Μήπως γύρω μας μαίνεται μάχη για το παγκόσμιο νόμισμα;

Παρακολουθούμε τις εξελίξεις και θεωρούμε κάθε γεγονός αποκομμένο από τα γενικότερα συμβαίνοντα στον πλανήτη. Μετά διαβάζεις κάτι που φαινομενικά δεν έχει σχέση με όσα μας αφορούν άμεσα και καταλαβαίνεις ότι μπορείς να βγάλεις αποκαλυπτικά συμπεράσματα. 
Τα προηγούμενα τα γράφω, επειδή, ξεφυλλίζοντας για μια ακόμα φορά το βιβλίο του John Perkins* "Εξομολόγηση ενός Οικονομικού Δολοφόνου" (έχω ξαναδημοσιεύσει κομμάτι από αυτό εδώ), στάθηκα στο κείμενο που αναδημοσιεύω πιο κάτω και μου δημιούργησε συνειρμικές σκέψεις γι'αυτά που επιβάλλουν στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια οι γερμανοί (μόνο αυτοί άραγε;). Μήπως οι έλληνες είμαστε παράπλευρες απώλειες μια γενικευμένης οικονομικής σύρραξης;
Διαβάστε το να δούμε ποιες σκέψεις θα γεννηθούν και σε σας.
(Να σημειώσω μόνο πως το βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 2005)

...Σε τελική ανάλυση, η παγκόσμια αυτοκρατορία (Σημ.Πυθ.Σάμ.: Εννοεί τις ΗΠΑ ως κυρίαρχη οικονομική δύναμη παγκοσμίως) εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το γεγονός ότι το δολάριο λειτουργεί ως επί­σημο παγκόσμιο νόμισμα, το οποίο όμως τυπώνεται αποκλει­στικά από το Νομισματοκοπείο των Ηνωμένων Πολιτειών. Δί­νουμε δάνεια σε χώρες όπως το Εκουαδόρ εν πλήρη γνώσει ότι δεν πρόκειται ποτέ να εξοφληθούν. Μάλιστα, δεν θέλουμε να εξοφληθούν, αφού έτσι αποκτούμε εξουσία πάνω στις χώρες αυτές, αφού έτσι μας δίνεται η δυνατότητα να απαιτήσουμε το αντίτιμό μας. Με την τακτική αυτή, σε κανονικές συνθήκες, θα κινδυνεύαμε να αποδεκατίσουμε τα ίδια μας τα κεφάλαια. Στο κάτω-κάτω, κανένας δανειστής δεν μπορεί να δίνει συνεχώς δά­νεια που παραμένουν ανεξόφλητα. Όμως οι δικές μας συνθήκες κάθε άλλο παρά κανονικές είναι. Οι Ηνωμένες Πολιτείες τυπώνουν ένα νόμισμα που δεν υποστηρίζεται από τα αποθέματα χρυσού του κράτους. Το μόνο από το οποίο υποστηρίζεται εί­ναι μια γενική και παγκόσμια πίστη στην οικονομία μας και στην ικανότητά μας να διευθύνουμε τις δυνάμεις και τους πό­ρους της αυτοκρατορίας που έχουμε δημιουργήσει για να μας στηρίζει.

Η δυνατότητα να τυπώνουμε το παγκόσμιο νόμισμα μας χα­ρίζει πρωτοφανή δύναμη. Ανάμεσα σε άλλα, σημαίνει ότι μπο­ρούμε να εξακολουθήσουμε να δίνουμε δάνεια τα οποία δεν θα εξοφληθούν ποτέ - καθώς και ότι εμείς οι ίδιοι μπορούμε άφο­βα να συσσωρεύουμε τεράστια χρέη. Στις αρχές του 2003, το εθνικό εξωτερικό χρέος των ΗΠΑ υπερέβαινε τα 6 τρισεκατομ­μύρια δολάρια και πριν το τέλος του ίδιου έτους υπολογιζόταν να φτάσει τα 7 τρισεκατομμύρια - περίπου 24.000 δολάρια για κάθε αμερικανό πολίτη (Σημ.Πυθ.Σάμ.: Σήμερα βρίσκεται στα 17,5 τρισ.). Ένα μεγάλο μέρος του ποσού αυτού εί­ναι χρέη προς ασιατικές χώρες, ειδικά προς την Ιαπωνία και την Κίνα, οι οποίες αγοράζουν κρατικά έντοκα γραμμάτια (που στην ουσία δεν είναι τίποτε άλλο παρά έγγραφες αναγνωρίσεις οφειλής) από τις ΗΠΑ, με κεφάλαια τα οποία έχουν συγκεντρώ­σει από τις πωλήσεις καταναλωτικών αγαθών (όπως είναι οι ηλεκτρονικές και ηλεκτρικές συσκευές, οι υπολογιστές, τα αυτο­κίνητα και τα ρούχα) στις Ηνωμένες Πολιτείες και την παγκό­σμια αγορά.

Όσο ο κόσμος αποδέχεται το δολάριο ως το επίσημο νόμι­σμά του, το υπερβολικό αυτό χρέος δεν αποτελεί σοβαρό εμπό­διο για την εταιρειοκρατία (Σημ.Πυθ.Σάμ.: Εννοεί την οικονομική ολιγαρχία -πολυεθνικές, τράπεζες κλπ-, τα συμφέροντα της οποίας εξυπηρετεί η αμερικανική πολιτική). Αν ωστόσο παρουσιαζόταν κάποιο άλλο νόμισμα που θα μπορούσε να αντικαταστήσει το δολάριο και αν κάποιοι από τους πιστωτές των Ηνωμένων Πολιτειών (η Ιαπωνία ή η Κίνα, για παράδειγμα) αποφάσιζαν να απαιτήσουν την εξόφληση των χρεών προς αυτούς, η κατάσταση θα άλλαζε δραματικά. Οι ΗΠΑ θα βρίσκονταν ξαφνικά σε εξαιρετικά επι­σφαλή θέση.

Η ύπαρξη ενός τέτοιου νομίσματος έχει πάψει προ πολλού να αποτελεί απλή υπόθεση. Το ευρώ, που εμφανίστηκε στην παγκόσμια οικονομική σκηνή την 1η Ιανουαρίου του 2002, κά­θε μήνα που περνά αυξάνει το κύρος και την ισχύ του. Το ευ­ρωπαϊκό νόμισμα προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία στον ΟΠΕΚ, αν ποτέ θελήσει να δημιουργήσει αντίποινα για την ει­σβολή στο Ιράκ ή για οποιοδήποτε λόγο αποφασίσει να κάνει μια επίδειξη δύναμης στις ΗΠΑ. Μια απόφαση εκ μέρους του ΟΠΕΚ να αλλάξει το επίσημο νόμισμά του, αντικαθιστώντας το δολάριο με το ευρώ, θα κλόνιζε τα θεμέλια της αυτοκρατορίας. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, ενώ ταυτόχρονα ένας ή δύο από τους μεγάλους δανειστές μας απαιτούσε να εξοφλήσουμε τα χρέη μας σε ευρώ, οι επιπτώσεις θα ήταν τεράστιες.

* Ο Τζον Πέρκινς από το 1971 έως το 1981 εργάστηκε στην πολυεθνική εταιρία συμβούλων Chas. T. Main αρχικά ως οικονομολόγος και στη συνέχεια ως οικονομικός διευθυντής και υπεύθυνος τοπικού σχεδιασμού. Στην πραγματικότητα όμως ήταν ένας Οικονομικός Εκτελεστής, στρατολογημένος από τις μυστικές υπηρεσίες των Ηνωμένων Πολιτειών. Κράτησε το ρόλο του κρυφό ώσπου, με αφορμή τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001, αποφάσισε να εκθέσει δημοσίως τη αθέατη πλευρά της αμερικανικής εταιρειοκρατίας, συγγράφοντας την Εξομολόγηση ενός Οικονομικού Δολοφόνου. Στο βιβλίο βασίστηκε το ομότιτλο ντοκιμαντέρ του Στέλιου Κούλογλου.(Από τις σημειώσεις του βιβλίου)