Μπαλτακιάδα και "έξοδος στις αγορές"

Αν μη τι άλλο, σε αυτή τη χώρα δεν βαριόμαστε ποτέ. Η επικαιρότητα έχει πάντα γεγονότα, ώστε και τα κανάλια να έχουν θέματα να γεμίζουν το πρόγραμμά τους!

Σήμερα είχαμε και την έκρηξη βόμβας μέσα σε παγιδευμένο αυτοκίνητο στο κέντρο της Αθήνας. Αλλά δεν θα αφήσουμε αυτό το γεγονός να μας παρασύρει μακριά από τις δυο άλλες βόμβες. Η μια δεν είναι άλλη από το βίντεο με τον Μπαλτάκο, που δεν άφηνε αμφιβολίες για τις (έστω εγκαταλειμμένες σήμερα) προθέσεις της ΝΔ προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία να συνεργαστεί ακόμα και με το διάβολο, στη συγκεκριμένη περίπτωση με τη Χρυσή Αυγή. Η άλλη βόμβα είναι η περιβόητη και πολυδιαφημισμένη «έξοδος στις αγορές».

Ας αρχίσουμε με την «Μπαλτακιάδα». Έχουν γραφεί ήδη πάρα πολλά που δεν έχει νόημα να αναφερθούμε αναλυτικά σε αυτά που ακούσαμε στο βίντεο από τον εκπρόσωπο του πρωθυπουργού στο Υπουργικό Συμβούλιο και όχι μόνο.
Εδώ θα σταθώ σε δυο σημεία που θα ήθελα να τονίσω.

Πρώτα, μας λένε ότι ο Μπαλτάκος λειτούργησε αυτοβούλως. Δηλαδή με ποιο σκοπό; Ήθελε να προσελκύσει τη Χρυσή Αυγή να συνεργαστεί με τον ίδιο προσωπικά; Γιατί αυτό το συμπέρασμα βγαίνει από τους ισχυρισμούς των παπαγάλων της κυβέρνησης, που πιστεύουν ότι όλοι οι Έλληνες πολίτες τρώνε κουτόχορτο. Επειδή λοιπόν, αυτό δεν έχει λογική βάση, ήθελε να συζητήσει μαζί τους τη συνεργασία με «κάποιο» κόμμα. Με ποιο άραγε; Όχι πάντως με τη ΝΔ, αφού - σύμφωνα με τα παπαγαλάκια - ο Σαμαράς δεν είχε ιδέα. Άρα με κάποιο άλλο; Μόνο αυτό δεν μας είπαν. Πόσο πιο κάτω θα πάει η αξιοπιστία τους;

Το δεύτερο θέμα, το οποίο θεωρώ πιο σοβαρό και δεν του έχει δοθεί η έκταση που του αρμόζει είναι η απαγόρευση δημοσιοποίησης συζητήσεων μεταξύ στελεχών της κυβέρνησης και χρυσαυγιτών. Γιατί, αυτή είναι η ουσία της απαγόρευσης. Τι καταλαβαίνουμε από αυτή την πρωτοβουλία. Το οφθαλμοφανές: Η κυβέρνηση θέλει να κουκουλώσει και άλλα ατοπήματά της. Φοβάται μήπως βγουν στην επιφάνεια και άλλες ύποπτες συζητήσεις που έχουν γίνει προς την ίδια κατεύθυνση. Και καταφεύγει στην άκρως «δημοκρατική» μέθοδο (μήπως είναι η πρώτη;) της προληπτικής λογοκρισίας! Το ότι η Χρυσή Αυγή έχει τους δικούς της σκοπούς – όχι και τόσο καθαρούς φυσικά – είναι βέβαιο. Αλλά τέτοιου είδους συζητήσεις, μόνο σε βρώμικο περιβάλλον μπορούν να έχουν γίνει! Πάντως οι πολίτες έχουν δικαίωμα να πληροφορηθούν τι σκοπούς είχε η κυβέρνηση και ποιες συνεργασίες έψαχνε, προκειμένου να μείνει γαντζωμένη στην εξουσία, πριν αποφασίσει (πιεζόμενη από ξένους παράγοντες;) να προχωρήσει στη φυλάκιση βουλευτών και άλλων μελών της Χρυσής Αυγής, μεθόδευση που σοβαρές φωνές εξαρχής θεωρούσαν λανθασμένη, εφόσον ηρωοποιούσε τους φυλακισμένους και – απρόσμενα αυτή τη φορά -  είχε ως αποτέλεσμα, προκειμένου να αμυνθούν – κατόπιν της πίεσης που ένιωσαν – να προχωρήσουν στην αποκάλυψη του (πρώτου στη σειρά;) βίντεο με τον Μπαλτάκο και να βουλιάξει η πολιτική ζωή του τόπου πιο βαθιά στα βρώμικα νερά που κολυμπάει τα τελευταία ιδίως χρόνια.

Το άλλο «εκρηκτικό» θέμα είναι η κουραστικά πανηγυριζόμενη «έξοδος στις αγορές». Και μόνο το γεγονός ότι οι αγορές που αρνήθηκαν να μας δανείσουν το 2010 με 120-125% χρέος επί του ΑΕΠ, δέχονται να μας δανείσουν τώρα με το χρέος πάνω από το 175% του ΑΕΠ, θέτει ορισμένα ερωτήματα, που η απάντηση ότι τώρα βλέπουν τη χώρα πιο θετικά, μόνο θυμηδία προκαλεί. Εξάλλου, το εγχείρημα χάνει την αξιοπιστία του, από τη στιγμή που γίνεται εν μέσω κινήσεων ψηφοθηρικού χαρακτήρα, όπως το χαρτζηλίκωμα με 500ρικα των ύποπτων για ψήφιση της Χρυσής Αυγής ενστόλων ή η υπόσχεση για συμψηφισμό ΦΠΑ με χρέη Δημοσίου και άλλα τέτοια.

Ότι πρόκειται για προεκλογικό πυροτέχνημα επιβεβαιώνουν και οι απειλές των γερμανών επικυρίαρχων ότι, μετά τις ευρωεκλογές, μας ετοιμάζουν και άλλο "πακέτο βοήθειας".

Ποιος λόγος όμως υπάρχει να δανειστούμε τώρα από τις αγορές; Αν, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα (όλοι ξέρουμε πώς προέκυψε αυτό) δεν χρειαζόμαστε δανεισμό για κάλυψη εσωτερικών αναγκών (τις ανάγκες για κάλυψη παλιότερων δανείων θα τις καλύψουμε με την πολυαναμενόμενη και πανάκριβα πληρωμένη με το πολυνομοσχέδιο-μνημόνιο «δόση»). Αν, όπως επίσης ισχυρίζεται η κυβέρνηση, η ελληνική οικονομία ανακάμπτει, θα μπορούσαμε να δανειστούμε σε κάποιους μήνες με καλύτερους όρους. Εξάλλου χαμηλότερο επιτόκιο θα πετυχαίναμε και με την έκδοση διαδοχικών τρίμηνων ή εξάμηνων εντόκων γραμματίων μικροτέρων ποσών, όπως έχουμε κάνει και σχετικά πρόσφατα, κατά τη διάρκεια των μνημονιακών χρόνων.

Θα μείνω σε αυτά τα ερωτήματα και δεν θα προχωρήσω στην υιοθέτηση της καταγγελίας ότι πρόκειται για στημένη δουλειά, ώστε να κερδίσουν για άλλη μια φορά οι ίδιοι που κερδίζουν όλα αυτά τα χρόνια του μνημονίου, πότε με τα δάνεια που μας φορτώνουν, πότε με τo PSI, πότε με τη μεταφορά καταθέσεων στις χώρες τους … και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.