Που οφείλεται η μετατροπή του ντέρμπυ σε περίπατο

Πριν αρκετές μέρες γράφοντας ένα σημείωμα σε αυτή τη σελίδα, είχα αναρωτηθεί αν μπορούν να προβλεφθούν τα αποτελέσματα των εκλογών ακολουθώντας τη λογική. Την Κυριακή που πέρασε, επιβεβαιώθηκε ότι αυτό δεν είναι δυνατόν να συμβεί. Βέβαια, μερικές μέρες αργότερα

επανήλθα στο θέμα των προβλέψεων για να σημειώσω τη δυναμική που είχα διαπιστώσει ότι διαγραφόταν υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, όσο πλησίαζε η εκλογική αναμέτρηση. 

Δυο είναι οι κυριότεροι λόγοι που η διαφορά ανάμεσα στα δυο πρώτα κόμματα προέκυψε μεγαλύτερη του αναμενομένου.
Αρχικά παίχτηκε ένα παιχνίδι εντυπώσεων ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και τη Λαϊκή Ενότητα. Υπήρχε μια συγκεκριμένη δεξαμενή ψήφων που θα μοιραζόταν αυτά τα δυο κόμματα. Μόλις προκηρύχτηκαν οι εκλογές, πολλοί ψηφοφόροι δυσαρεστημένοι από τη μνημονιακή στροφή του Τσίπρα δήλωναν ότι θα ψηφίσουν "το κόμμα που έμεινε συνεπές και σταθερό στις θέσεις που από την αρχή υποστήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ", δηλαδή τη Λαϊκή Ενότητα. Όσο περνούσαν οι μέρες όμως, με τη δημοσιοποίηση και αλλεπάλληλων δημοσκοπήσεων που παρουσίαζαν το κόμμα της πρώην αριστερής πλατφόρμας κοντά στο εκλογικό όριο εισόδου στη βουλή, λειτούργησε η λογική της χαμένης ψήφου. Έτσι, από ένα αρχικά προβλεπόμενο ποσοστό 5% και ίσως λίγο παραπάνω υπέρ της ΛΑ.Ε., οι μισές από αυτές τις ψήφους επανήλθαν στο ΣΥΡΙΖΑ. 

Εκτός από αυτές τις ψήφους όμως, στον νικητή των εκλογών πήγαν και ψήφοι πολιτών που δυσαρεστημένοι σκόπευαν αρχικά να μην προσέλθουν να ψηφίσουν. Εδώ θα πρέπει να σημειώσω ότι τα κανάλια έπαιξαν πάλι το ρόλο τους. Γνωρίζοντας ότι η όποια αποχή θα ζημίωνε το ΣΥΡΙΖΑ, αφού δικοί του ψηφοφόροι του Ιανουαρίου ήταν οι πιο απογοητευμένοι από την αθέτηση του συνόλου των τότε προεκλογικών υποσχέσεων και μην έχοντας άλλη αξιόπιστη κυβερνητικής δυναμικής αντιμνημονιακή πρόταση, ήταν εύκολο να πειστούν να μην πάνε να ψηφίσουν. Και πράγματι, πέτυχαν το σκοπό τους σε μεγάλο βαθμό με αποτέλεσμα να παρουσιαστεί το ρεκόρ αποχής που διαπιστώθηκε την Κυριακή.

Παρ’όλα αυτά, κάποιοι συνειδητοποιημένοι ψηφοφόροι που δεν ήθελαν να αρνηθούν να χρησιμοποιήσουν το μοναδικό –σχεδόν- όπλο που έχει ο πολίτης σε μια δημοκρατία, αποφάσισαν την τελευταία στιγμή να κλείσουν τα αυτιά στις τηλεοπτικές σειρήνες της αποχής και να προσέλθουν στις κάλπες. Το σκεπτικό που έγειρε τη ζυγαριά υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ ήταν το εξής: “Αφού ούτως ή άλλως και η επόμενη κυβέρνηση θα εφαρμόσει μνημόνιο, ποιο από τα δυο κόμματα που διεκδικούν την εξουσία υπάρχει περίπτωση να προσπαθήσει να ελαφρύνει τις εις βάρος μου επιπτώσεις; Όχι φυσικά η ΝΔ!» Έτσι, το μεγαλύτερο κομμάτι των μέχρι πρότινος αναποφάσιστων που τελικά προσήλθε στις κάλπες, ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ και προστιθέμενοι στο ποσοστό που ανέφερα στην αρχή του σημειώματος μετέτρεψαν το αναμενόμενο ντέρμπυ σε έναν υγιεινό περίπατο.

Αυτοί ήταν λοιπόν οι κυριότεροι λόγοι που διαμόρφωσαν την καταγραφείσα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ διαφορά. Το ποσοστό 35,45% όμως οφείλεται και σε άλλους παράγοντες, ο σπουδαιότερος από τους οποίους φαίνεται πως είναι η χαρισματική προσωπικότητα του Τσίπρα, χωρίς να παραβλέψουμε και τη ρέντα του, αν συνυπολογίσουμε την εκπεφρασμένη επιθυμία του για συγκυβέρνηση ξανά με τους ΑΝΕΛ που φαινόταν δύσκολο να πραγματοποιηθεί αλλά επιτεύχθηκε.

Τα αποτελέσματα των εκλογών της Κυριακής όμως έχουν και άλλες παραμέτρους και παρέχουν και άλλα συμπεράσματα, με τα οποία θα ασχοληθούμε τις επόμενες μέρες.