28 Δεκεμβρίου 2021

Κοινοβούλιο: Κερκίς χειροκροτητῶν

Ο Μανώλης Κοττάκης είναι από τους ελάχιστους δημοσιογράφους που "ανήκουν" στην συντηρητική παράταξη, αλλά δεν διστάζουν να κάνουν κριτική στο κόμμα που ηγείται του χώρου αυτού.

Αν και δεν ανήκω σε αυτόν τον χώρο (σε κανέναν χώρο, βασικά), διαβάζω συχνά με ενδιαφέρον τις αναλύσεις του.

Το άρθρο που αναδημοσιεύω από την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, μπορεί να είναι της προηγούμενης εβδομάδας, αναφερόμενο στη συζήτηση που έγινε στη Βουλή στον απόηχο της μελέτης Τσιόδρα-Λύτρα, αλλά παραμένει επίκαιρο επειδή αποτυπώνει εύστοχα την εικόνα που παρουσιάζουν οι "εκπρόσωποι" του Λαού και οι ηγέτες τους κατά τη διάρκεια των συνεδριάσεων στον υποτιθέμενο Ναό της Δημοκρατίας. 


Τοῦ Μανώλη Κοττάκη

 Στήν πυρά ἡ ἐπιστήμη καί τά βιογραφικά – Ὁ Πρωθυπουργός ἀπαξίωσε τόν Σωτήρη Τσιόδρα ὑποβιβάζοντάς τον σέ κύριο «κανένα»

Η KOINOBOYΛΕΥΤΙΚΗ ἀναμέτρησις Κυβερνήσεως – ἀντιπολιτεύσεως γιά τόν προϋπολογισμό κατά τήν διάρκεια τῆς ὁποίας οἱ βουλευτές τῆς πλειοψηφίας καί τῆς μειοψηφίας χειροκροτοῦσαν μέ πάθος ὀπαδοῦ τόν Πρωθυπουργό καί τόν ἀρχηγό τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολιτεύσεως, κατέδειξε μέ σαφήνεια σέ τί εἴδους ἐκλογές ὁδηγούμαστε καί μέ ποιά διακυβεύματα: ἐκλογές ἀκραίας πόλωσης μεταξύ τῶν κυρίων Μητσοτάκη – Τσίπρα μέ διακυβεύματα τήν σταθερότητα καί τήν κοινωνική δικαιοσύνη. Ἄν καί τό σύστημα τῶν δημοσκοπήσεων κάνει φιλότιμες προσπάθειες νά παρεμβάλλει τόν Πρόεδρο τοῦ ΠΑΣΟΚ Νῖκο Ἀνδρουλάκη ὡς σφῆνα μεταξύ τῶν κυρίων Μητσοτάκη καί Τσίπρα, οἱ πρῶτες ἐνδείξεις γιά τόν «νέο παίκτη» εἶναι ἀπογοητευτικές. Τό ΠΑΣΟΚ εἶχε μεγάλη «τρῦπα» στήν κοινοβουλευτική του ἐκπροσώπηση ἐπί τριήμερο, τά ἀνακλαστικά του στήν ὑπόθεση Τσιόδρα ἦταν πολύ χαμηλά, ἐνῶ ὁ Νῖκος Ἀνδρουλάκης ἦταν ἀμήχανος στίς συνεντεύξεις καί τίς τοποθετήσεις του. Μέχρι νά ἐγκλιματιστεῖ στό ἑλληνικό πολιτικό περιβάλλον ὁ Τσίπρας θά ἔχει μεταφέρει ὅλη τήν ἀντιπαράθεση στήν Βουλή. Ἀπό ἐκεῖ πού λείπει. Ἡ ὁμιλία Ἀνδρουλάκη στήν αἴθουσα γερουσίας γιά νά ἔχει κοινοβουλευτικό τηλεοπτικό πλάνο γιά τά δελτία εἰδήσεων, ἐλάχιστα βοήθησε.

Τούτων δοθέντων, ἔχει σημασία ἡ ἀποτίμηση τῆς κοινοβουλευτικῆς μάχης μεταξύ τῶν κυρίων Μητσοτάκη – Τσίπρα τῆς πρώτης στήν ὁποία ἡ ΝΔ εἶχε πρόβλημα λόγῳ τῆς ὑπόθεσης Τσιόδρα. Τῆς πρώτης πού ἡ ΝΔ βρέθηκε ἀρχικῶς σέ ἄμυνα. Ὁ ἀρχηγός τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολιτεύσεως ἐκμεταλλεύτηκε τίς κυβερνητικές παλινωδίες σχετικῶς μέ τόν τελικό ἀποδέκτη τῆς ἐκθέσεως ἀλλά καί παλαιότερη διατύπωσή του γιά τίς νοσηλεῖες ἐκτός ΜΕΘ, καί ἐπιτέθηκε μέ δριμύτητα στήν Κυβέρνηση σέ τρεῖς ἄξονες: ΕΣΥ, μεσαία τάξη, σχέσεις μέ συμφέροντα καί διαπλοκή. Χρησιμοποιῶντας διαρκῶς τό ρῆμα «ντιλάρω» καί τήν ὑπόθεση Τσιόδρα, ὁ κ. Τσίπρας ἐπιχείρησε νά πλήξει τήν ἀξιοπιστία τοῦ Πρωθυπουργοῦ καί νά συσπειρώσει τό κομματικό του ἀκροατήριο . Μέ κορυφαία στιγμή τό αἴτημα γιά «ἐκλογές». Ἄν κρίνει κανείς ἀπό τίς ἀντιδράσεις κερκίδας τῆς συνήθως νωθρῆς κοινοβουλευτικῆς του ὁμάδος, ὁ στόχος του μᾶλλον ἐπετεύχθη: ἡ αὔξηση τῆς συσπείρωσης τῶν κοινωνικῶς ἀδύναμων στρωμάτων γύρω ἀπό τόν ΣΥΡΙΖΑ εἰς βάρος τοῦ τραγικῶς ἀπόντος ΠΑΣΟΚ τό ὁποῖο δέν εἶχε κοινοβουλευτικές ἐφεδρεῖες γιά νά σταθεῖ.

5 Δεκεμβρίου 2021

ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΗΤΑ

Ένα από τα πιο συνηθισμένα λάθη της θεωρίας του συμβολισμού συνίσταται στην αντιπαράθεση του συμβολικού με το ιστορικό γεγονός. Ξεκινώντας από τη θέση πως υπάρχουν σύμβολα που κινούνται μόνο μέσα στη συμβολική τους διάρθρωση, υποτίθεται, λανθασμένα, πως σε όλα ή σχεδόν όλα τα υπερβατικά συμβάντα που παρουσιάζονται ταυτοχρόνως σαν ιστορικά και συμβολικά μαζί μπορεί να πρόκειται για μια απλή μεταμόρφωση του συμβολικού υλικού σε μυθολογικό κι από εκεί σε ιστορικό.

Ενάντια σ’ αυτό το λάθος αντιδρούν οι πιο γνωστοί ιστορικοί. Ο Μιρσέα Ελιάντε βεβαιώνει πως «οι δύο θέσεις δεν είναι παρά φαινομενικά μόνο ασυμβίβαστες..., Ο συμβολισμός προσθέτει μια νέα διάσταση σ’ ένα αντικείμενο ή μια πράξη, χωρίς μ’ αυτό να παραβιάζει την άμεση ή “ιστορική” του αξία: Όταν εφαρμόζεται σ’ ένα αντικείμενο ή σε μία πράξη, τα μετατρέπει σε “ανοιχτά γεγονότα”». Σ’ αυτή την θέση βλέπουμε καθαρά ριζωμένη τη διαφορά ανάμεσα στο ιστορικό και στο συμβολικό, καθώς επίσης και την πάντα ενυπάρχουσα πιθανότητα μιας γέφυρας που θα μπορέσει να ενώσει αυτές τις δύο μορφές της πραγματικότητας. Ο σκεπτικισμός που υπαινίσσεται ελαφρώς ο εν λόγω καθηγητής, οφείλεται προφανώς στην επιστημονική του εκπαίδευση, σε μια εποχή που η επιστήμη, εξειδικευμένη στην ανάλυση, έχει να επιδείξει αξιοθαύμαστα αποτελέσματα στην περιοχή του πραγματικού, αλλά δεν της είναι δυνατόν να συλλάβει την ολότητα σαν ένα οργανικό σύνολο, δηλαδή, σαν μία «πολλαπλότητα στην ενότητά της» μιας κατάστασης που η άρνησή της έχει σωστά τοποθετηθεί από τον Μάρτιν Μπούμπερ, όταν λέει ότι ο κόσμος σήμερα στερείται της εικόνας του, γιατί αυτή μπορεί να αποκτηθεί μόνο μέσα από μια παγκόσμια σύνθεση γνώσεων. 

Πολύ συχνά συναντάμε την τάση πως η παραδοχή της συμβολικής έννοιας απορρίπτει αναγκαστικά την σημασιολογική και την ιστορική - μια τέτοια αντίληψη πηγάζει από άγνοια του νόμου των ανταποκρίσεων, που αποτελεί θεμέλιο κάθε συμβολισμού και που κάτω απ’ αυτόν όλα τα πράγματα, ξεκινώντας ουσιαστικά από μια μεταφυσική αρχή που είναι η πηγή της πραγματικότητάς του, μεταφράζει και εκφράζει αυτή την αρχή με ένα δικό του τρόπο και στο δικό του επίπεδο ύπαρξης, έτσι που, από το ένα επίπεδο στο άλλο, όλα τα πράγματα ανταποκρίνονται και ενώνονται για να συμπέσουν στην ολική παγκόσμια αρμονία.

31 Οκτωβρίου 2021

Τι μπορεί να προκύψει από την κόντρα Πολωνίας Ε.Ε.;

Σχετικά με το θέμα που δημιουργήθηκε ανάμεσα στην Πολωνία και την Ευρωπαϊκή Ένωση, διάβασα ένα ενδιαφέρον άρθρο και σκέφτηκα να το μοιραστώ με όποιον ενδιαφέρεται.

Το α-πίθανο σενάριο ενός Polexit, η στάση και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης

του ΧΡΗΣΤΟΥ Θ. ΜΠΟΤΖΙΟΥ

Mία απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Πολωνίας, σύμφωνα με την οποία ορισμένες διατάξεις των συντακτικών κειμένων της ΕΕ αντίκεινται προς το Πολωνικό Σύνταγμα, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και συζητήσεις, που προβλήθηκαν έντονα από τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ. Βασικό ερώτημα ήταν αν η απόφαση αυτή –που προκλήθηκε έπειτα από σχετικό ερώτημα του πρωθυπουργού κ. Ματέους Μοραβιέτσκι– προμηνύει ή ισοδυναμεί με έξοδο της Πολωνίας από την ΕΕ. 

Τα ερωτήματα δεν προκλήθηκαν τυχαία, αν ληφθεί υπόψη η συμπεριφορά της σημερινής πολωνικής κυβέρνησης εντός της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και η διαφοροποίησή της σε φλέγοντα θέματα που απασχολούν την Κοινότητα, όπως το Προσφυγικό – Μεταναστευτικό, αλλά και οι κριτικές που ασκούνται κατά της πολωνικής κυβέρνησης για μη σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που αποτελεί μία από τις βασικές αρχές της ΕΕ. 

Το ενδιαφέρον των ΜΜΕ, όπως και της ΕΕ δεν είναι τυχαίο. Η Πολωνία είναι μια σημαντική χώρα της Κεντρικής Ευρώπης, με πληθυσμό που ξεπερνάει τους 40.000.000 κατοίκους. Η ιστορία της –μεσαιωνική και ύστερη– είναι από τις πλέον πολυκύμαντες της γηραιάς ηπείρου. Τους τελευταίους αιώνες υπέστη τρεις διαμελισμούς από τις δύο όμορες χώρες, Ρωσία και Γερμανία. Το 1939 υφίσταται την εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας, που ουσιαστικά σηματοδοτεί και την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Με την ήττα των Γερμανών εντάσσεται στο Κομμουνιστικό Μπλοκ, όπως και οι άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και της Βαλτικής. Μαζί με την Ουγγαρία ήταν από τα «άτακτα» μέλη των χωρών-μελών του Συμφώνου της Βαρσοβίας, γεγονός που ανάγκαζε τη Μόσχα να ασκεί στενή επιτήρηση και να επεμβαίνει όταν το επέβαλλε η σοβιετική πειθαρχία. Μετά την πτώση των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού (1989) και τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, η Πολωνία επιστρέφει στον Δυτικό Κόσμο, με τον οποίο ανέκαθεν συνδεόταν λόγω και του Ρωμαιοκαθολικισμού, τον οποίο ασπάζεται η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού της. 

27 Ιανουαρίου 2021

Η Γλώσσα ως εργαλείο στα χέρια των πολιτικών

 Ένα ενδιαφέρον άρθρο διάβασα για τη χρήση της γλώσσας από τους πολιτικούς προκειμένου να εφαρμόσουν τα σχέδιά τους παραπλανώντας τους πολίτες. Το υπογράφει ο Αριστοτέλης Ξένος και πιο κάτω αναδημοσιεύω το μεγαλύτερο μέρος του.

Τα λόγια είναι επικίνδυνα. Ήταν πάντα γνωστό. Εκείνοι που κατέχουν τις λέξεις μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν για να γίνουν κύριοι των σκέψεων των άλλων ανθρώπων. Το σύνολο των λέξεων είναι η Γλώσσα, δηλαδή η καθολική ικανότητα των ανθρώπων μέσα σε όλες τις κοινωνίες να επικοινωνούν. Για την πολιτική όμως η Γλώσσα έχει άλλη σημασία. Είναι το εργαλείο για τη χειραγώγηση του λαού, είναι η τέχνη της διακυβέρνησης, η τέχνη της συνειδητής χρήσης της γλώσσας με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να ελέγξει τους άλλους, είναι η τέχνη της γλωσσικής χειραγώγησης.

Οι κύριες λειτουργίες της γλώσσας είναι: α) Δηλωτική λειτουργία, κατά την επικοινωνία πληροφοριών, β) Διαδραστική λειτουργία, όταν ζητάμε πληροφορίες, γ) Επιτακτική λειτουργία, όταν δίνονται εντολές και οδηγίες, δ) Συναισθηματική λειτουργία, όταν εκφράζει τα συναισθήματα, ε) Χειριστική, όταν δίνει νοήματα σε λέξεις που η ίδια η λέξη δεν περιελάμβανε, είναι μια έμμεση επικοινωνία κρυμμένη μέσα σε λέξεις που δεν υποδηλώνουν όσα εννοούνται.

Η... χειραγώγηση

Πρακτικά, ο γλωσσικός χειρισμός βασίζεται στη χρήση έμμεσης ομιλίας, όπου οι επιπτώσεις ουδέποτε αναφέρονται, αλλά εννοούνται. Υπάρχει ένας αριθμός των θεσμικών τομέων και των κοινωνικών καταστάσεων στις οποίες άνετα μπορεί να γίνει η γλωσσική χειραγώγηση.

Στις μέρες μας η γλωσσική χειραγώγηση γίνεται από τα ΜΜΕ, τις δηλώσεις Τύπου, τις φρασεολογικές παραλλαγές, τη χρήση όρων που δεν σημαίνουν εννοιολογικά τίποτα. Όσο πιο άδεια είναι η λέξη που χρησιμοποιείται τόσο πιο εύκολη είναι η χειραγώγηση. Για να γίνει πιο κατανοητό, η χρήση της αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας μέσα από την απόλυτη ακρίβειά της απαγόρευε τη γλωσσική χειραγώγηση, καθώς η σημασία της ήταν αυστηρά καθορισμένη, σε αντίθεση με τη νεοελληνική που μοιάζει με πηγάδι χωρίς πάτο.

Φυσικά, αυτό δεν ισχύει μόνο για τη νεοελληνική. Οι κυρίαρχες γλώσσες είναι έτσι διαμορφωμένες, αλλά και συνεχώς διαφοροποιούνται με τέτοιο τρόπο, ώστε άλλα να λέμε, αλλά να εννοούνται, άλλα να καταλαβαίνουμε και άλλα να πράττουμε. Ο στόχος των πολιτικών μυθοποιητών είναι να στρεβλώνουν την πραγματικότητα.

8 Ιανουαρίου 2021

Η απάντηση για λογαριασμό της κας Σακελλαροπούλου

Για να είμαστε δίκαιοι, και σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησής μου, αναφέρω την απάντηση που δόθηκε από την πλευρά της κας Σακελλαροπούλου σχετικά με το θέμα της μη ανάκρουσης του Εθνικού Ύμνου κατά τη μετάβασή της στον Μητροπολιτικό Ναό της Αθήνας, προκειμένου να παραστεί στην καθιερωμένη Δοξολογία της Πρωτοχρονιάς:

"Ο σχεδιασμός της εκδήλωσης της Δοξολογίας δεν εμπίπτει στις αρμοδιότητες της Προεδρίας της Δημοκρατίας.

Όπως αναφέρεται στην από 2 Ιανουαρίου 2021 ανακοίνωση του ΓΕΕΘΑ, η απόφαση της μη ανάκρουσης του Εθνικού Ύμνου ελήφθη σε σύσκεψη για την προετοιμασία της τελετής, στις 30 Δεκεμβρίου 2020, λόγω των περιοριστικών μέτρων εξαιτίας της πανδημίας, που προβλέπουν μείωση του αριθμού των παρευρισκομένων".

Πάντως στην φωτογραφία από την προσέλευσή της στην Μητρόπολη, βλέπω ότι υπάρχει άγημα με αρκετά πρόσωπα σε ασφαλείς αποστάσεις. Τί θα εμπόδιζε να υπάρχει ο απαραίτητος αριθμός μουσικών για την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου;

 


Υπάρχει και κάποιο άλλο επακόλουθο που με ενόχλησε. 
GreekBloggers.com