Μόλις χθες ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση από 23% σε 13% βεβαιώνοντάς μας ότι θα μειωθούν οι τιμές σε εστιατόρια, καφέ κλπ και ως επακόλουθο θα αυξηθεί η ζήτηση, άρα και τα φορολογικά έσοδα.
Ήδη από σήμερα βγαίνουν εκπρόσωποι του κλάδου στα ΜΜΕ και αναφέρονται σε προηγούμενες αυξήσεις του ΦΠΑ, τις οποίες - ισχυρίζονται πως - απορρόφησαν χωρίς να προβούν σε ανάλογες αυξήσεις τιμών (λες και απευθύνονται σε ανθρώπους που μόλις σήμερα πρωτοήλθαν σε αυτή τη χώρα), άρα και τώρα δεν είναι υποχρεωμένοι να προβούν σε αντίστοιχες μειώσεις.
Όλοι κατηγορούμε το Δημόσιο, αφού όλοι έχουμε ταλαιπωρηθεί πολλές φορές κατά την επαφή με τις υπηρεσίες του. Είναι γνωστά τα προβλήματα, αφού και τα ζούμε και καταγράφονται συνεχώς. Κατ'αντιδιαστολή θεοποιείται ο ιδιωτικός τομέας. Αλλά...
Δεν είχα ποτέ εργασιακή σχέση με το Δημόσιο, είχα και έχω όμως, από πολλά χρόνια επαφή με πάρα πολλούς έλληνες επιχειρηματίες και δεν έχω την καλύτερη γνώμη γι'αυτούς (πάντα βέβαια υπάρχουν κι εξαιρέσεις, όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι τόσο λίγες...).
Για να μην επεκταθώ πολύ, θα αναφερθώ μόνο σε τρία σημεία και ίσως στο μέλλον επανέλθω.
1. Κατηγορούν, μαζί με τα μέσα που τους υποστηρίζουν, το Δημόσιο, δίνοντας την εντύπωση ότι είναι θύματα της (πανθομολογουμένως στρεβλής) οργάνωσης και λειτουργίας του, ενώ και ο δικός τους τρόπος του επιχειρείν δεν στηρίζεται τόσο στους κανόνες της ελεύθερης αγοράς, αλλά η μακροημέρευσή τους (και η κερδοφορία τους) επαφίεται σε μεγάλο βαθμό είτε στο ίδιο Δημόσιο που κατηγορούν (περιμένοντας αναθέσεις έργων, επιστροφές φόρων κλπ), είτε στα δάνεια από τις Τράπεζες. Άλλα θέματα, όπως η καλή ποιότητα, η λογική τιμή κ.ά. έρχονται πολύ μετά στις προθέσεις τους.
2. Η κρατική ενίσχυση που ζητούσαν, προερχόταν από τους φόρους που πλήρωναν (και πληρώνουν) βασικά μισθωτοί και συνταξιούχοι, αφού είναι γνωστό ότι το μεγαλύτερο ποσοστό φορολογικών εσόδων προερχόταν (και προέρχονται) από την αφαίμαξη αυτών των δύο κατηγοριών, ενώ οι περισσότεροι ελεύθεροι επαγγελματίες και όσοι άλλοι επιχειρηματίες είχαν τη δυνατότητα, δήλωναν εισόδημα λίγο κάτω από το αφορολόγητο.
Χρειάζεται να αναφερθώ στο θέμα του γνωστού παγκοσμίως προβλήματος της φοροδιαφυγής στη χώρα μας; Αμφιβάλλει κανείς για το ποιός είναι ο κλάδος που φοροδιαφεύγει;
3. Τα τελευταία χρόνια, τα μνημονιακά, όταν στέρεψαν πια οι κρατικές και οι τραπεζικές βρύσες, αρκετές επιχειρήσεις έκλεισαν με αποτέλεσμα αρκετοί εργαζόμενοι να βρεθούν χωρίς δουλειά. Αυτό όμως που δεν αναφέρεται πουθενά, είναι ότι έμειναν χωρίς δουλειά και πολλοί εργαζόμενοι, χωρίς να υπάρχει λόγος απόλυσής τους. Ποιός δεν ξέρει περιπτώσεις επιχειρήσεων που εξακολουθούσαν να είναι κερδοφόρες, όσο πριν (υπάρχουν πολλές τέτοιες) και απέλυσαν εργαζόμενους προκειμένου να προσλάβουν με μικρότερες αποδοχές άλλους - και λιγότερους από τους απολυμένους, αρκετές φορές - πιέζοντας εκτός των νέων και τους παραμένοντες υπαλλήλους να εργάζονται περισσότερες ώρες, όχι μόνο χωρίς υπερωρίες, αλλά και με μειωμένους μισθούς; Επωφελούμενοι των μνημονιακών νόμων, ώστε να αυξήσουν τα κέρδη τους, αλλά και την ανεργία.
Και τέλος, τώρα που η χώρα έχει ανάγκη από επενδύσεις, γιατί να τις περιμένουμε από το εξωτερικό; Οι Έλληνες επιχειρηματίες πού είναι; Πιο ευνοϊκοί νόμοι από τους μνημονιακούς, δεν έχουν υπάρξει γι'αυτούς, στο παρελθόν. Λοιπόν; Έχω άδικο που δεν τους λυπάμαι;
Ήδη από σήμερα βγαίνουν εκπρόσωποι του κλάδου στα ΜΜΕ και αναφέρονται σε προηγούμενες αυξήσεις του ΦΠΑ, τις οποίες - ισχυρίζονται πως - απορρόφησαν χωρίς να προβούν σε ανάλογες αυξήσεις τιμών (λες και απευθύνονται σε ανθρώπους που μόλις σήμερα πρωτοήλθαν σε αυτή τη χώρα), άρα και τώρα δεν είναι υποχρεωμένοι να προβούν σε αντίστοιχες μειώσεις.
Όλοι κατηγορούμε το Δημόσιο, αφού όλοι έχουμε ταλαιπωρηθεί πολλές φορές κατά την επαφή με τις υπηρεσίες του. Είναι γνωστά τα προβλήματα, αφού και τα ζούμε και καταγράφονται συνεχώς. Κατ'αντιδιαστολή θεοποιείται ο ιδιωτικός τομέας. Αλλά...
Δεν είχα ποτέ εργασιακή σχέση με το Δημόσιο, είχα και έχω όμως, από πολλά χρόνια επαφή με πάρα πολλούς έλληνες επιχειρηματίες και δεν έχω την καλύτερη γνώμη γι'αυτούς (πάντα βέβαια υπάρχουν κι εξαιρέσεις, όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι τόσο λίγες...).
Για να μην επεκταθώ πολύ, θα αναφερθώ μόνο σε τρία σημεία και ίσως στο μέλλον επανέλθω.
1. Κατηγορούν, μαζί με τα μέσα που τους υποστηρίζουν, το Δημόσιο, δίνοντας την εντύπωση ότι είναι θύματα της (πανθομολογουμένως στρεβλής) οργάνωσης και λειτουργίας του, ενώ και ο δικός τους τρόπος του επιχειρείν δεν στηρίζεται τόσο στους κανόνες της ελεύθερης αγοράς, αλλά η μακροημέρευσή τους (και η κερδοφορία τους) επαφίεται σε μεγάλο βαθμό είτε στο ίδιο Δημόσιο που κατηγορούν (περιμένοντας αναθέσεις έργων, επιστροφές φόρων κλπ), είτε στα δάνεια από τις Τράπεζες. Άλλα θέματα, όπως η καλή ποιότητα, η λογική τιμή κ.ά. έρχονται πολύ μετά στις προθέσεις τους.
2. Η κρατική ενίσχυση που ζητούσαν, προερχόταν από τους φόρους που πλήρωναν (και πληρώνουν) βασικά μισθωτοί και συνταξιούχοι, αφού είναι γνωστό ότι το μεγαλύτερο ποσοστό φορολογικών εσόδων προερχόταν (και προέρχονται) από την αφαίμαξη αυτών των δύο κατηγοριών, ενώ οι περισσότεροι ελεύθεροι επαγγελματίες και όσοι άλλοι επιχειρηματίες είχαν τη δυνατότητα, δήλωναν εισόδημα λίγο κάτω από το αφορολόγητο.
Χρειάζεται να αναφερθώ στο θέμα του γνωστού παγκοσμίως προβλήματος της φοροδιαφυγής στη χώρα μας; Αμφιβάλλει κανείς για το ποιός είναι ο κλάδος που φοροδιαφεύγει;
3. Τα τελευταία χρόνια, τα μνημονιακά, όταν στέρεψαν πια οι κρατικές και οι τραπεζικές βρύσες, αρκετές επιχειρήσεις έκλεισαν με αποτέλεσμα αρκετοί εργαζόμενοι να βρεθούν χωρίς δουλειά. Αυτό όμως που δεν αναφέρεται πουθενά, είναι ότι έμειναν χωρίς δουλειά και πολλοί εργαζόμενοι, χωρίς να υπάρχει λόγος απόλυσής τους. Ποιός δεν ξέρει περιπτώσεις επιχειρήσεων που εξακολουθούσαν να είναι κερδοφόρες, όσο πριν (υπάρχουν πολλές τέτοιες) και απέλυσαν εργαζόμενους προκειμένου να προσλάβουν με μικρότερες αποδοχές άλλους - και λιγότερους από τους απολυμένους, αρκετές φορές - πιέζοντας εκτός των νέων και τους παραμένοντες υπαλλήλους να εργάζονται περισσότερες ώρες, όχι μόνο χωρίς υπερωρίες, αλλά και με μειωμένους μισθούς; Επωφελούμενοι των μνημονιακών νόμων, ώστε να αυξήσουν τα κέρδη τους, αλλά και την ανεργία.
Και τέλος, τώρα που η χώρα έχει ανάγκη από επενδύσεις, γιατί να τις περιμένουμε από το εξωτερικό; Οι Έλληνες επιχειρηματίες πού είναι; Πιο ευνοϊκοί νόμοι από τους μνημονιακούς, δεν έχουν υπάρξει γι'αυτούς, στο παρελθόν. Λοιπόν; Έχω άδικο που δεν τους λυπάμαι;
