως νίκησαν, ενώ προβληματίζουν τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής

Καμία έκπληξη! Όπως συμβαίνει πάντα μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές, όλα τα κόμματα είναι ευχαριστημένα. Αφού είναι τέτοια τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους που τα αποτελέσματά τους σηκώνουν πολλές αναγνώσεις.
Έτσι, η ΝΔ μετρώντας τις περιφέρειες στις οποίες πρώτευσαν οι δικοί της υποψήφιοι, που είναι οι περισσότερες, είναι ικανοποιημένη. 
(Θα είναι το ίδιο ικανοποιημένη αν αθροίσει τις ψήφους που αντιστοιχούν σε αυτές τις περιφέρειες;)
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ευχαριστημένος επειδή υποψήφιός του μπαίνει για πρώτη φορά στο δεύτερο γύρο του Δήμου Αθηναίων, ενώ και στην Περιφέρεια Αττικής, τη μεγαλύτερη της χώρας, πρώτευσε η υποψήφιά του.
(Δεν προβληματίζεται που δεν κατάφερε να υπερκεράσει τους κυβερνητικούς/μνημονιακούς υποψήφιους σε τόσες περιοχές;)
Ακόμα και το ΠΑΣΟΚ εμφανίστηκε ικανοποιημένο, επειδή, λέει, υποψήφιοι που υποστήριξε κι εκείνο (μαζί με άλλους) μπαίνουν στο δεύτερο γύρο στις μισές περίπου περιφέρειες.
(Εδώ γελάμε! Δηλαδή πιστεύουν ότι η επιτυχία των εν λόγω υποψηφίων οφείλεται στους δικούς του πολυπληθείς ψηφοφόρους; )

 Τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής φανερώνουν για μια ακόμα φορά αυτό που δεν θέλουν να καταλάβουν αυτοί που έχουν την εξουσία (εκτελεστική και δικαστική) και που πολλές ψύχραιμες φωνές φωνάζουν από πολύ καιρό. Οι διώξεις και οι προφυλακίσεις δεν αποτελούν λύση! Το φίδι θέριεψε για τρεις, κυρίως, λόγους: 
α) της πολιτικής της λιτότητας, 
β) της μεταναστευτικής πολιτικής και 
γ) της αποκάλυψης της φαυλότητας των μέχρι σήμερα κυριάρχων πολιτικών κομμάτων. 

ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ: Τα ονόματα των βουλευτών που ψήφισαν τα μνημόνια

Εκλογές έχουμε αύριο και την άλλη Κυριακή. Βγαίνουν οι υποψήφιοι στο γυαλί και στις πλατείες προσπαθώντας να μας πείσουν ότι επιθυμία τους είναι να μας σώσουν. Πολλοί από αυτούς όμως, μας έχουν ήδη "σώσει". Αναφέρομαι σε υποψήφιους που όντας βουλευτές ψήφισαν τα μνημόνια που βύθισαν στην εξαθλίωση το μεγαλύτερο κομμάτι του ελληνικού λαού. Όμως αυτοί οι βουλευτές εκτός από νούμερα (και με τις δυο έννοιες) που συνηγορούσαν στα μέτρα λιτότητας, χωρίς να τους απασχολεί αν προκαλούσαν δυστυχία (γιατί άλλωστε; αφού αυτοί δεν θίγονταν) έχουν και ονοματεπώνυμο. 
Καλό είναι να ξέρουμε ποιοί ήταν αυτοί που με την ψήφο τους (και τα παραμύθια τους περί μονοδρόμου και άλλων τέτοιων ανοησιών που απλά απεδείκνυαν την ασχετοσύνη τους και την αδιαφορία τους, αν όχι τίποτε άλλο χειρότερο) οδήγησαν τους πολίτες στην μεγαλύτερη δυστυχία που έχουν να νιώσουν έλληνες πολίτες από τα χρόνια της γερμανικής κατοχής (την ένοπλη, εννοώ).
Παρακάτω παραθέτω τα ονοματεπώνυμα εκείνων των βουλευτών που ψήφισαν τα δυο μνημόνια, ώστε την επόμενη φορά που κάποιος από αυτούς αναφερθεί με κροκοδείλια δάκρυα "στις θυσίες του ελληνικού λαού" να ανατρέχετε στον κατάλογο αυτόν και να του απευθύνετε τα ... δέοντα.
[Θα ήταν όμως παράλειψη να μην αναφέρω κάποιους που αντιστάθηκαν και δεν υπάκουσαν στις εντολές του κομματάρχη τους, αρνούμενοι να συναινέσουν στην εκτέλεση των πολιτών που τους έστειλαν στη βουλή για να τους εκπροσωπήσουν. Πρώτοι και καλύτεροι οι Σοφία Σακοράφα, Γιάννης Δημαράς και Βασίλης Οικονόμου. Στον αντίποδα υπήρξαν άλλοι τρεις που ψήφισαν όλα τα μνημόνια, έστω και παρακούοντας την αντίθετη απόφαση του κόμματός τους. Πρώτοι και χειρότεροι οι Μάκης Βορίδης και Άδωνις Γεωργιάδης (καμμία έκπληξη) που ψήφισαν το πρώτο μνημόνιο σύμφωνα με τη γραμμή του κόμματός τους, ενώ ψήφισαν και το δεύτερο, παρά την αντίθετη απόφαση του ΛΑΟΣ. Βέβαια και οι δυο ανταμείφτηκαν όταν εντάχθηκαν στο φυσικό τους χώρο. Επίσης να μην ξεχάσουμε την Ντόρα Μπακογιάννη που ως πρόεδρος της ΔΗ.ΣΥ. ψήφισε και τα δυο μνημόνια (άλλη ...έκπληξη!). Δεν θα αναφερθώ στα κόμματα της αντιπολίτευσης που είχαν ούτως ή άλλως αρνητική γραμμή (ίσως, για να είμαι δίκαιος, θα έπρεπε να αναφερθώ στους βουλευτές των ΑΝ.ΕΛ. που αρνούμενοι να ψηφίσουν μνημόνια, όταν άλλαξε η γραμμή της ΝΔ, απεχώρησαν και σχημάτισαν άλλο κόμμα)]

Η δημοκρατία στηρίζεται σε τρεις εξουσίες, που θα πρέπει να παραμένουν ανεξάρτητες μεταξύ τους. Την εκτελεστική, τη νομοθετική και τη δικαστική. Παρακάτω δείτε ποιοί βουλευτές μίκρυναν τη δημοκρατία μας κάνοντας τη νομοθετική εξουσία προσάρτημα της εκτελεστικής: 



1ο ΜΝΗΜΟΝΙΟ

ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΠΑΣΟΚ

Ραγκούσης Νικολάου Ιωάννης ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
Παναρίτη Ιωάννου Ελένη (Έλενα) ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
Μόσιαλος Αρχοντή Ηλίας ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
Τσόκλη Κωνσταντίνου Μαρία Γλυκερία (Μάγια) ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ 
Γερουλάνος Μαρίνου Παύλος ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
Σκανδαλίδης Γεωργίου Κωνσταντίνος Α’ ΑΘΗΝΩΝ
Διαμαντοπούλου Δημητρίου Άννα Α’ ΑΘΗΝΩΝ
Παπουτσής Δημητρίου Χρήστος Α’ ΑΘΗΝΩΝ
Αλευράς Γεωργίου Αθανάσιος (Νάσος) Α’ ΑΘΗΝΩΝ
Τσούρας Αγγέλου Αθανάσιος Α’ ΑΘΗΝΩΝ
Κουβέλης Σταύρου Σπυρίδων Α’ ΑΘΗΝΩΝ
Οικονόμου Σπυρίδωνα Παντελής Α’ ΑΘΗΝΩΝ
Ζούνη Λάμπρου Παναγιώτα (Πέμη) Α’ ΑΘΗΝΩΝ
Λοβέρδος Νικολάου Ανδρέας Β’ ΑΘΗΝΩΝ
Χρυσοχοϊδης Βασιλείου Μιχαήλ Β’ ΑΘΗΝΩΝ
Κατσέλη Πελοπίδα Λουκία-Ταρσίτσα (Λούκα) Β’ ΑΘΗΝΩΝ
Κακλαμάνης Χρήστου Απόστολος Β’ ΑΘΗΝΩΝ
Αποστολάκη Γεωργίου Ελένη-Μαρία (Μιλένα) Β’ ΑΘΗΝΩΝ
Ανδρουλάκης Γρηγορίου Δημήτριος (Μίμης) Β’ ΑΘΗΝΩΝ
Ξενογιαννακοπούλου Διονυσίου Μαρία – Ελίζα (Μαριλίζα) Β’ ΑΘΗΝΩΝ
Ευθυμίου Δημητρίου Πέτρος Β’ ΑΘΗΝΩΝ
Παπανδρέου Ανδρέα Βασιλική (Βάσω) Β’ ΑΘΗΝΩΝ
Χυτήρης Γερασίμου Τηλέμαχος Β’ ΑΘΗΝΩΝ
Κουτρουμάνης Σπυρίδωνος Γεώργιος Β’ ΑΘΗΝΩΝ
Νταλάρα Γεωργίου Άννα Β’ ΑΘΗΝΩΝ
Γείτονας Ιωάννη Κωνσταντίνος Β’ ΑΘΗΝΩΝ
Παπαϊωάννου Ηλία Μιλτιάδης Β’ ΑΘΗΝΩΝ
Βούρος Στεφάνου Ιωάννης Β’ ΑΘΗΝΩΝ
Χαραλαμπόπουλος Ιωάννη Γεώργιος-Ερνέστος Β’ ΑΘΗΝΩΝ
Πρωτόπαπας Ιωάννη Χρήστος Β’ ΑΘΗΝΩΝ
Μίχος Σπυρίδωνος Λάμπρος Β’ ΑΘΗΝΩΝ
Μωραϊτης Χρήστου Αθανάσιος (Θάνος) ΑΙΤΩΛΟAΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
Μακρυπίδης Διονυσίου Ανδρέας ΑΙΤΩΛ/AΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
Γιαννακά Δημητρίου Σοφία ΑΙΤΩΛ/AΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
Κουρουμπλής Ελευθερίου Παναγιώτης ΑΙΤΩΛ/AΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
Μανιάτης Αναστασίου Ιωάννης ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ
Ρέππας Παναγιώτη Δημήτριος ΑΡΚΑΔΙΑΣ
Κωνσταντινόπουλος Κωνσταντίνου Οδυσσέας ΑΡΚΑΔΙΑΣ
Τσιρώνης Μιχαήλ Δημήτριος ΑΡΤΗΣ
Στασινός Σωτηρίου Παύλος ΑΡΤΗΣ
Παπανδρέου Ανδρέα Γιώργος ΑΤΤΙΚΗΣ (υπόλοιπο)
Χριστοφιλοπούλου συζ. Δημητρίου Παρασκευή (Εύη) ΑΤΤΙΚΗΣ (υπόλοιπο)
Πάγκαλος Γεωργίου Θεόδωρος ΑΤΤΙΚΗΣ (υπόλοιπο)
Ασπραδάκης Μιχαήλ Παντελεήμων (Παντελής) ΑΤΤΙΚΗΣ (υπόλοιπο)
Βρεττός Σπυρίδωνος Κωνσταντίνος (Ντίνος) ΑΤΤΙΚΗΣ (υπόλοιπο)
Κατσιφάρας Ιωάννη Απόστολος ΑΧΑΪΑΣ
Σπηλιόπουλος Γεωργίου Κωνσταντίνος ΑΧΑΪΑΣ
Παπαδόπουλος Ιωάννη Αθανάσιος ΑΧΑΪΑΣ
Τριανταφυλλόπουλος Θεοδώρου Ανδρέας ΑΧΑΪΑΣ
Τόγιας Ιωάννη Βασίλειος ΒΟΙΩΤΙΑΣ
Τσόνογλου -Βυλλιώτη Παράσχου Βασιλική ΒΟΙΩΤΙΑΣ
Αγάτσα Αριστείδη Αριάδνη ΒΟΙΩΤΙΑΣ
Χαντάβας Αριστοτέλη Αθανάσιος ΓΡΕΒΕΝΩΝ
Αηδόνης Ευαγγέλου Χρήστος ΔΡΑΜΑΣ
Κεφαλίδου Δημητρίου Χαρούλα (Χαρά) ΔΡΑΜΑΣ
Κρεμαστινός Θωμά Δημήτριος ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ
Νικητιάδης Νικολάου Γεώργιος ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ
Ζωίδης Ηλία Νικόλαος ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ
Κουσουρνάς Γεωργίου Ευστάθιος ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ
Ντόλιος Πασχάλη Γεώργιος ΕΒΡΟΥ
Ρενταρή – Τέντε Νικολάου Όλγα ΕΒΡΟΥ
Τσιαούση Παναγιώτη Ελένη ΕΒΡΟΥ
Περλεπέ – Σηφουνάκη Αγγέλου Αικατερίνη ΕΥΒΟΙΑΣ
Κεδίκογλου Άγγελου Συμεών ΕΥΒΟΙΑΣ
Καρανίκας Δημητρίου Ηλίας ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ
Βαρβαρίγος Αντωνίου Δημήτριος ΖΑΚΥΝΘΟΥ
Κατρίνης Ιωάννη Μιχαήλ ΗΛΕΙΑΣ
Κουτσούκος Δημητρίου Γιάννης ΗΛΕΙΑΣ
Αντωνακόπουλος Γεωργίου Παναγιώτης ΗΛΕΙΑΣ
Δημητρουλόπουλος Πανταζή Παναγιώτης (Τάκης) ΗΛΕΙΑΣ
Σιδηρόπουλος Γεωργίου Αναστάσιος ΗΜΑΘΙΑΣ
Γικόνογλου Μόσχου Αθανάσιος ΗΜΑΘΙΑΣ
Τόλκας Χαραλάμπους Άγγελος ΗΜΑΘΙΑΣ
Κεγκέρογλου Αλεξάνδρου Βασίλειος ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
Αρναουτάκης Φωκίωνος Σταύρος ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
Παρασύρης Γεωργίου Φραγκίσκος ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
Στρατάκης Σοφοκλή Εμμανουήλ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
Σκραφνάκη Γρηγορίου Μαρία ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
Κατσούρας Σπυρίδωνα Χρήστος ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
Βενιζέλος Βασιλείου Ευάγγελος Α’ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Καστανίδης Γεωργίου Χαράλαμπος Α’ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Αράπογλου Ανέστη Χρυσή Α’ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Μαγκριώτης Αστερίου Ιωάννης Α’ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Καϊλή Aλεξάνδρου Ευδοξία-Εύα Α’ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Βούγιας Αλεξάνδρου Σπυρίδων Α’ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Ρομπόπουλος Αποστόλου Θωμάς Α’ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Γερανίδης Θεοδώρου Βασίλειος Β’ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Αρβανιτίδης Πέτρου Γεώργιος Β’ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Παντούλας Χρήστου Μιχαήλ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
Αργύρης Ιωάννη Ευάγγελος ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
Οικονόμου Σωκράτη Αθανάσιος ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
Τιμοσίδης Ιωάννη Μιχαήλ ΚΑΒΑΛΑΣ
Παπουτσής Πασχάλη Δημήτριος ΚΑΒΑΛΑΣ
Εμινίδης Κωνσταντίνου Σάββας ΚΑΒΑΛΑΣ
Ρόβλιας Χρήστου Κωνσταντίνος ΚΑΡΔΙΤΣΗΣ
Σαλαγιάννης Βασιλείου Νικόλαος ΚΑΡΔΙΤΣΗΣ
Θεοχάρη Αριστοτέλη Μαρία ΚΑΡΔΙΤΣΗΣ
Πετσάλνικος Ιωάννη Φίλιππος ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ
Γκερέκου Ιωάννη Αγγελική (‘Αντζελα) ΚΕΡΚΥΡΑΣ
Μοσχόπουλος Αγαθαγγέλου Σπυρίδωνας ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ
Φλωρίδης Διαμαντή Γεώργιος ΚΙΛΚΙΣ
Παραστατίδης Σωκράτη Θεόδωρος ΚΙΛΚΙΣ
Κουκουλόπουλος Δημητρίου Παρασκευάς ΚΟΖΑΝΗΣ
Αθανασιάδης Θεοδώρου Αλέξανδρος ΚΟΖΑΝΗΣ
Βλατής Νικολάου Ιωάννης ΚΟΖΑΝΗΣ
Μπεγλίτης Ανδρέα Παναγιώτης ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
Φαρμάκη-Γκέκη Γεωργίου Αικατερίνη ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
Μανωλάκης Χρήστου Άγγελος ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
Ρήγας Θεοφάνη Παναγιώτης ΚΥΚΛΑΔΩΝ
Παπαμανώλης Νικολάου Γεώργιος ΚΥΚΛΑΔΩΝ
Γρηγοράκος Γεωργίου Λεωνίδας ΛΑΚΩΝΙΑΣ
Έξαρχος Θεοδώρου Βασίλειος ΛΑΡΙΣΗΣ
Σαχινίδης Δημητρίου Φίλιππος ΛΑΡΙΣΗΣ
Νασιώκας Παναγιώτη Έκτορας ΛΑΡΙΣΗΣ
Καρχιμάκης Ελευθερίου Μιχαήλ ΛΑΣΙΘΙΟΥ
Σηφουνάκης Οδυσσέα Νικόλαος ΛΕΣΒΟΥ
Μαργέλης Νικολάου Σπυροπάνος ΛΕΥΚΑΔΟΣ
Καρτάλης Ιωάννη Κωνσταντίνος ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ
Ζήση Αθανασίου Ροδούλα ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ
Κουσελάς Ηλία Δημήτριος ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ
Γιαννακοπούλου Ιωάννη Κωνσταντίνα (Νάντια) ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ
Βουδούρης Γεωργίου Οδυσσέας ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ
Μάντατζη Μουχάμερ Τσετίν ΞΑΝΘΗΣ
Ξυνίδης Γεωργίου Σωκράτης ΞΑΝΘΗΣ
Καρύδης Μιχαήλ Δημήτριος Α’ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Ευρωεκλογές με κρίσιμο πολιτικό διακύβευμα (του Σταύρου Λυγερού)

Τα έφερε έτσι ο καιρός και -ιδίως- οι καταστάσεις, ώστε τις ελπίδες μεγάλου μέρους των ελλήνων πολιτών για να γλυτώσουν από τις μνημονιακές πολιτικές, να τις εκφράζει ένα τέως μικρό κόμμα που ξεπετάχτηκε απότομα και αφύσικα. Όμως αφύσικη δεν θα χαρακτηρίζαμε την πολιτική κατάσταση που ζούμε τα τελευταία τέσσερα χρόνια; Ποιός θα φανταζόταν πριν τα μνημόνια ότι ένα κόμμα που πάσχιζε να μπει στη βουλή θα γινόταν αξιωματική αντιπολίτευση, ή ότι θα έμπαινε στη βουλή ένα κόμμα ναζιστικής ιδεολογίας και δομής. Μήπως ότι το κόμμα της δημοκρατικής κεντροδεξιάς θα διολίσθαινε τόσο δεξιά που να έχει Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο πρώην αρχηγό της ΕΠΕΝ, Εκπρόσωπο Τύπου βαφτιστήρα του τέως βασιλιά και προβεβλημένα στελέχη προερχόμενα από άλλο ακροδεξιό κόμμα; (Θυμάστε με πόση αποστροφή αναφερόμαστε κάποτε σε χουντοβασιλικά σταγονίδια;). Ακόμα ποιός φανταζόταν ότι το κόμμα που εξέφραζε το σοσιαλισμό και την ελπίδα μεγάλης μερίδας του ελληνικού λαού θα καταντούσε στήριγμα μιας αυταρχικής κυβέρνησης;
Όμως, παρά τις έξωθεν παρεμβάσεις, οι έλληνες πολίτες έχουν την ευκαιρία να αλλάξουν τη ροή των πραγμάτων με το μόνο όπλο που τους έχει απομείνει, την ψήφο τους. Τη φορά αυτή το αποτέλεσμα των ευροεκλογών (και όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη την Ε.Ε.) έχει τη μεγαλύτερη σημασία: θα διατρανώσει την επιθυμία των λαών για μια διαφορετική πορεία προς όφελος των λαών και όχι των τραπεζών, την επιθυμία για τερματισμό των θανατερών πολιτικών λιτότητας και επιστροφή στην ανάπτυξη.
Όχι λοιπόν χαλαρή ψήφος αυτή τη φορά, διότι το πολιτικό διακύβευμα είναι κρίσιμο, όπως μας αναλύει ο κ.Σταύρος Λυγερός με το άρθρο του που αναδημοσιεύω πιο κάτω από τελευταία ΕΠΙΚΑΙΡΑ.

Χαλαρή ψήφος για κρίσιμο πολιτικό διακύβευμα
 
Παραδοσιακά, οι Έλληνες ψηφίζουν πιο χαλαρά στις ευρωεκλογές, γεγονός που ευνοεί τα μικρά κόμματα. Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα διαφέρουν. Από τις ευρωκάλπες δεν θα προκύψουν γενικά και αφηρημένα κάποια συμπεράσματα για το συσχετισμό δυνάμεων. Με άλλα λόγια δεν θα έχουμε μια γιγαντιαία δημοσκόπηση, αλλά τη μάχη που ουσιαστικά θα κρίνει την επιβίωση της κυβέρνησης Σαμαρά και σε μεγάλο βαθμό την έκβαση των εθνικών εκλογών.
Όλες σχεδόν οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν ότι πρώτο κόμμα στις 25 Μαΐου θα έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ. Μια εκλογική νίκη με μικρή διαφορά όμως δεν θα είναι πραγματική πολιτική νίκη για την Κουμουνδούρου. Πρώτον, επειδή οι ψηφοφόροι μπορούν στις ευρωκάλπες να εκδηλώσουν χωρίς άμεσες επιπτώσεις την οργή τους. Δεύτερον, επειδή, όταν θα έρθει η ώρα των εθνικών εκλογών, η ΝΔ, με την αμέριστη υποστήριξη των εγχώριων αρχουσών ελίτ, του κατεστημένου μιντιακού συστήματος και του ευρωιερατείου, θα καλλιεργήσει σε βαθμό υστερίας το φόβο και θα προβάλει εκβιαστικά διλήμματα για να υφαρπάξει την ψήφο.
Όσο πιο μικρή θα είναι η διαφορά στις ευρωεκλογές, τόσο πιο αμφίρροπη θα είναι η μάχη για την εξουσία. Και αντιστρόφως, όσο πιο μεγάλη είναι η διαφορά υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο πιο εύκολη θα είναι η νίκη του στις εθνικές εκλογές. Αν και είναι δύσκολο να ορίσει κανείς με ακρίβεια τη διαφορά πάνω από την οποία θα προκληθεί το φαινόμενο της εκλογικής χιονοστιβάδας, το όριο είναι οι 4-5 μονάδες.

Το σκάνδαλο με τα δάνεια των κομμάτων

Το θέμα με τα δάνεια των κομμάτων - ιδιαίτερα των δυο υπερχρεωμένων που κυβέρνησαν μεταπολιτευτικά - και των μεθοδεύσεων που μετέρχονται προκειμένου να αποφύγουν την εξόφλησή τους, είναι χαρακτηριστικό της ηθικής που διέπει τους επικεφαλής τους, αλλά και τους βουλευτές που έχουν αποδειχτεί πρόθυμοι να στηρίξουν νομοθετικά οτιδήποτε τους φέρουν προς ψήφιση. 
Ειδικά σε μια περίοδο που σέρνονται στις φυλακές πτωχοποιημένοι πολίτες επειδή αδυνατούν να εξυπηρετήσουν οφειλές έστω και λίγων ευρώ, δεν υπάρχει μεγαλύτερη πρόκληση εκ μέρους των κομμάτων που οδήγησαν τη χώρα σε αυτή την κατάσταση (και ζητούν την ψήφο των πολιτών για να τη σώσουν από την καταστροφή που τα ίδια προκάλεσαν) από το να φέρονται ως κοινοί μπαταχτσήδες.
Το παρακάτω άρθρο είναι αποκαλυπτικό των διαστάσεων που τείνει να προσλάβει αυτό το σκάνδαλο.

Τι συμβαίνει με τα δάνεια των κομμάτων;
Η στρατηγική «μαγικής» εξαφάνισης των κομματικών χρεών
(του Μιχάλη Κόκκινου)

Ένα από τα πράγματα που η Κρίση μάς επέτρεψε να αντιληφθούμε, είναι το πόσο επιπόλαια ταυτίσαμε τη Δημοκρατία με την ευημερία. Δηλαδή με το πολίτευμα εκείνο που απλώς διανέμει σε όλους –έστω και άνισα– τον παραγόμενο πλούτο. Μοιραία, το τέλος της ευημερίας έφερε και την αμφισβήτηση στο δημοκρατικό πολίτευμα.
Η φοβερή κρίση που βιώσαμε και βιώνουμε μπορεί να μην γκρέμισε το πολίτευμά μας, αλλά κατάφερε σίγουρα να το κλονίσει. Παρόλα αυτά, θα ήταν κανείς υπερβολικά επιεικής αν δεν παρατηρούσε ότι το πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα των τελευταίων μηνών ταυτίζεται και με ένα ευδιάκριτο πρωτογενές έλλειμμα δημοκρατίας. Το Υπουργικό Συμβούλιο δεν συνεδριάζει πια ποτέ, οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου διαδέχονται η μία την άλλη και οι μείζονες πολιτικές αποφάσεις λαμβάνονται από μια κλειστή ομάδα ανθρώπων στο Μέγαρο Μαξίμου. Εκεί αποφασίστηκε μέχρι και η αλλαγή του ε­κλογικού νόμου, μόλις λίγες εβδομάδες πριν από τη διεξαγωγή των ευρωεκλογών, εκεί «έλυνε και έδενε» μέχρι πρόσφατα και ο κύριος Μπαλτάκος, τον οποίο όλοι σήμερα κάνουν ότι δεν γνώριζαν.

Για πόσο ακόμα θα γελοιοποιούνται οι κυβερνητικοί βουλευτές;

Αγγίζει πια τα όρια του γελοίου!
Άλλη μια κακή παράσταση έχει ξεκινήσει να παίζεται στο χώρο των κυβερνητικών βουλευτών: Η αντίδραση απέναντι στο νομοσχέδιο με το οποίο θα νομιμοποιηθεί η καταστροφή και του αιγιαλού έχει αρχίσει να προκαλεί θυμηδία. Αφού είναι ένα έργο που το έχουμε δει τόσες φορές που έχω χάσει τον αριθμό. (Τελευταία ήταν η παράσταση για το γάλα, όταν το νομοσχέδιο που περιελάμβανε σχετικές επίμαχες διατάξεις το ψήφισαν πρώτοι αυτοί που δήθεν αντιδρούσαν!)
Δεν έχω καμιά αμφιβολία για το αν θα ψηφιστεί το εν λόγω νομοσχέδιο σε περίπτωση που έλθει στη βουλή. Η απορία μου επικεντρώνεται στο λόγο που κάθε φορά που πρόκειται να έλθει στη βουλή ένα καταστροφικό νομοσχέδιο, βγαίνουν διάφοροι κυβερνητικοί βουλευτές και λένε πως δεν θα το ψηφίσουν. Δεν θέλω να δεχτώ την εξήγηση που μου έδωσε φίλος ότι υπάρχει κονδύλι που λαδώνει αντιρρησίες βουλευτές για να ψηφίσουν καταστροφικά νομοσχέδια, ...αν και πρόκειται για λογική εξήγηση. Έχω ακούσει και την άλλη άποψη: ότι απειλούνται για να τα υπερψηφίσουν. Τι άλλο θα ακούσουμε; 
Πάντως, οι ίδιοι δίνουν δικαιώματα για να εκφέρονται τέτοιες απόψεις, αφού αν πράγματι διαφωνούν με κάποιο νομοσχέδιο για ποιο λόγο πρέπει να γυρίζουν τα κανάλια και να το φωνάζουν (αφού μάλιστα δεν πρόκειται να το κάνουν), ενώ υπάρχουν δυο άλλοι τρόποι να εκφράσουν τη διαφωνία τους. Ο ένας είναι να καταθέσουν τις αντιρρήσεις τους μέσα στα κομματικά όργανα και ο άλλος κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας, όπως έχει δικαίωμα να κάνει κάθε ελεύθερος άνθρωπος -και δη βουλευτής -, αφού γι'αυτό το λόγο υπάρχουν 300 από δαύτους, για να υπάρχουν διαφορετικές γνώμες, διαφορετικά και 10-20 θα μας ήταν αρκετοί, εφόσον τα νομοσχέδια θα ψηφίζονταν σύμφωνα με την επιθυμία του μεγάλου αρχηγού της φυλής.
Αλλά εδώ πάμε να παρεκκλίνουμε σε άλλο θέμα, σ'αυτό του αριθμού των εκλεγομένων βουλευτών, κάτι που ήδη έχει γίνει ευρέως αντιληπτό, ότι είναι υπερβολικά πολλοί, όχι μόνο σε σχέση με τον πληθυσμό της χώρας, αλλά και με τον τρόπο που λειτουργεί το νομοθετικό σώμα κατά την εξέταση και την ψήφιση των κατατιθέμενων νομοσχεδίων. Επειδή ομως πρόκειται για θέμα που σηκώνει πολλή συζήτηση, θα επανέλθουμε.

Τις σκέψεις αυτές μου τις γέννησε το άρθρο του Ν.Χατζηνικολάου στη χθεσινή  Real News, το οποίο αναδημοσιεύω στη συνέχεια. Να παρατηρήσω μόνο ότι - όπως καταλαβαίνω από τα λεγόμενα του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ στο άρθρο - με μια μικρή τροποποίηση στη διατύπωση του νομοσχεδίου θα είναι πρόθυμος να το ψηφίσει! Η γνωστή δηλαδή μέθοδος: μια ασήμαντη αλλαγή στο κείμενο και όλα είναι καλά για τους ...αντιρρησίες!!! 

Ο Ζοζέ Σαραμάγκου κάνει προτάσεις για ένα καλύτερο αύριο

Για να κάνουμε ένα διάλειμα από την πολιτικολογία, η οποία άλλωστε αναμένεται να μας απασχολήσει στο μέγιστο βαθμό τις επόμενες δυο τρεις βδομάδες, επικαλέστηκα ένα κείμενο του νομπελίστα Ζοζέ Σαραμάγκου από το blog που διατηρούσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Σε αυτό το κείμενο κάνει μερικές απλές προτάσεις που μπορούμε να εφαρμόσουμε όλοι μας με σκοπό να βελτιώσουμε τις συνθήκες ζωής μας και να οδηγηθούμε σε μια κοινωνία με μειωμένες αντιθέσεις μεταξύ των ανθρώπων που αποτελούν τους κατοίκους αυτού του πλανήτη.
Φαντάζουν ανεφάρμοστες; Το μέλλον όμως, δεν εξαρτάται από τις δικές μας αποφάσεις;


Το Αύριο και η χιλιετία 
(25 Μαρτίου 2009)

Σε μια συνάντηση ζητήθηκε από εμένα και άλλους συγγραφείς να χαράξουμε στόχους για τη χιλιετία. Εμένα μου φάνηκε υπερβολικά φιλόδοξο να μιλήσουμε για τη χιλιετία, γι’ αυτό προσφέρθηκα να μιλήσω μόνο για την επόμενη μέρα.

Ως προς τα οράματα του μέλλοντος, πιστεύω πως θα ήταν προτιμότερο να μας απασχολούσε αρχικά η αυριανή μέρα, οπότε υποθέτουμε πως θα είμαστε όλοι σχεδόν, ζωντανοί. Στ' αλήθεια, το μακρινό έτος 1000, σε κάθε γωνιά της Ευρώπης, οι λιγοστοί σοφοί και οι πολλοί θεολόγοι που τότε υπήρχαν, αν είχαν βαλθεί να μαντέψουν πώς θα ήταν ο κόσμος μετά από χίλια χρόνια, είμαι σίγουρος πως θα έπεφταν έξω σε όλα. Ωστόσο πιστεύω πως υπάρχει κάτι που θα το έβρισκαν: ότι δεν υπάρχει καμία θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα στο μπερδεμένο ανθρώπινο ον του σήμερα, που ούτε ξέρει, ούτε θέλει να ρωτήσει πού το πηγαίνουν, και τον τρομοκρατημένο κόσμο που εκείνο τον καιρό πίστευε πως πλησίαζε η συντέλεια του κόσμου.

Η αποτυχημένη παράσταση στο Eurogroup για το χρέος (του Στ.Λυγερού)

Τις πραγματικές συνθήκες, όπως έχουν διαμορφωθεί, σε αντίθεση με αυτές που προβάλλουν τα κυβερνητικά προπαγανδιστικά μέσα στην πορεία προς τις εκλογές περιγράφει στο παρακάτω άρθρο του ο κ.Σταύρος Λυγερός. Και για μια ακόμα φορά γίνεται φανερό ότι η πολιτική της μνημονιακής συγκυβέρνησης δεν έχει σκοπό να υπηρετήσει τους έλληνες πολίτες που την εξέλεξαν, αλλά τους ξένους εντολείς της.

Η αποτυχημένη παράσταση στο Eurogroup για το χρέος
 
Ήταν εξαρχής δεδομένο ότι η συζήτηση στο Eurogroup για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα είχε αποκλειστικό σκοπό να προσφέρει στην κυβέρνηση Σαμαρά ένα επικοινωνιακό δωράκι ενόψει ευρωεκλογών. Αλλά κι αυτή η παράσταση δεν πήγε όσο καλά θα ήθελαν στο Μέγαρο Μαξίμου. Το αντίθετο, μάλιστα. Η άρνηση του Στουρνάρα να ζητήσει «κούρεμα» κατέδειξε ότι η Αθήνα μιλάει με τη φωνή του Βερολίνου. Το γεγονός ότι ο Σόιμπλε είχε αποτρέψει τον Έλληνα ομόλογό του δεν είναι λόγος η κυβέρνηση Σαμαρά να μην θέσει τέτοιο αίτημα. Δεν θα ήταν, άλλωστε, χωρίς υποστήριξη. Το ίδιο απαιτεί και το ΔΝΤ. 
Σε όποιες χώρες πήγε το ΔΝΤ έχει αφήσει πολύ κακή φήμη για την εμμονή του σε πολιτικές μονοδιάστατης λιτότητας. Από την άλλη πλευρά όμως είναι επαγγελματίας στη διαχείριση πτωχεύσεων. Δεν ζητάει, βεβαίως επιμόνως «κούρεμα» του ελληνικού χρέους από φιλελληνική διάθεση· το ζητάει επειδή έχει συνείδηση ότι είναι ο μόνος τρόπος για να καταστεί βιώσιμο.

Με το Ποτάμι του Στ.Θεοδωράκη, με το οποίο ασχολούμαστε στο σημερινό post, έχουμε ασχοληθεί και άλλη φορά και θα το ξανακάνουμε τις επόμενες μέρες. Κι αυτό επειδή θεωρούμε ότι είναι το πιο επικίνδυνο μόρφωμα από τα κόμματα που κατεβαίνουν στις ευρωεκλογές. Ο λόγος είναι ότι όλα τα πολιτικά σχήματα που θα συμμετέχουν, από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά, έχουν κάνει γνωστές τις θέσεις τους, ξέρουμε τι πρεσβεύουν. Το Ποτάμι όμως είναι ένας Δούρειος Ίππος που σκοπό έχει να παραπλανήσει τους πολίτες, ώστε να λάβει το ποσοστό που θα του επιτρέψει να παίξει καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις, που όλοι θεωρούν ότι θα ακολουθήσουν μετά τα αποτελέσματα των ευροεκλογών. Να παίξει δηλαδή το ρόλο που θέλουν αυτοί που το δημιούργησαν και το προβάλλουν κατά κόρον από τα συστημικά κανάλια.
Το άρθρο που αναδημοσιεύω στη συνέχεια από το περιοδικό Unfollow είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικό.

Σταύρος Θεοδωράκης: Η μαριονέτα των εκδοτών

Το Ποτάμι δημιουργήθηκε με την παρέμβαση και τις ευλογίες του Βαρδινογιάννη, με την υπογραφή του τετραπέρατου δολοπλόκου Σταύρου Ψυχάρη και τις ευχές του εθνικού εργολάβου Μπόμπολα, για να αποτελέσει δεκανίκι ή και πολιορκητικό κριό των στόχων τους.

Η έκφραση των παλιών «η κάλπη είναι γκαστρωμένη» θα έπρεπε να εφιστά την προσοχή στους νεότευκτους παρατηρητές της πολιτικής της χώρας για το άγνωστο και τις εκπλήξεις που μπορεί να κρύβει η κορυφαία δημοκρατική διαδικασία. Και παρότι η έκφραση καθιερώθηκε σε μια εποχή που δεν υπήρχαν τα σύγχρονα εργαλεία που μας επιτρέπουν να κρυφοκοιτάμε από πριν το κυοφορούμενο αποτέλεσμα, εντούτοις αυτήν τη φορά, περισσότερο από ποτέ, η κάλπη μοιάζει γκαστρωμένη! Όχι μόνο γιατί κανείς δεν ξέρει με σιγουριά τι θα βγάλουν αυτές οι κάλπες, αλλά κυρίως γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι θα οδηγήσουν στην πλήρη ανατροπή του πολιτικού σκηνικού της χώρας.

Ξεχάστε τους καιροσκόπους που, εναγκαλισμένοι σφιχτά με τα κόμματα εξουσίας, ετοιμάζουν και παρουσιάζουν κατά παραγγελία δημοσκοπήσεις. Άλλωστε, με τη συντριπτική πλειοψηφία των ερωτώμενων να μην απαντούν στις εταιρείες δημοσκοπήσεων και με το ένα τρίτο από όσους απαντούν να δηλώνουν αναποφάσιστοι, είναι τουλάχιστον έωλη η «αναγωγή ψήφου».

Πώς ο Βενιζέλος μεταβίβασε τις ζημιές των τραπεζών στους πολίτες (του Γ.Βαρουφάκη)

Η πολιτική πρακτική του Β.Βενιζέλου είναι γεμάτη από κινήσεις που ευνοούν τους πολιτικούς και την οικονομική ολιγαρχία (σχετικά posts με συγκεκριμένα στοιχεία εδώ κι εδώ). Παρακολουθώντας τα πεπραγμένα του βγάζει κανείς το συμπέρασμα ότι οι έλληνες πολίτες υπήρξαν παράπλευρες απώλειες κατά την πορεία εκτέλεσης του ...θεάρεστου έργου του.
Στους νόμους εξαμβλώματα που έχει υπογράψει, έχουμε αναφερθεί σε προηγούμενα posts. Στο μεγάλο του οικονομικό κατόρθωμα, το PSI, αναφέρεται το άρθρο του Γ.Βαρουφάκη που αναδημοσιεύω πιο κάτω από το τελευταίο ΗΟΤ DOC.
Και μένω να αναρωτιέμαι, για πόσο καιρό ακόμα θα βρίσκεται αυτός ο άνθρωπος σε ανώτερα κυβερνητικά αξιώματα για να συνεχίζει να καταστρέφει ό,τι έχει απομείνει στην κατεστραμένη μας χώρα;
(Φαντάζεστε να γίνει - όσο βρίσκεται αυτή η κυβέρνηση στην εξουσία - συνταγματική αναθεώρηση με συμμετοχή του Βενιζέλου;)

ΕΝΙΣΧΥΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΝΙΚΟ 
(του Γιάννη Βαρουφάκη)

Προ ημερών έλαβα το εξής email: «Γιάννη γεια χαρά! Με λένε Νίκο, είμαι 28 χρονών και τα πράγματα είναι απλά για μένα. Δεν καταλαβαίνω! Διαβάζω ανελλιπώς το Hot Doc από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας του και δυσκολεύομαι πάρα πολύ να κατανοήσω τα άρθρα σου. Πες ότι είμαι στο δρόμο και συνταντώ τον Βενιζέλο (κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά) και του λέω: “Εσύ και η παρέα σου καταστρέφετε την Ελλάδα” και μου απαντάει: “Γιατί;” Τότε σκαλώνω και προσπαθώ να του περιγράψω με απλά λόγια και οικονομικούς όρους τι εννοώ. Δεν μπορώ να το κάνω, θα με τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί».

Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου συνεχίζουν να ψεύδονται (του Μ.Ιγνατίου)

Τελικά, όσο συνεχίζουμε να πληροφορούμαστε για τις συζητήσεις που προηγήθηκαν του πρώτου μνημονίου μεταξύ των "αρμοδίων", τόσο περισσότερο καταλήγουμε να πιστέψουμε ότι ο λόγος που η χώρα μας οδηγήθηκε στην καταστροφή δεν ήταν το δήθεν υπέρογκο χρέος της (άλλωστε ούτε το μεγαλύτερο στο δυτικό κόσμο ήταν, ούτε είχε αυξηθεί τόσο σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια), αλλά κάποιος άλλος λόγος, τον οποίον θα συνεχίσουμε να ψάχνουμε ξεσκαλίζοντας άρθρα και βιβλία που έχουν γραφτεί για την ελληνική κρίση.
Ένα τέτοιο άρθρο είναι και αυτό που αναδημοσιεύω στη συνέχεια, υπογεγραμμένο από τον Μιχ.Ιγνατίου.

ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ - ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, παρά τις αποκαλύψεις, συνεχίζουν να ψεύδονται

Τέσσερα χρόνια μετά την -κατόπιν σχεδίου- προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ, που είχε δρομολογηθεί από το Δεκέμβριο του 2009 από τον ίδιο τον τότε πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου, και ενώ έχουν πλέον δημοσιευτεί σημαντικά επίσημα έγγραφα του ΔΝΤ σχετικά με τις αρχικές συζητήσεις για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, επανεμφανίστηκε έπειτα από δύο χρόνια αποχής ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Σε δήλωσή του στο δημοσιογράφο Θανάση Κουκάκη της εφημερίδας Τα Νέα (22 Απριλίου 2014) αναφέρει τα εξής: «Ο Στρος-Καν με κάλεσε σε συνάντηση στο γραφείο του την 24η Απριλίου 2010 στις εφτά το πρωί παρουσία του Τρισέ και του Ρεν για να κλείσουμε τις λεπτομέρειες του προγράμματος. Εκεί, Τρισέ και Ρεν απέκλεισαν ρητά οποιαδήποτε συζήτηση για αναδιάρθρωση του χρέους. Ο Στρος-Καν συμφώνησε απολύτως». Ωστόσο, ο κ. Παπακωνσταντίνου απέφυγε να μας ενημερώσει για το τι συνέβη πριν και μετά τις 24 Απριλίου 2010, και ενώ γνωρίζει πως το θέμα αναφέρεται στην ηλεκτρονική αλληλογραφία του Ταμείου με την Αθήνα.

Οι δυο προπαγανδιστικές αιχμές της ΝΔ (του Στ.Λυγερού)

Είναι γεγονός ότι στην προπαγανδιστική προβολή των απόψεών της (έχοντας βέβαια στη διάθεσή της το βαρύ πυροβολικό των ΜΜΕ και τη βοήθεια των ξένων αφεντικών της) η μνημονιακή συγκυβέρνηση έχει επικρατήσει κατά κράτος του ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου η απειρία σε αυτόν τον τομέα είναι παραπάνω από εμφανής. Αντί να θέτει την ατζέντα των θεμάτων η αντιπολίτευση - και υπάρχουν τόσα θέματα που θα της έδιναν ώθηση! - στριμώχνοντας την κυβέρνηση στη γωνία, είναι η μνημονιακή παράταξη που επιτίθεται, εκμεταλλευόμενη κυρίως την πολυφωνία που υπάρχει στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, θέτοντας στην άκρη (θάβοντας) τα θέματα που δεν τη συμφέρουν.
Σε αυτή την επικοινωνιακή μάχη αναφέρεται ο κ.Σταύρος Λυγερός στο άρθρο του που αναδημοσιεύω σήμερα από τα τελευταία ΕΠΙΚΑΙΡΑ.

Με δυο προπαγανδιστικές αιχμές η ΝΔ στη μάχη των ευρωεκλογών
 
Δεν πρόλαβαν στο Μέγαρο Μαξίμου να χαρούν την επικοινωνιακή επιτυχία που είχε η εγγυημένη και πολιτικά πριμοδοτημένη μερική επιστροφή της Ελλάδας στις Αγορές, και έλαβαν δώρο αυτή τη φορά από την Κουμουνδούρου. Με τους χειρισμούς στην υπόθεση Σαμπιχά, ο Τσίπρας αναζωπύρωσε τις αμφιβολίες της συντριπτικής πλειονότητας των εκλογικών... προσφύγων για τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ στα εθνικά θέματα, εξωθώντας τους να κάνουν δεύτερες σκέψεις για το τι θα ψηφίσουν. 
Το κλίμα που έχει διαμορφωθεί προσφέρει αναμφίβολα σημαντικό πολιτικό πλεονέκτημα στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Η υπόθεση Μπαλτάκου μοιάζει να ανήκει στο μακρινό παρελθόν, ενώ με την αμέριστη συμβολή του κατεστημένου μιντιακού συστήματος καλλιεργούνται με σχετική επιτυχία προσδοκίες για σταθεροποίηση της οικονομίας. Κι αυτό όταν ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού έχουν πέσει ή είναι έτοιμα να πέσουν στον γκρεμό.