Οι ετεροθαλείς αδελφές Αριστερά και Δεξιά (του Γιώργου Κοντογιώργη)

Όπως αποδείχτηκε και από την εμπειρία της διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ, για κανένα κόμμα δεν μπορείς να έχεις σαφή εικόνα αν δεν το δεις πώς λειτουργεί όταν αναλάβει την εξουσία.

Το ξεγύμνωμα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πιο εμφαντικό, επειδή, ακόμα και οι μη ψηφοφόροι του, περίμεναν ένα διαφορετικό είδος διακυβέρνησης. Και μπορεί να έχει το ελαφρυντικό ότι η χώρα βρίσκεται υπό ξένη οικονομική κατοχή, αλλά πώς χρησιμοποίησε τα περιθώρια που είχε για να ασκήσει έστω και κάποια δική του πολιτική; Τι έκανε για τη γραφειοκρατία, για τη διαφθορά π.χ.;
Το παρακάτω άρθρο του Γιώργου Κοντογιώργη αποτελεί μια σαφή απεικόνιση της τριετούς (από τον Ιούλιο του 2015, όταν και αποκαλύφτηκε) διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ετεροθαλείς αδελφές

 
Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία ανέδειξε τη γύμνια του σε όλα τα επίπεδα. Ομολόγησε αυτό που ήταν γνωστό εδώ και πολλές δεκαετίες, ότι δηλαδή η Αριστερά, και προεχόντως ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει τίποτε να πει για τον κόσμο της εποχής μας και για το μέλλον. Επιπλέον, ομολόγησε ότι ομοιάζει ομοθετικά με τη Δεξιά και ότι βεβαίως έχει μεταβληθεί σε μια τυπικά αντιδραστική συνιστώσα του δυτικού Διαφωτισμού και αυθεντικό παρακολούθημα της διεθνούς των αγορών.

Το χειρότερο εξ όλων είναι ότι ομολόγησε ότι ήταν τόσο βαθιά εγκιβωτισμένος στην πλέον απεχθή εκδοχή της κομματοκρατίας ώστε τα στελέχη του, μολονότι παρασιτόβια του δημοσίου κορβανά επί πολλές δεκαετίες, αγνοούσαν απολύτως τα ζητήματα του κράτους, και -το χειρότερο- τα διεθνή και τα ευρωπαϊκά δρώμενα. Αποκαλύφθηκε δηλαδή ότι δεν διέθετε εξαρχής ούτε καν το «ηθικό πλεονέκτημα».
Η γενικότερη αιτία της έκπτωσης αυτής του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η Αριστερά, ο σοσιαλισμός εν γένει, δεν αποτέλεσε μια διαφορετική φάση έναντι της Δεξιάς και του φιλελευθερισμού, όπως διατεινόταν. Αντιπροσώπευσε απλώς έναν διαφορετικό δρόμο στην έξοδο από τη δεσποτεία, που αφορούσε κυρίως τα κοινωνικά στρώματα της εργασίας (στη Δύση) ή ολόκληρες κοινωνίες, οι οποίες βρίσκονταν σε υστέρηση έναντι άλλων.
Ο δρόμος που επέλεξε, ωστόσο, ήταν εξ αντικειμένου αδιέξοδος διότι, για λόγους που έχω αναλύσει αλλού: αναιρούσε μεν την απολυταρχία (κρατική δεσποτεία), οδηγούσε όμως στον ολοκληρωτισμό. Εξ ου και η, ως ασύμβατη με την εποχή της, αύτανδρη κατάρρευση του ολοκληρωτικού σοσιαλιστικού πειράματος.

Γιατί δεν πρέπει να μειωθούν οι συντάξεις

Όποιος δεν κλείνει τα μάτια, βλέπει ότι τα χρόνια αυτά της μνημονιακής κατοχής η λεηλασία των συντάξεων ήταν ο εύκολος τρόπος προσπορισμού των ποσών που χρειάζονταν για την πληρωμή των τοκοχρεολυσίων. Οι συνταξιούχοι δεν μπορούν να απεργήσουν και εκτός αυτού, λόγω ηλικίας και πιθανών ασθενειών, η όποια αντίδραση μπορούν να προβάλλουν είναι υποτονική. Έτσι οι πολιτικοί, μην έχοντας τις γνώσεις και την όρεξη να ασχοληθούν πραγματικά με κοινωνικά αποδεκτό τρόπο στην αντιμετώπιση των όποιων προβλημάτων δημιουργήθηκαν, στράφηκαν με τον "γενναίο" τρόπο που τους χαρακτηρίζει εναντίον της πιο ανήμπορης ομάδας του ελληνικού πληθυσμού.

Το παρακάτω άρθρο των Σάββα Ρομπόλη και Βασίλη Μπέτση* αποδεικνύει για ποιο λόγο δεν είναι απαραίτητη μια περαιτέρω μείωση των συντάξεων, επικεντρωνόμενη στο λόγο συνταξιοδοτικής δαπάνης προς το ΑΕΠ. Μόνο στην τελευταία παράγραφο αναφέρει και την παράπλευρη απώλεια που είναι οι υφεσιακές επιπτώσεις της μείωσης των συντάξεων, αφού κάθε περικοπή αφαιρεί ποσά από την κατανάλωση με αποτέλεσμα το κλείσιμο επιχειρήσεων, τη μείωση εσόδων από το ΦΠΑ, την αύξηση της ανεργίας για να αναφέρω λίγες μόνο από τις δυσμενείς επιπτώσεις των περικοπών των συντάξεων, τις οποίες είτε αγνοούν οι πολιτικοί "μας" είτε θεωρούν ότι το θέμα αυτό δεν τους ενδιαφέρει, εφόσον οι ίδιοι πληρώνονται κανονικά. 

Το ΔΝΤ επισημαίνει ότι «η απόφαση (21/6/2018) του Eurogroup διασφαλίζει τη μεσοπρόθεσμη βιωσιμότητα του χρέους, αναφέροντας ότι η Ελλάδα εξέρχεται από τα προγράμματα έχοντας εξαλείψει τις μακροοικονομικές ανισορροπίες». Παράλληλα, το ΔΝΤ επιμένει «στην αναγκαιότητα περαιτέρω περικοπής των συντάξεων από 1/1/2019, προκειμένου ο δείκτης συνταξιοδοτικές δαπάνες προς ΑΕΠ να διαμορφωθεί στο ανώτερο όριο (16% του ΑΕΠ) μέχρι το 2060, σημειώνοντας ότι οι εκκρεμείς μεταρρυθμίσεις και τα υψηλά πλεονάσματα αποτελούν εμπόδια για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας».

Κατά συνέπεια, το ερώτημα που τίθεται είναι εάν επιβάλλονται ή όχι οι περαιτέρω μειώσεις των συντάξεων από την 1/1/2019; Διερευνώντας αναλυτικά τα σχετικά στατιστικά (πληθυσμός, προσδόκιμο όριο ζωής, ηλικία συνταξιοδότησης, κ.λ.π) και οικονομικά (ΑΕΠ, ποσοστό απασχόλησης, επίπεδο μισθών, πληθωρισμός, δημόσια έσοδα-δαπάνες, ποσά αποπληρωμής χρέους, κ.λ.π.) στοιχεία, με τη μεθοδολογία των χρηματορροών, αποδεικνύεται με τεκμηριωμένο τρόπο, όπως εξάλλου αποτυπώνεται στα διαγράμματα 1 και 2, ότι οι συντάξεις (κύριες και επικουρικές) δεν πρέπει να μειωθούν περαιτέρω από 1/1/2019 στη χώρα μας.