Συμφωνία - Ρήγμα στη "γερμανική Ευρώπη" (του Στ.Λυγερού)

Έχει τελικά η χώρα μας τη δύναμη να αντισταθεί στις γερμανικές ορδές που έχουν κυριεύσει την ευρωζώνη χάρη στον βαρύ οπλισμό του ευρώ; Τα αποτελέσματα από τις πρώτες αψιμαχίες χαροποίησαν μεν τους έλληνες πολίτες επειδή είδαν τη διάθεση της νέας κυβέρνησης να πολεμήσει, τους δυσαρέστησε όμως η συμφωνία παράτασης του τρέχοντος προγράμματος. Πάντως, είναι νωρίς ακόμα να βγάλουμε σοβαρά συμπεράσματα για τα αποτελέσματα των κυβερνητικών προθέσεων, αφού οι νομοθετικές κινήσεις, που θα δώσουν ένα σαφέστερο στίγμα, αναμένονται την ερχόμενη βδομάδα. 
Ιδιαίτερα αναλυτικός σχετικά με τις γερμανοελληνικές, βασικά, αψιμαχίες είναι ο κ.Σταύρος Λυγερός στο άρθρο του που αναδημοσιεύω σήμερα από τα τελευταία ΕΠΙΚΑΙΡΑ.

Συμφωνία - Ρήγμα στη "γερμανική Ευρώπη"

Mε την αποδοχή του ελληνικού καταλόγου μεταρρυθμίσεων, αλλά και δεσμεύσεων, λήγει τουλάχιστον για τους επόμενους δύο μήνες η κατάσταση αβεβαιότητας η οποία είχε φέρει το τραπεζικό σύστημα στα όρια της κατάρρευσης. Η κυβέρνηση Τσίπρα αγόρασε αρκετά ακριβά τον χρόνο που ήθελε για να μπορέσει να κινηθεί στο εσωτερικό και να δώσει δείγματα γραφής για την ικανότητά της να λύσει προβλήματα και να ξαναστήσει την οικονομία στα πόδια της. Η συμφωνία της περασμένης Παρασκευής θα μπορούσε να είναι καλύτερη, αλλά όχι πολύ καλύτερη. Η Αθήνα ήταν ουσιαστικά με την πλάτη στον τοίχο και μοναδικό διαπραγματευτικό όπλο της ήταν η αιωρούμενη απειλή να το κάνει «Κούγκι».
Ο κίνδυνος των ανεξέλεγκτων επιπτώσεων ενός ναυαγίου υποχρέωσε και τις δύο πλευρές στις 20 Φεβρουάριου να γεφυρώσουν το χάσμα που τις χώριζε και να καταλήξουν στη γνωστή κοινή ανακοίνωση. Με την έγκριση του καταλόγου από το ευρωιερατείο και το ΔΝΤ η αρχική συμφωνία ενεργοποιήθηκε, αποκαθιστώντας το κλίμα ομαλότητας.

Κατοχικό Δάνειο: Ποιος έχει δίκιο σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο;

Με το θέμα του κατοχικού δανείου έχουμε ασχοληθεί κι άλλες φορές από αυτή την ιστοσελίδα (μπορείτε να βρείτε προηγούμενα posts πατώντας τις λέξεις "κατοχικό δάνειο" στο νέφος στο δεξί μέρος της σελίδας).
Για πληρέστερη ενημέρωση πάνω σε αυτό το θέμα, που ενδιαφέρει ιδιαίτερα τη χώρα μας για πολλούς και διάφορους λόγους, παραθέτω ένα ακόμα σχετικό άρθρο που υπογράφει ο καθηγητής διεθνούς δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών Αντώνης Μπρεδήμας. 

Καταρχάς, θα πρέπει να λεχθεί ότι το Κατοχικό Δάνειο αποτελεί πράγματι «δάνειο», παρά το γεγονός ότι επιβλήθηκε στην Ελλάδα από τις δυνάμεις κατοχής (αναγκαστικό δάνειο). Στο νομικό επίπεδο, οι δυνάμεις κατοχής (Γερμανία, Ιταλία) είχαν τη δυνατότητα να αποσπάσουν από την Ελλάδα τα ποσά του δανείου ως «έξοδα κατοχής». Όμως, η ίδια η Γερμανία συνειδητοποίησε ότι η διατήρηση της δημόσιας τάξης και ασφάλειας στην Ελλάδα ήταν η προϋπόθεση για την ισχυροποίησή της στη χώρα, ιδιαίτερα μετά τις εξελίξεις στο μέτωπο της Β. Αφρικής. Και αυτό δεν θα ήταν κατορθωτό με τη συνέχιση της αφαίμαξης από την Ελλάδα αυτών των τεράστιων ποσών (το κόστος κατοχής για την Ελλάδα αντιστοιχούσε στο 114% του ΑΕΠ της, ενώ σε άλλες κατεχόμενες χώρες το ποσοστό αυτό ήταν: 18% για την Ολλανδία, 24% για το Βέλγιο και 69% για τη Νορβηγία). Έτσι, προκειμένου να συνεχιστεί η χρηματοδότηση των στρατιωτικών δυνάμεων της Γερμανίας στην Ελλάδα (αλλά στην πράξη και σε άλλες περιοχές, όπως λ.χ. στη Βόρεια Αφρική), χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος του δανείου, ώστε να «ελαφρυνθεί» η κοινωνική πίεση σε βάρος των Ελλήνων, αφού τα δανεικά θα επιστρέφονταν κάποια στιγμή.

Η συνέντευξη του Γ.Βαρουφάκη στο (επανακυκλοφορήσαν) Charlie Hebdo

Σήμερα επανακυκλοφόρησε το γνωστό γαλλικό σατυρικό περιοδικό Charlie Hebdo, στο οποίο δημοσιεύεται (μια ακόμα) συνέντευξη του Γιάννη Βαρουφάκη.
Όσοι γνωρίζετε γαλλικά μπορείτε να τη διαβάσετε στην παρακάτω φωτοτυπία της αντίστοιχης σελίδας του περιοδικού.

Ο Αλέξης, οι πιστωτές και ο “συμβιβασμός-γέφυρα” (του Στ. Λυγερού)

Είναι πολλά αυτά που συνέβησαν τις τελευταίες μέρες. Ο κ.Σταύρος Λυγερός στο άρθρο του που αναδημοσιεύω σήμερα από το κυριακάτικο Πρώτο Θέμα ανακεφαλαιώνει αυτά τα γεγονότα και αναλύει την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στις σχέσεις της χώρας μας με τη γερμανική ευρωζώνη.

Ο Αλέξης, οι πιστωτές και ο “συμβιβασμός-γέφυρα”

Αντιμέτωποι με το φάσμα των ανεξέλεγκτων επιπτώσεων ενός ναυαγίου τόσο η ελληνική κυβέρνηση όσο και το ευρωιερατείο, υποχρεώθηκαν να κάνουν τις αναγκαίες υποχωρήσεις ώστε το Eurogroup της Παρασκευής να καταλήξει σε μία αρχική συμφωνία, η οποία αποτυπώθηκε στην κοινή ανακοίνωση. Η αρχική αυτή συμφωνία κατέστη λειτουργική, όταν χθες Δευτέρα η Αθήνα κατέθεσε έναν κατάλογο με τις μεταρρυθμίσεις, τις οποίες προτίθεται να εφαρμόσει κατά τη διάρκεια του τετραμήνου της παράτασης.
Ο ελληνικός κατάλογος περιλαμβάνει όλες τις θεσμικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες είναι επιθυμητές και από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Παρά τις διαφωνίες που έχουν μαζί της, τα αφεντικά της ΕΕ έχουν συνειδητοποιήσει ότι μόνο αυτή, λόγω της απουσίας εξαρτήσεων, έχει την πολιτική βούληση και ως εκ τούτου πιθανότητες να καθαρίσει την κόπρο του Αυγείου σε κρίσιμους τομείς, όπως είναι η καταπολέμηση της διαπλοκής, της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής.

Καλή Σαρακοστή σε όλη τη γερμανική αποικία! (από τον Άρη Δαβαράκη)

Είναι ορισμένα πράγματα που συζητάμε μεταξύ μας, αλλά σπάνια τα βλέπουμε να γράφονται. Το άρθρο του Άρη Δαβαράκη που αναδημοσιεύω σήμερα, αναφέρει πολλά από αυτά, έστω και με πιο ήπιο τόνο από αυτόν που χρησιμοποιούμε στις συζητήσεις μας, ειδικά όταν αναφερόμαστε στους γερμανούς (εννοείται πως εξαιρούνται οι 42 συμπολίτες μας που έχουν πειραχτεί από τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους εν λόγω ..."εταίρους" μας η συντριπτική πλειψηφία της ελληνικής κοινής γνώμης). 
Γιατί είναι σαν να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, όταν κάνουμε ότι αγνοούμε πως φταίει το DNA των γερμανών που τους σπρώχνει να επιθυμούν την κατάκτηση της Ευρώπης (τουλάχιστον) για τρίτη φορά μέσα σε 100 χρόνια. Ένα DNA που κουβαλάνε από τα βαρβαρικά φύλα που κατοίκησαν τα εδάφη τους πριν από κάποιους αιώνες και από τα οποία προέρχονται οι σημερινοί κάτοικοι της Γερμανίας.

Καθαρή Δευτέρα 2015

Καθαρή Δευτέρα 2015

Καθαρή Δευτέρα 2015 
του Άρη Δαβαράκη

Αυτή η Καθαρή Δευτέρα δεν είναι σαν τις άλλες – είναι μια καθαρή Δευτέρα που θα γράψει ιστορία. Οι δανειστές μας (που θα τους λέμε πάλι «εταίρους» αν καταλήξουμε σε κάποια αξιοπρεπή συμφωνία) θα αποφανθούν εάν και κατά πόσον εγκρίνουν τις αντιπροτάσεις μας και τα ισοδύναμα μέτρα που θα εισηγηθούμε - για να μας χαλαρώσουν λίγο τη θηλειά και να μπορέσουμε μέσα στους 4 επόμενους μήνες να δουλέψουμε σκληρά, να σκεφτούμε πολύ, να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας και να ανασυνταχθούμε. Τώρα πια ξέρουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε. Ξέρουμε τι πάει να πει Γερμανική ισχύς, τι πάει να πει απαίτηση της Γερμανίας όταν είναι ισχυρή, τι πάει να πει άγριος εκβιασμός και πολύ σκληρό παιχνίδι που μπορεί να γονατίσει μια ολόκληρη χώρα σαν την Ελλάδα. 

Η κυβέρνηση ας μας πει την αλήθεια κι ας πονάει (της Βασιλικής Σιούτη)

Έχουμε χορτάσει από ψέμματα τις προηγούμενες δεκαετίες, όταν κυβερνούσαν τα δυο γνωστά κόμματα, ώστε τώρα που βρεθήκαμε με μια διαφορετική κυβέρνηση να έχουμε την ελπίδα ότι θα μας φερθεί διαφορετικά. Τουλάχιστον όσον αφορά την αντιμετώπισή μας σε διάφορα θέματα, όπως αυτό της παραπλάνησης, στην οποία μας είχαν συνηθίσει οι προηγούμενοι.
Αυτό το θέμα - με έμφαση στη δημιουργία επιτροπής ελέγχου του χρέους - θίγει στο παρακάτω άρθρο της η Βασιλική Σιούτη, προτρέποντας την νέα κυβέρνηση να είναι -αν μη τι άλλο- ειλικρινής απέναντί μας.

Ας μας πει την αλήθεια κι ας πονάει
 
Η εντιμότητα στην πολιτική είναι αποτέλεσμα της δύναμης, ενώ η υποκρισία αποτέλεσμα της αδυναμίας, έλεγε ο Λένιν. Οι ώρες είναι εξαιρετικά κρίσιμες και η κυβέρνηση έχει μπροστά της μια πολύ δύσκολη μάχη που μόλις ξεκίνησε. Οι δυσκολίες προβλέπεται να διαρκέσουν πολύ και να ενταθούν, εάν η κυβέρνηση δεν σκοπεύει να υποχωρήσει. Άρα η συμμετοχή και η υποστήριξη του λαού είναι απαραίτητη. Ο λαός όμως έχει δικαίωμα να γνωρίζει. Έχει δικαίωμα στην ενημέρωση, ειδικά όταν του ζητείται είτε να στηρίξει μία κυβέρνηση όπως τώρα, είτε να κάνει θυσίες όπως πριν.

Η γερμανική παράνοια δυσκολεύει τη δυνατότητα διαπραγμάτευσης

Υπάρχουν λαοί και λαοί στην Ευρώπη. Υπάρχουν λαοί όπως οι Έλληνες και οι Ιταλοί που έχουν παρελθόν χιλιετιών γεμάτο πολιτισμό και επιστήμες, υπάρχουν και λαοί όπως οι γερμανοί που έχουν παρελθόν λίγων εκαντοετιών (και αυτό που μας έχουν χαρίσει κυρίως είναι πόλεμοι και εκατόμβες), γεγονός που έχει επιδράσει και στη νοοτροπία τους, καθώς και στη στάση που κρατάνε απέναντι στους άλλους λαούς.
Η μοίρα μας το έφερε να πρέπει να συνεννοηθούμε με την κυβέρνηση αυτού του λαού, που δεν φημίζεται για την ευελιξία του ούτε για την ευρύτητα πνεύματος (αν και αυτό το τελευταίο το μετέτρεψε σε πλεονέκτημα δίνοντας έμφαση στην πειθαρχία, που βασίζεται σε αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό που τους λείπει).
 Στο παρακάτω άρθρο ο δρ Κων.Γρίβας* εξηγεί αυτά τα ατελή χαρακτηριστικά των γερμανών που κάνουν δύσκολη τη διαπραγμάτευση μαζί τους.

«Furor Teutonicus» ή «Tευτονικό παραλήρημα»
Οι πενήντα αποχρώσεις της γερμανικής παράνοιας

Ίσως το πιο ουσιαστικό επιχείρημα όσων υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να πάμε «με τα νερά» των δανειστών μας και να αποδεχτούμε αδιαμαρτύρητα το όποιο πρόγραμμα «σωτηρίας» της ελληνικής οικονομίας έχουν ετοιμάσει για εμάς είναι, ότι τα οικονομικά ζητήματα είναι αποκλειστικώς αυτά που τους ενδιαφέρουν και συνεπακόλουθα ό,τι άλλο και να τους πούμε δεν πρόκειται καν να το ακούσουν. Θέματα, δηλαδή, γεωστρατηγικών ισορροπιών και του ρόλου της Ελλάδας στην αρχιτεκτονική ασφάλειας της Δύσης, που θα μπορούσαν να προβληθούν έτσι ώστε να περάσει η συζήτηση στο ευρύτερο γεωπολιτικό επίπεδο, δεν γίνεται να χρησιμοποιηθούν γιατί πολύ απλά δεν τους νοιάζουν. Τις τελευταίες μέρες ωστόσο, έχουμε αρχίσει να υποψιαζόμαστε ότι τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Οι Γερμανοί και οι δορυφόροι τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση όχι μόνο δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για γεωπολιτικά ζητήματα αλλά έχουν τόσο στρεβλωμένες απόψεις γι' αυτά, που αγγίζουν τα όρια της παράνοιας.

"Καταστρεπτέα εστίν η Καρχηδών", όπου Καρχηδών η Ελλάδα

Αμέσως μετά το χθεσινό Eurogroup και τη μη επίτευξη (για μια ακόμα φορά) συμφωνίας μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών, ο νομπελίστας οικονομολόγος Paul Krugman ανέβασε στο blog του στους New York Times ένα άρθρο με τίτλο "Athenae Delenda Est", τίτλο δανεισμένο από τη γνωστή ιστορική φράση «Cartago delenda est», δηλαδή "Καταστρεπτέα εστίν η Καρχηδών", φράση που θυμίζει τη μοίρα που επεφύλαξαν οι νικητές Ρωμαίοι στους ηττημένους Καρχηδονίους, παρά τη συμφωνία ειρήνης που υποτίθεται ότι είχαν υπογράψει.
Αυτή η φράση με οδήγησε σε ένα άρθρο που είχε δημοσιεύσει η αγγλική εφημερίδα Telegraph πριν τρία χρόνια και που παρομοίαζε τη "συμφωνία" μεταξύ Ρωμαίων και Καρχηδονίων με τη "συμφωνία" (μνημόνια) μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας και σε αντίθεση με τη συμφωνία του 1953 μεταξύ των νικητών του Β'Παγκοσμίου Πολέμου και της ηττημένης Γερμανίας.

Η Γερμανία επιβάλλει στην Ελλάδα την «ειρήνη της Καρχηδόνας»

"Η τελευταία φορά που η μεταπολεμική Γερμανία χρειάστηκε διάσωση από διεθνείς πιστωτές (Σημ.Π.Σ. ήταν το 1953), εξασφάλισε καλύτερους όρους από τη κατεστραμένη Ελλάδα του σήμερα", ξεκινούσε το δημοσίευμα τής Telegraph. 
Οι όροι που έχει επιβάλει το Βερολίνο στην Αθήνα, είναι τόσο επαχθείς που η εφημερίδα τους χαρακτηρίζει «καρχηδονιακούς» - όπως η συμφωνία ειρήνης που επέβαλε η Ρώμη στους δυστυχείς Καρχηδόνιους μετά το τέλος του Γ' Καρχηδονιακού Πολέμου: οι νικητές κατέστρεψαν την πόλη, σκότωσαν τους περισσότερους κατοίκους και πούλησαν τους υπόλοιπους για σκλάβους. «Cartago delenda est» είναι η διαβόητη φράση που έμεινε στην ιστορία: «Καταστρεπτέα εστίν η Καρχηδών».

Διαπραγματεύσεις εφ'όλης της ύλης (του Στ. Λυγερού)

 
Όσο συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις της νέας κυβέρνησης με τους "εταίρους" μας στην ευρωζώνη, δεν είναι δυνατόν να βγάλουμε συγκεκριμένα συμπεράσματα για τα αποτελέσματά τους. Μπορούμε βέβαια να κάνουμε υποθέσεις ή υπολογισμούς και να ελπίζουμε για μια ευτυχή κατάληξη.

Στο παρακάτω άρθρο του ο κ.Σταύρος Λυγερός περιγράφει την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί μέχρι σήμερα και μας βοηθάει να καταλάβουμε τις συνθήκες καθώς και πιθανές συμμαχίες που διαμορφώνονται.





ΠΡΟΣ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΑΙ ΕΦ' ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ

Όλα δείχνουν ότι, μετά τα δημόσια πολιτικά τζαρτζαρίσματα, το «ελληνικό ζήτημα» εισέρχεται στην οδό των διαπραγματεύσεων. Το Βερολίνο αξιώνει ακόμα να ολοκληρωθεί η εκκρεμούσα αξιολόγηση από το προηγούμενο μνημονιακό πρόγραμμα, που σημαίνει ότι η κυβέρνηση Τσίπρα πρέπει να ικανοποιήσει τα δεκαοκτώ επώδυνα προαπαιτούμενα. Προαπαιτούμενα που ούτε η κυβέρνηση Σαμαρά είχε τολμήσει να εφαρμόσει. Η κατηγορηματική άρνηση της Αθήνας να συζητήσει αυτό το ενδεχόμενο πρακτικά σημαίνει ότι η εμμονή στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης ισοδυναμεί με ρήξη. Και ρήξη δεν επιθυμούν ούτε οι Αμερικανοί ούτε και άλλοι παράγοντες του ευρωιερατείου. Αυτός είναι ο λόγος που ο Γιούνκερ, με τη συνεργασία της αυστριακής και της βελγικής κυβέρνησης και με τις ευλογίες της γαλλικής και της ιταλικής αναζητά μια συμβιβαστική φόρμουλα, η οποία να μην εκθέτει ούτε την κυβέρνηση Τσίπρα ούτε το δίδυμο Μέρκελ -Σόιμπλε.

Η παρανόηση των εταίρων για τις προθέσεις της Ελλάδας (του P.Krugman)

Υπάρχουν τόσες φωνές σε όλον τον κόσμο που περιγράφουν την πραγματικότητα, ώστε είναι να απορεί κανείς πώς επιμένουν κάποιοι πολιτικοί να εφαρμόζουν καθολικά παραδεγμένα αποτυχημένες συνταγές. Φυσικά, εννοώ τη γερμανική πολιτική λιτότητας που επιβάλλουν στη χώρα μας πιο εντατικά, αλλά και σε άλλες αδύναμες οικονομικά χώρες σε πιο ήπιο βαθμό. Υπάρχει βέβαια και η άποψη ότι στόχος των γερμανών δεν είναι η αναδιάταξη της ελληνικής οικονομίας, αλλά μέσω της κρίσης να ωφεληθούν οικονομικά οι ίδιοι, είτε από τους τόκους των δανείων που μας φορτώνουν, είτε/και από τα κεφάλαια που αντλούν οι ίδιοι από τις αγορές με μηδενικό - τουλάχιστον - επιτόκιο (αλλά και σε συνδυασμό αυτών των δυο, ενώ έχουν και άλλα οφέλη, που έχουν σχέση με τις εξαγωγές προϊόντων τους κλπ κλπ).

Η νέα ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να αρχίσει μια εκστρατεία πληροφόρησης των βορειοευρωπαϊκών, αρχικά, λαών και των υπόλοιπων ευρωπαϊκών λαών στη συνέχεια, με πληρωμένες καταχωρήσεις σε ευρείας κυκλοφορίας έντυπα των χωρών τους, ώστε να ξεσκεπάσει το παιχνίδι που παίζουν οι δήθεν αδιάφθοροι γερμανοί (Siemens, προβληματικοί εξοπλισμοί, κλπ., ενώ δεν είναι τυχαίο ότι η Γερμανία [μαζί με το Σουδάν, τη Συρία και τη Β.Κορέα] δεν έχει δεχτεί να επικυρώσει το Σύμφωνο των Ηνωμένων Εθνών ενάντια στη διαφθορά στο δημόσιο τομέα!)
Τα κείμενα που θα δίναμε για καταχώρηση θα μπορούσαν να είναι άρθρα παγκοσμίως γνωστών και βραβευμένων οικονομολόγων, όπως του Paul Krugman, του οποίου το χθεσινό άρθρο από το blog που διατηρεί στους New York Times αναδημοσιεύω μεταφρασμένο στη συνέχεια.

Greece: The Tie That Doesn’t Bind

Ελλάδα: Η γραβάτα που δεν δένεται Πηγή: www.lifo.gr

Ελλάδα: Η γραβάτα που δεν δένεται Πηγή: www.lifo.gr

Ελλάδα: Η γραβάτα που δεν δένεται

 Ελλάδα: Η γραβάτα που δεν δένεται

 

Οι σχέσεις μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών της δεν βελτιώνονται. Φταίει γι' αυτό η κακή διπλωματία από την πλευρά των Τσίπρα/Βαρουφάκη; Ίσως, αλλά γνώμη μου είναι ότι δεν υπήρχε τίποτα που θα μπορούσαν να κάνουν για να αποφύγουν μια σκληρή αντιπαράθεση ώστε να μην προδώσουν αμέσως τους ψηφοφόρους που τους ανέβασαν στην εξουσία. Και οι δανειστές/κυβερνήσεις φέρονται σαν να περιμένουν να συμβεί το ίδιο που συνέβαινε ξανά και ξανά τα τελευταία πέντε χρόνια. 

Διαφαινόμενη επιτυχία στην πρώτη κρίσιμη μάχη (του Στ.Λυγερού)

Από την επομένη των εκλογών και μετά τον άμεσο σχηματισμό κυβέρνησης άρχισαν οι κινήσεις της ελληνικής πλευράς για αναζήτηση συμμάχων με σκοπό την επαναδιαπραγμάτευση των δεσμεύσεων που είχε αναλάβει η προηγούμενη κυβέρνηση απέναντι στους αυτοαποκαλούμενους εταίρους μας, ουσιαστικά στα αφεντικά της Ευρώπης, τους γερμανούς.
Αρχικά, φάνηκε ότι βρίσκαμε "ευήκοα ώτα" στις πρώτες επαφές των στελεχών της κυβέρνησης. Στη συνέχεια όμως, και μόλις δραστηριοποιήθηκε η γερμανική πλευρά ασκώντας -άγνωστο μέχρι αυτή τη στιγμή- ποιές πιέσεις, οι πρώτοι συνομιλητές μας φάνηκαν να αλλάζουν στάση και να επαναλαμβάνουν εν χορώ το γερμανικό ρεφραίν "πρέπει να τηρήσετε τις δεσμεύσεις σας". Το ίδιο αυτό τροπάριο επανέλαβε και η αμερικανική αντιπροσωπεία που επισκέφτηκε τις προηγούμενες μέρες τη χώρα μας, επίσκεψη που ακολούθησε μια πρώτη ευνοϊκή για την Ελλάδα παρότρυνση του προέδρου των ΗΠΑ Ομπάμα προς τα αφεντικά της Ευρώπης, που γρήγορα φάνηκε να ξεχνιέται.
Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και καθημερινές, γι' αυτό και το άρθρο του κ.Σταύρου Λυγερού που αναδημοσιεύω πιο κάτω από τα τελευταία ΕΠΙΚΑΙΡΑ -και που λογικά γράφτηκε στις αρχές της εβδομάδας- σε κάποια σημεία του, και συγκεκριμένα σε αυτά που αναφέρεται στις θετικές αρχικά αντιδράσεις των ξένων συνομιλητών, που διαφοροποιήθηκαν στη συνέχεια, φαίνονται να έχουν ξεπεραστεί. Όμως, οι διαπιστώσεις και επισημάνσεις του για το περιβάλλον που διαμορφώνεται λόγω της σθεναρής και σταθερής μέχρι τώρα στάσης της κυβέρνησης, στάσης που μπορεί να προκαλέσει -λόγω της άτεγκτης και κοντόφθαλμης αντιμετώπισης της κατάστασης από τους γερμανούς και τα τσιράκια τους- παρενέργειες τόσο στον οικονομικό όσο και στον γεωπολιτικό τομέα, είναι όπως πάντα ιδιαίτερα εύστοχες.   

Η μεγάλη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και ο γρήγορος σχηματισμός κυβέρνησης με τους αντιμνημονιακούς ΑΝΕΛ έκλεισαν τον δρόμο στο σενάριο που ήθελε τον Τσίπρα πολιτικά όμηρο του Ποταμιού και ως εκ τούτου διαπραγματευτικά γυμνό έναντι του ευρωιερατείου. Έχοντας εξασφαλίσει τα νώτα της, η νέα ελληνική κυβέρνηση έκανε αυτό που είχαμε εδώ και καιρό προαναγγείλει από αυτή εδώ τη στήλη: ενταφίασε το προηγούμενο μνημονιακό πρόγραμμα και την τρόικα ως μηχανισμό ελέγχου, ζητώντας διαπραγματεύσεις από μηδενική βάση με σκοπό μια νέα συμφωνία-πακέτο.
Όλα δείχνουν ότι η Αθήνα είναι πολύ κοντά στο να κερδίσει την πρώτη, αλλά κρίσιμη αυτή μάχη. Το δίδυμο Μέρκελ - Σόιμπλε έδειξε ότι είχε πρόθεση να περάσει τη θηλιά στον λαιμό της κυβέρνησης Τσίπρα, αλλά η σκληρή γραμμή του Βερολίνου προσκρούει σε εμπόδια. Η γαλλική και η ιταλική κυβέρνηση εξέφρασαν αρχικά την πρόθεσή τους να ωθήσουν τα πράγματα προς την κατεύθυνση των διαπραγματεύσεων και του συμβιβασμού. 

Τι είναι τα ομόλογα στο διηνεκές (perpetual bonds)

Ένα νέο χρηματοοικονομικό προϊόν μπήκε στη ζωή μας αυτές τις μέρες. Λίγοι πολίτες το είχαν ξανακούσει, ακόμα και ανάμεσα σε εκείνους που δραστηριοποιούνται στον οικονομικό τομέα. 
Στο παρακάτω άρθρο ο Φώτης Νάκος κάνει μια σύντομη αλλά κατανοητή παρουσίαση των perpetual bonds.

Είναι λογικό στους οικονομικούς όρους να μην είναι εξοικειωμένος ο πολίτης. Έτσι η πρόταση του υπουργού οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη για ανταλλαγή των ελληνικών ομολόγων με νέα «ομόλογα στο διηνεκές» ή perpetual bonds, όπως ονομάζονται στη μεθοδολογία, να μην είναι απολύτως κατανοητά στο ευρύ κοινό.
Η κυβέρνηση της Ελλάδας μεταξύ άλλων φέρεται να προτείνει στους διεθνείς πιστωτές της διαμέσου της ανταλλαγής των ομολόγων της με νέα αξιόγραφα, τα οποία θα είναι συνδεδεμένα με τον ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας και με ομόλογα στο διηνεκές.

Κορυφαίοι οικονομολόγοι για το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ

Μετά την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές και τις πρώτες κινήσεις από τον νέο πρωθυπουργό και τους αρμόδιους υπουργούς για τα οικονομικά θέματα έχει ξεκινήσει μια πλατιά συζήτηση σχετικά με την ελληνική κρίση. Έχουμε διαβάσει αυτές τις πρώτες μέρες διάφορες δηλώσεις και σχόλια από γνωστούς παγκοσμίως οικονομολόγους. Στο άρθρο του Άρη Χατζηστεφάνου που αναδημοσιεύω στη συνέχεια βρίσκονται συγκεντρωμένα τα βασικά σχόλια των εν λόγω οικονομολόγων. 

ΠΩΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΗΚΑΝ ΚΡΟΥΓΚΜΑΝ, ΣΤΙΓΚΛΙΤΖ, ΓΚΑΛΜΠΡΕΙΘ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ

Πριν ακόμη ανακοινωθούν τα τελικά αποτελέσματα επικρατείας το βράδυ των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου, ορισμένοι από τους σημαντικότερους οικονομολόγους του πλανήτη κάθισαν μπροστά από τον υπολογιστή τους, καταγράφοντας τις πρώτες τους σκέψεις. Οι πιο ανυπόμονοι άρχισαν να στέλνουν σύντομα μηνύματα και εκτιμήσεις από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και κυρίως το twitter, ενώ οι υπόλοιποι ετοίμαζαν μεγαλύτερα κείμενα.

Το φαινομενικά παράδοξο ήταν ότι αρκετοί από τους εκφραστές της «ορθόδοξης» οικονομικής σκέψης, που αναμενόταν να ασκήσουν σκληρή κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ, έσπευσαν να χαιρετίσουν το αποτέλεσμα, ενώ οι «δεδηλωμένοι» υποστηρικτές της νέας κυβέρνησης άσκησαν καλοπροαίρετη «κριτική» - με την έννοια ότι καλούσαν για ακόμη πιο ριζοσπαστικές κινήσεις από την πλευρά του νέου οικονομικού επιτελείου.

Το βραβείο ταχύτερης αντίδρασης ανήκει στο Κέντρο Οικονομικών και Πολιτικών Ερευνών

CERP και τον συνιδρυτή του Mark Weisbrot, ο οποίος παρακολουθεί εδώ και χρόνια την ελληνική κρίση. Αφού παρουσιάζει τις καταστροφικές συνέπειες της μέχρι σήμερα ακολουθούμενης πολιτικής -κυρίως την εκτόξευση της ανεργίας και την απώλεια άνω του 25% του ΑΕΠ-, ο Weisbrot επισημαίνει ότι «τα κεφάλαια που χρειάζεται η Ελλάδα για να ανακάμψει είναι αμελητέα για τα ευρωπαϊκά δεδομένα». Ο ίδιος εξηγούσε, λίγα εικοσιτετράωρα πριν ανοίξουν οι κάλπες, ότι ο μόνος λόγος για τον οποίο το Βερολίνο φοβάται το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη είναι ότι μπορεί να προσφέρει τόσο ταχεία ανάκαμψη, ώστε αρκετές ακόμη χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας να θελήσουν να αποχωρήσουν από τη νομισματική ένωση. «Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ», καταλήγει ο Weisbrot, "πετύχει να στηρίξει την οικονομία και να επαναφέρει τις θέσεις εργασίας, οι Ισπανοί ψηφοφόροι θα το καταλάβουν πριν προσέλθουν κι αυτοί στις κάλπες».