Μπορεί να εξηγηθεί η εκλογική συμπεριφορά των ελλήνων ψηφοφόρων με τη λογική ή να μετρηθεί με την αριθμητική;
Ας κάνουμε μια προσπάθεια να απαντήσουμε με όσο λιγότερες λέξεις είναι δυνατόν.
Πριν προχωρήσω θα ήθελα να διευκρινίσω ότι παρά τις φωνές που θέλουν να μας πείσουν ότι ο διαχωρισμός μνημόνιο-αντιμνημόνιο δεν υφίσταται πλέον, εδώ θα τον χρησιμοποιήσω, αφού θεωρώ ότι αυτός θα ισχύει όσο θα εφαρμόζονται μνημόνια.
Ας αρχίσουμε από τα εύκολα.
Στη ΝΔ δεν υπάρχει λόγος αυξομείωσης των ποσοστών της. Τον Ιανουάριο την ψήφισαν πολίτες δεξιάς προέλευσης θετικοί απέναντι στα μνημόνια, οπότε δεν υπάρχει λόγος να αλλάξουν την ψήφο τους.
Στο ΚΚΕ τα ποσοστά παραμένουν συνήθως στα ίδια επίπεδα, όσα "κοσμοϊστορικά" γεγονότα και αν συμβούν. Παρόλο που ανήκει στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο, λόγω της "μονόχνοτης" στάσης που κρατάει, δεν κατάφερε να προσελκύσει τους δυσαρεστημένους από τα μνημόνια δημοκρατικούς πολίτες που πήγαν τον Ιανουάριο σχεδόν όλοι στο ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως βέβαια τώρα καταφέρει να προσελκύσει κάποιον αριθμό δυσαρεστημένων λόγω της μνημονιακής στροφής του Τσίπρα. Δεν νομίζω ότι θα είναι πολλοί.
Και στη Χρυσή Αυγή δεν χρειάζεται να γίνουν μετακινήσεις των ψηφοφόρων της. Σταθερές θέσεις έχει από την αρχή του εκλογικού ξεπετάγματος της και η μόνη πηγή από την οποία θα μπορούσε να αντλήσει κάποιες ψήφους θα ήταν από τους πιο δεξιούς ψηφοφόρους των ΑΝΕΛ, που δυσαρεστήθηκαν από την μνημονιακή μετατόπιση του κόμματος.
Οι ΑΝΕΛ από την πλευρά τους, μόνο να χάσουν έχουν, αφού η δεξαμενή τους ήταν οι δεξιές αντιμνημονιακές ψήφοι, οι οποίες είναι λογικό ότι θα ψάξουν να βρουν άλλη στέγη, με τη Χρυσή Αυγή να αποτελεί ένα δέλεαρ, για όσους από αυτούς αντέχουν να πάνε τόσο δεξιά.
Το Ποτάμι που ψαρεύει ψήφους κυρίως στο κομμάτι των πολιτών που αφενός πιστεύουν στα μνημόνια, αφετέρου δεν είναι ιδιαίτερα ενημερωμένοι στα πολιτικά θέματα ώστε να θεωρούν αυτό το κόμμα κάτι νέο, δεν ευελπιστεί να αυξήσει τις ψήφους του, αφού τώρα πλέον έχει μπει και ο ΣΥΡΙΖΑ στο ίδιο μνημονιακό στρατόπεδο, ενώ το σύστημα προωθεί για τους δικούς του λόγους και το Λεβέντη που και αυτόν ακολουθούν, κυρίως, μη ενημερωμένοι και μη ιδιαίτερα πολιτικοποιημένοι πολίτες. Οπότε και το Ποτάμι, όσο κι αν αυτό δυσαρεστεί το φίλο μας Σουλτς, λογικά θα γνωρίσει μείωση του ποσοστού του.
Το ΠΑΣΟΚ αντίθετα, ευελπιστεί σε αύξηση των ψήφων που πήρε τον Ιανουάριο, αφού, αν διατηρήσει εκείνους τους ψηφοφόρους, προσβλέπει και στο -μικρό οπωσδήποτε- ποσοστό της ΔΗΜΑΡ, καθώς και στο -λιγότερο μικρό- του ΚΙΔΗΣΟ του Γ.Παπανδρέου.
Τα μεγαλύτερα ερωτηματικά αποτελούν τα ποσοστά που θα πάρουν ο ΣΥΡΙΖΑ και η Λαϊκή Ενότητα.
Πριν προχωρήσω στο σκεπτικό μου, νομίζω ότι πρέπει να σημειωθεί πως για τον αριθμό των ψηφοφόρων που θα μετακινηθούν από τον πρώτο στη δεύτερη σημαντικό ρόλο θα παίξει οπωσδήποτε και η λάμψη (ή μη λάμψη) του επικεφαλής του κάθε κομματικού σχηματισμού, όπως άλλωστε συνέβαινε πάντα στη χώρα μας.
Όσον αφορά τη Λαϊκή Ενότητα, θεωρώ ότι θα ξεκινήσει από ένα ποσοστό 4%, όσο ήταν και αυτό που έπαιρνε τα "πέτρινα" χρόνια ο αριστερός ΣΥΡΙΖΑ (ή Συνασπισμός ή ΚΚΕ Εσωτ...). Σε αυτό θα προστεθούν και οι ψήφοι των δυσαρεστημένων από τη μνημονιακή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, που κανείς δε νομίζω ότι μπορεί να προβλέψει αυτή τη στιγμή πόσες θα είναι.
Όσον αφορά τέλος τον ΣΥΡΙΖΑ είναι παραδεκτό από όλους ότι το 36% που πήρε στις εκλογές του Ιανουαρίου ήταν το ταβάνι του και αποτελείτο από δυο ομάδες πολιτών. Από το 4% των παραδοσιακών αριστερών ψηφοφόρων που αποτελούσαν την εκλογική του βάση πριν την εκτόξευσή του το 2012 και από ένα 32% ψηφοφόρων των δυο μεγάλων κομμάτων (κυρίως του ΠΑΣΟΚ αλλά και αξιοσημείωτου αριθμού κεντροδεξιών) οι οποίοι διαφωνούσαν με την επιβολή μνημονιακών πολιτικών. Αυτό το τελευταίο κομμάτι πολιτών δεν έχει πλέον λόγο να ψηφίσει το ΣΥΡΙΖΑ, από τη στιγμή που επαγγέλλεται την εφαρμογή ενός ακόμα μνημονίου, ενώ και το 4% των αρχικών/παραδοσιακών ψηφοφόρων του είναι λογικό να ακολουθήσουν τον Π.Λαφαζάνη στη Λαϊκή Ενότητα που εκφράζει πρωταρχικά τα πιστεύω της ομάδας που δημιούργησε εξαρχής τον ...πρόγονο του ΣΥΡΙΖΑ.
Οπότε από ποια δεξαμενή προκύπτει το ποσοστό άνω του 20% που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις;
Από τη στιγμή που έχει μεταλλαχθεί σε μνημονιακό κόμμα, τι πρεσβεύουν οι πολίτες που θα τον ψηφίσουν; Εφόσον μάλιστα υπάρχουν άλλα κόμματα που εκφράζουν τα μνημονιακά πιστεύω πιο πρωταρχικά, ενώ χαίρουν και της εκτίμησης των ομοϊδεατών τους ευρωπαίων πολιτικών (όσο και αν έχει αποκτήσει την εκτίμησή τους και ο Τσίπρας, μετά την προσχώρησή του στο μνημονιακό στρατόπεδο).
Βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να πάρει φιλομνημονιακές ψήφους κεντροαριστερής απόκλισης από το Ποτάμι, όπως και από το ΠΑΣΟΚ. Θα επαρκούν όμως προκειμένου να αντικατασταθούν ψήφοι που με βάση την παραπάνω λογική θα χάσει;
Η λογική βέβαια, δεν εξηγεί αρκετά πράγματα, όπως τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, σύμφωνα με τα οποία τόσο μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ λόγω του αντιμνημονιακού λόγου του, να παραμένουν οπαδοί του κόμματος παρά την κατά 180 μοίρες μεταστροφή του (που δυστυχώς θα επιβεβαιωθούν σε μεγάλο βαθμό από τις κάλπες). Εντάξει, ας μην περιμένουμε να εξηγήσει η λογική τον τρόπο που ψηφίζουν οι Έλληνες στις εκλογές.
Καλό θα ήταν πάντως να εμπλουτίσουν οι δημοσκοπικές εταιρείες το ερωτηματολόγιό τους με ουσιαστικές ερωτήσεις, ίσως όμως δεν τις βολεύει προκειμένου να βγαίνουν τα συμπεράσματα που επιθυμούν οι εντολοδότες τους.
Πριν όμως κατακρίνουμε τη ...λογική, ας ανακεφαλαιώσουμε τις προβλέψεις σύμφωνα με το παραπάνω σκεπτικό και το βράδυ των εκλογών θα βγάλουμε συμπέρασμα.
ΝΔ: Στα ίδια ποσοστά του Ιανουαρίου και πρώτο κόμμα.
ΣΥΡΙΖΑ: Δεύτερο κόμμα με διαφορά από τη ΝΔ.
Χρυσή Αυγή: Δυστυχώς τρίτο κόμμα με αυξημένες ψήφους.
ΚΚΕ: Πάνω από 5,5%.
ΠΑΣΟΚ: Τουλάχιστον 5%.
Ποτάμι: Κάτω από 6%.
ΑΝΕΛ: Μάλλον απίθανο να μπουν στην επόμενη Βουλή.
Αντ'αυτών, λόγω του σπρωξίματος του συστήματος, φαίνεται ότι θα μπει ο Λεβέντης...
Ας κάνουμε μια προσπάθεια να απαντήσουμε με όσο λιγότερες λέξεις είναι δυνατόν.
Πριν προχωρήσω θα ήθελα να διευκρινίσω ότι παρά τις φωνές που θέλουν να μας πείσουν ότι ο διαχωρισμός μνημόνιο-αντιμνημόνιο δεν υφίσταται πλέον, εδώ θα τον χρησιμοποιήσω, αφού θεωρώ ότι αυτός θα ισχύει όσο θα εφαρμόζονται μνημόνια.
Ας αρχίσουμε από τα εύκολα.
Στη ΝΔ δεν υπάρχει λόγος αυξομείωσης των ποσοστών της. Τον Ιανουάριο την ψήφισαν πολίτες δεξιάς προέλευσης θετικοί απέναντι στα μνημόνια, οπότε δεν υπάρχει λόγος να αλλάξουν την ψήφο τους.
Στο ΚΚΕ τα ποσοστά παραμένουν συνήθως στα ίδια επίπεδα, όσα "κοσμοϊστορικά" γεγονότα και αν συμβούν. Παρόλο που ανήκει στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο, λόγω της "μονόχνοτης" στάσης που κρατάει, δεν κατάφερε να προσελκύσει τους δυσαρεστημένους από τα μνημόνια δημοκρατικούς πολίτες που πήγαν τον Ιανουάριο σχεδόν όλοι στο ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως βέβαια τώρα καταφέρει να προσελκύσει κάποιον αριθμό δυσαρεστημένων λόγω της μνημονιακής στροφής του Τσίπρα. Δεν νομίζω ότι θα είναι πολλοί.
Και στη Χρυσή Αυγή δεν χρειάζεται να γίνουν μετακινήσεις των ψηφοφόρων της. Σταθερές θέσεις έχει από την αρχή του εκλογικού ξεπετάγματος της και η μόνη πηγή από την οποία θα μπορούσε να αντλήσει κάποιες ψήφους θα ήταν από τους πιο δεξιούς ψηφοφόρους των ΑΝΕΛ, που δυσαρεστήθηκαν από την μνημονιακή μετατόπιση του κόμματος.
Οι ΑΝΕΛ από την πλευρά τους, μόνο να χάσουν έχουν, αφού η δεξαμενή τους ήταν οι δεξιές αντιμνημονιακές ψήφοι, οι οποίες είναι λογικό ότι θα ψάξουν να βρουν άλλη στέγη, με τη Χρυσή Αυγή να αποτελεί ένα δέλεαρ, για όσους από αυτούς αντέχουν να πάνε τόσο δεξιά.
Το Ποτάμι που ψαρεύει ψήφους κυρίως στο κομμάτι των πολιτών που αφενός πιστεύουν στα μνημόνια, αφετέρου δεν είναι ιδιαίτερα ενημερωμένοι στα πολιτικά θέματα ώστε να θεωρούν αυτό το κόμμα κάτι νέο, δεν ευελπιστεί να αυξήσει τις ψήφους του, αφού τώρα πλέον έχει μπει και ο ΣΥΡΙΖΑ στο ίδιο μνημονιακό στρατόπεδο, ενώ το σύστημα προωθεί για τους δικούς του λόγους και το Λεβέντη που και αυτόν ακολουθούν, κυρίως, μη ενημερωμένοι και μη ιδιαίτερα πολιτικοποιημένοι πολίτες. Οπότε και το Ποτάμι, όσο κι αν αυτό δυσαρεστεί το φίλο μας Σουλτς, λογικά θα γνωρίσει μείωση του ποσοστού του.
Το ΠΑΣΟΚ αντίθετα, ευελπιστεί σε αύξηση των ψήφων που πήρε τον Ιανουάριο, αφού, αν διατηρήσει εκείνους τους ψηφοφόρους, προσβλέπει και στο -μικρό οπωσδήποτε- ποσοστό της ΔΗΜΑΡ, καθώς και στο -λιγότερο μικρό- του ΚΙΔΗΣΟ του Γ.Παπανδρέου.
Τα μεγαλύτερα ερωτηματικά αποτελούν τα ποσοστά που θα πάρουν ο ΣΥΡΙΖΑ και η Λαϊκή Ενότητα.
Πριν προχωρήσω στο σκεπτικό μου, νομίζω ότι πρέπει να σημειωθεί πως για τον αριθμό των ψηφοφόρων που θα μετακινηθούν από τον πρώτο στη δεύτερη σημαντικό ρόλο θα παίξει οπωσδήποτε και η λάμψη (ή μη λάμψη) του επικεφαλής του κάθε κομματικού σχηματισμού, όπως άλλωστε συνέβαινε πάντα στη χώρα μας.
Όσον αφορά τη Λαϊκή Ενότητα, θεωρώ ότι θα ξεκινήσει από ένα ποσοστό 4%, όσο ήταν και αυτό που έπαιρνε τα "πέτρινα" χρόνια ο αριστερός ΣΥΡΙΖΑ (ή Συνασπισμός ή ΚΚΕ Εσωτ...). Σε αυτό θα προστεθούν και οι ψήφοι των δυσαρεστημένων από τη μνημονιακή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, που κανείς δε νομίζω ότι μπορεί να προβλέψει αυτή τη στιγμή πόσες θα είναι.
Όσον αφορά τέλος τον ΣΥΡΙΖΑ είναι παραδεκτό από όλους ότι το 36% που πήρε στις εκλογές του Ιανουαρίου ήταν το ταβάνι του και αποτελείτο από δυο ομάδες πολιτών. Από το 4% των παραδοσιακών αριστερών ψηφοφόρων που αποτελούσαν την εκλογική του βάση πριν την εκτόξευσή του το 2012 και από ένα 32% ψηφοφόρων των δυο μεγάλων κομμάτων (κυρίως του ΠΑΣΟΚ αλλά και αξιοσημείωτου αριθμού κεντροδεξιών) οι οποίοι διαφωνούσαν με την επιβολή μνημονιακών πολιτικών. Αυτό το τελευταίο κομμάτι πολιτών δεν έχει πλέον λόγο να ψηφίσει το ΣΥΡΙΖΑ, από τη στιγμή που επαγγέλλεται την εφαρμογή ενός ακόμα μνημονίου, ενώ και το 4% των αρχικών/παραδοσιακών ψηφοφόρων του είναι λογικό να ακολουθήσουν τον Π.Λαφαζάνη στη Λαϊκή Ενότητα που εκφράζει πρωταρχικά τα πιστεύω της ομάδας που δημιούργησε εξαρχής τον ...πρόγονο του ΣΥΡΙΖΑ.
Οπότε από ποια δεξαμενή προκύπτει το ποσοστό άνω του 20% που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις;
Από τη στιγμή που έχει μεταλλαχθεί σε μνημονιακό κόμμα, τι πρεσβεύουν οι πολίτες που θα τον ψηφίσουν; Εφόσον μάλιστα υπάρχουν άλλα κόμματα που εκφράζουν τα μνημονιακά πιστεύω πιο πρωταρχικά, ενώ χαίρουν και της εκτίμησης των ομοϊδεατών τους ευρωπαίων πολιτικών (όσο και αν έχει αποκτήσει την εκτίμησή τους και ο Τσίπρας, μετά την προσχώρησή του στο μνημονιακό στρατόπεδο).
Βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να πάρει φιλομνημονιακές ψήφους κεντροαριστερής απόκλισης από το Ποτάμι, όπως και από το ΠΑΣΟΚ. Θα επαρκούν όμως προκειμένου να αντικατασταθούν ψήφοι που με βάση την παραπάνω λογική θα χάσει;
Η λογική βέβαια, δεν εξηγεί αρκετά πράγματα, όπως τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, σύμφωνα με τα οποία τόσο μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ λόγω του αντιμνημονιακού λόγου του, να παραμένουν οπαδοί του κόμματος παρά την κατά 180 μοίρες μεταστροφή του (που δυστυχώς θα επιβεβαιωθούν σε μεγάλο βαθμό από τις κάλπες). Εντάξει, ας μην περιμένουμε να εξηγήσει η λογική τον τρόπο που ψηφίζουν οι Έλληνες στις εκλογές.
Καλό θα ήταν πάντως να εμπλουτίσουν οι δημοσκοπικές εταιρείες το ερωτηματολόγιό τους με ουσιαστικές ερωτήσεις, ίσως όμως δεν τις βολεύει προκειμένου να βγαίνουν τα συμπεράσματα που επιθυμούν οι εντολοδότες τους.
Πριν όμως κατακρίνουμε τη ...λογική, ας ανακεφαλαιώσουμε τις προβλέψεις σύμφωνα με το παραπάνω σκεπτικό και το βράδυ των εκλογών θα βγάλουμε συμπέρασμα.
ΝΔ: Στα ίδια ποσοστά του Ιανουαρίου και πρώτο κόμμα.
ΣΥΡΙΖΑ: Δεύτερο κόμμα με διαφορά από τη ΝΔ.
Χρυσή Αυγή: Δυστυχώς τρίτο κόμμα με αυξημένες ψήφους.
ΚΚΕ: Πάνω από 5,5%.
ΠΑΣΟΚ: Τουλάχιστον 5%.
Ποτάμι: Κάτω από 6%.
ΑΝΕΛ: Μάλλον απίθανο να μπουν στην επόμενη Βουλή.
Αντ'αυτών, λόγω του σπρωξίματος του συστήματος, φαίνεται ότι θα μπει ο Λεβέντης...
