Οι πρώτες αναδιαρθρώσεις των ελληνικών χρεών (1832-1878)

Τώρα πια, όλοι ξέρουμε ότι η χρεοκοπία δεν είναι κάτι ασυνήθιστο. Όλα τα κράτη έχουν ή θα μπορούσαν να έχουν χρεοκοπήσει. Για τους δικούς τους λόγους τα συστημικά ΜΜΕ παρουσιάζουν την ελληνική χρεοκοπία του 2010 (αν και δεν την ονομάζουν χρεοκοπία, έτσι ώστε να μπορούν να την επισείουν ως ...επερχόμενο κίνδυνο) ως κάτι πρωτοφανές! Όμως η Ελλάδα ξεκίνησε να χρεοκοπεί πριν ακόμα γίνει κράτος.
Το παρακάτω άρθρο* παρουσιάζει τις πρώτες χρεοκοπίες της χώρας μας, κατά τα πρώτα 50 χρόνια της νεότερης ιστορίας της, μετά την απελευθέρωσή της από τον οθωμανικό ζυγό.
 
Από το 1826 έως το 2015, η Ελλάδα έχει χρεωκοπήσει 6 φορές, δηλαδή λιγότερες από τις 7 φορές της Γερμανίας (χρεωκοπίες κρατιδίων του 1807, 1812, 1813, 1814, 1850, χρεωκοπίες ομοσπονδιακού κράτους του 1932 και του 1939 με στάση πληρωμών λόγω πολέμου), με συνέπεια η νέα της χρεοκοπία το 2010 να μην αποτελεί παράδοξο φαινόμενο για τους ανθρώπους που μελετούν προσεκτικά την οικονομική εξέλιξη των διαφόρων χωρών. Κατά την διάρκεια αυτών των 190 ετών η Ελλάδα αφιερώνει συνολικά σχεδόν έναν αιώνα, αναδιαρθρώνοντας και αποπληρώνοντας τα εξωτερικά της χρέη, εφαρμόζοντας οικονομικές πολιτικές ανασυγκρότησης και αναδιοργάνωσης και εκσυγχρονίζοντας χωρίς θεαματικά αποτελέσματα το κράτος.
 

Πρώτη Αναδιάρθρωση

Η μεγάλη επανάσταση του 1821 χρηματοδοτείται από τους τραπεζίτες του Λονδίνου, χάρη στις πιέσεις που ασκούν ο Λόρδος Βύρων και το Φιλελληνικό Κομιτάτο, σε συνδυασμό με τις παρασκηνιακές ενέργειες του τότε φιλελεύθερου Υπουργού Εξωτερικών George Canning. To 1824 οι επαναστάτες δέχονται το πρώτο δάνειο των £800.000, με επιτόκιο 8,5%, το οποίο προσφέρεται στο επενδυτικό κοινό με δημόσια εγγραφή στο 59% της ονομαστικής αξίας, αφενός μεν λόγω υψηλού κινδύνου και αφετέρου για να δελεάσει τους ριψοκίνδυνους επενδυτές. Το 1825 εκδίδεται το δεύτερο ύψους £2.000.000, το οποίο προσφέρεται στο 55,5% για τους ίδιους λόγους, ενώ στους υποψήφιους αγοραστές των ελληνικών ομολόγων δίδονται εξασφαλίσεις με ενέχυρο τα έσοδα του ελληνικού κράτους και ολόκληρη την δημόσια περιουσία, όπως και υποσχέσεις για μεγάλα περαιτέρω κέρδη από τις παρακρατήσεις.

Προπαγάνδα και ανάπτυξη

Είναι γεγονός ότι έχω απογοητευτεί ακούγοντας αρκετούς συμπολίτες μας να πιστεύουν ακόμα ότι ο μόνος δρόμος που υπάρχει για να βγει η χώρα από τα αδιέξοδα είναι τα μνημόνια, δηλαδή τα ..."πακέτα σωτηρίας" που μας επιβάλλουν οι δανειστές-"εταίροι" μας. Όποια αδιαμφισβήτητα στοιχεία και αν παραθέτω τόσο σε αυτό το blog - όπως και άλλοι στα δικά τους - φαίνεται πως δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίσουν την ραδιοτηλεοπτική προπαγάνδα. Και αν το καλοσκεφτεί κανείς, λογικό είναι! Η εικόνα μαζί με τα επαναλαμβανόμενα ψεύδη είναι πιο δυνατό όπλο από τα αναγραφόμενα στα blogs.
Αρκετές φορές αναρωτήθηκα σε τι ωφελεί η παράθεση στοιχείων και επιχειρημάτων σε ένα blog, αν ο καθένας παραμένει οχυρωμένος στα πιστεύω του - ανάλογα με τα συμφέροντά του πάντα - και δεν πρόκειται με τίποτα να πειστεί να αλλάξει γνώμη.

Σήμερα δεν θα γράψω κάποιο σχόλιο, απλά θα παραθέσω δύο πίνακες της Eurostat και θα καλέσω όποιον τους παρατηρήσει να σκεφτεί, αν μπορεί, με δυο σκεπτικά. Σαν φίλος, αλλά και σαν αντίπαλος των μνημονίων. 
Έτσι, σαν τροφή για σκέψη.